Eddy Joemankhan: ‘Wij kennen hoogtijdagen, maar geen hoogtepunten’

Na elf jaar trouwe dienst nam Eddy Joemankhan gisteren afscheid als directeur van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP). Dagblad Suriname vroeg hem of hij tevreden terugblikt op zijn functioneren als directeur. ‘Ik ben zeer tevreden en ik hoop dat de samenleving ook tevreden is met datgene wat we hebben neergezet aan zorg’, zei Joemankhan.  Hij benadrukte dat het Academisch Ziekenhuis op de eerste plaats een maatschappelijke onderneming is. ‘Dat wil zeggen dat men de zorg zonder vrees, zonder enige drempel moet verlenen aan de samenleving.’ Joemankhan is de mening toegedaan dat hij daarin is geslaagd. ‘Ook is men erin geslaagd om superspecialistische zorg in grote mate aanwezig te doen zijn in Suriname. We zijn in staat geweest, in vergelijking tot tien jaar geleden, bijna alle ziekten die behandeld moeten worden, hier te doen behandelen. Tien jaar gelden moesten patiënten voor de ‘gekste’ orthopedische behandelingen naar het buitenland.  We stuurden mensen voor chirurgische of oogheelkundige behandelingen naar het buitenland. Wat we in de afgelopen jaren bewerkstelligd hebben, is dat in feite niemand meer voor behandeling naar het buitenland hoeft. Nu is men zover dat men ook bij het AZP voor kankerbestraling terecht kan.’
Er is maar één opdracht volgens de scheidende directeur: ‘dat de noden van de samenleving bekend zijn en AZP  de opdracht heeft de zorgbehoevenden tegemoet te komen’. ‘Het AZP heeft nooit gewild om te stunten, om mooie dingen te doen, en om in de pers te komen als er iets fantastisch is bereikt. Neen, wij zijn informatieplichtig geweest. Verder hebben we een beleid neergezet wat een logisch gevolg is van de vraag in de samenleving. En daarbij horen hoogtijdagen, maar geen hoogtepunten’, zei de scheidende directeur.
Er heerst  grote ontevredenheid in de samenleving over de behandeling die men krijgt van de zorgverleners, met name bij de Spoedeisende Hulp. In de samenleving wordt in niet mis te verstane bewoordingen duidelijk gemaakt dat verpleegsters, patiënten onbeschoft behandelen en dat men urenlang moet wachten om geholpen te worden. Joemankhan zei dat wat dat betreft er nog ontzettend veel winst te behalen is. ‘Je moet het boetekleed niet alleen gaan aantrekken. Misbejegening is een wederzijds ding. Wij zijn professioneel en proberen in die rol te blijven en er zullen momenten zijn vanwege allerhande zaken dat we uit die rol schieten. Daarvoor moeten we waken en waarnodig corrigeren. Er moet weliswaar een einde komen aan de overbevolking van klanten bij de Spoedeisende Hulp. Het probleem is dat teveel mensen naar de Spoedeisende Hulp trekken en daardoor raakt men onder zware werkdruk. Vijftig procent van de mensen die naar de Spoedeisende Hulp komt, kan terecht bij de huisarts. Er is momenteel een systeem ingebouwd waarbij de patiënt wordt uitgelegd hoe lang men moet wachten. Als het een huisartsenprobleem is, krijgt men een kleurtje, waarbij duidelijk wordt gemaakt dat de wachttijd drie tot vier uren bedraagt en dan is het aan de patiënt om de keuze te maken om te blijven wachten of naar de huisarts te gaan.’ Volgens de scheidende directeur kan dit probleem alleen maar opgelost worden indien men in alle windstreken van Paramaribo en de randdistricten huisartsenklinieken neerzet  die 1 maal 24 uur open zijn  en die in staat zijn een patiënt te onderzoeken, te observeren en te behandelen. De patiënten gaan niet naar de huisarts daar ze weten dat de huisarts geen röntgenfoto kan maken en geen bloed kan onderzoeken.

error: Kopiëren mag niet!