De uitgifte van domeingrond recentelijk aan een coalitielid heeft veel kritiek ontlokt onder andere vanuit de politiek. De bottom line van die kritiek is dat het DNA-lid misbruik zou hebben gemaakt van zijn macht. De dc van Wanica zou naar verluidt hebben geweigerd om een positief advies te tekenen. Het assembleelid zou toen via politiek naar de minister zijn gestapt. Daaruit blijkt dus dat hij misbruik heeft gemaakt van zijn bevoorrechte positie. Hij heeft weliswaar niet gestolen, maar wel misbruik gemaakt van zijn positie in de huidige politieke constellatie. Daarmee heeft dit DNA-lid zich in het rijtje geplaatst van andere DNA-leden in de huidige coalitie die zichzelf ook op een soortgelijke wijze lieten zegenen. Het gaat in deze om een jong DNA-lid dat soms fel van leer trekt als ware men op een verkiezingspodium. Opvallend is dat, overigens met toelating van de assembleevoorzitter, ditzelfde assembleelid na een felle uithaal naar de oppositie onlangs in verband met de behandeling van het huisvestingsplan, heel lang persoonlijk werd aangesproken door een oppositielid. In DNA is het bekend dat alle communicatie via de voorzitter gaat.
In Suriname is er geen beleid of maatstaf waartegen de uitgifte van een stuk domeingrond kan worden gezet. In het parlement is enkele dagen terug aangehaald dat een coalitielid een stuk domeingrond van 1.4 ha toegewezen heeft gekregen. Het geval van machtsmisbruik is hier wel te ontwaren. Dit terrein zou als compensatie hebben gediend voor de morele offers die het betreffende coalitielid heeft gebracht om toch voor de amnestiewet te stemmen. Wordt gekeken naar de datum van de aanvraag en de aanname van de amnestiewet, dan blijkt dat een mogelijk verband diepgaand verklaard moet worden. De amnestiewet zoals we dat ons kunnen herinneren werd een heet hangijzer en punt van discussie binnen en buiten de NDP en MC rond de datum waarop het werd ingediend en in DNA werd besproken. In de wandelgangen heeft toen inderdaad het gerucht de ronde gedaan dat het betreffende lid bezwaren zou hebben geopperd die als gewetensbezwaren kunnen worden bestempeld. Het gerucht was ook dat er ‘gebeukt’ is op het assembleelid om hem te overtuigen van de zin van (het voorstemmen voor) de amnestiewet. Het verband tussen de amnestiewet en een stuk grond wordt gelegd door de oppositie. Op zich weten wij dat een dergelijke beschuldiging van als het ware omkoop heel erg moeilijk hard te maken is.
Met de opmerking ten aanzien van het machtsmisbruik wordt niet ontkend dat deze Surinamer recht heeft op een stuk terrein waarop hij een huis kan zetten, een gezin kan onderhouden en hoogstwaarschijnlijk ook een paar koeien en schapen kan houden of aan landbouw kan doen. Dat recht heeft deze Surinamer wel. Als gekeken wordt naar de grootte van het perceel dan moet geconstateerd worden dat het kennelijk een deel van de aanvankelijk aangelegde polders in de koloniale en immigratieperiode.
Aan de andere kant roept het weer vraagtekens op wanneer wordt beweerd dat op hetzelfde stuk terrein 27 andere aanvragen bestaan. Dat geeft dan aan dat er een heel slechte landregistratie bestaat en dat aanvragen niet goed worden bijgehouden. De vraag is of de regering wel 27 aanvragen op hetzelfde stuk grond mag accepteren en een zelfde status geven met dezelfde verwachtingspatronen voor de aanvrager. Moet de eerste aanvraag niet eerst behandeld worden en desnoods gemotiveerd worden afgewezen? Gesteld mag worden dat het coalitielid als jonge Surinamer wel degelijk recht heeft op een stuk terrein voor bebouwing en bewoning en landbouw. Echter wordt wel betreurd de sterke aanwijzing dat het lid zijn macht heeft misbruikt. Dit soort toewijzingen hebben wel een impact op de vele grondaanvragers in Suriname doe jarenlang op behandeling van hun aanvraag wachten. Dat het gaat om een cadeau is heel moeilijk hard te maken. Als de aanvraag van de coalitielid uit de 27 aanvragen niet de eerste was, maar wel eerste is behandeld, is dat een punt dat niet goed te keuren valt en blijk geeft van een chaotische grondadministratie bij de overheid. Al met al wordt ook betreurd dat politici middels misbruik van hun positie zichzelf laten zegenen, terwijl het fundamentele probleem van de afhandeling van grondaanvragen en de malversaties daarbij niet fundamenteel wordt aangepakt.
