Onlangs verscheen in tenminste één dagblad een artikel, waarin door een jurist werd aangegeven dat de politie alleen gebruik mag maken van vuurwapengeweld indien er sprake zou zijn van vuurwapengevaarlijke verdachten. Voorts dat een verdachte als vuurwapengevaarlijk kan worden aangemerkt indien bij zijn aanhouding inderdaad vuurwapens op hem worden aangetroffen. Aangegeven werd in het bewuste artikel dat bij het optreden van de politie onlangs aan de Tout Lui Faut kanaalweg, waarbij 4 verdachten werden doodgeschoten, er geen sprake was van vuurwapengevaarlijke verdachten, omdat er geen vuurwapens waren gevonden op of nabij de verdachten. Voor de goede orde en ter voorkoming van het feit dat deze mededeling een eigen leven gaat leiden en de gemeenschap die mededeling als juist ziet of aanneemt, wenst het bestuur van de Politiebond het volgende aan te geven.
De politie kwalificeert een persoon of verdachte of meerdere personen of verdachten als vuurwapengevaarlijk indien uit onderzoek blijkt dat die personen of verdachten bij het plegen van een misdrijf of misdrijven gebruik hebben gemaakt van vuurwapens of tenminste vuurwapens in hun bezit hadden, zoals dat het geval was bij de beroving van Savanah Casino en de juwelier in de Maretraite Mall. Dat betekent dat wanneer de politie werkt aan de aanhouding van bedoelde personen c.q. verdachten zij bezig is met de opsporing van VUURWAPENGEVAARLIJKE verdachten. En indien een der genoemde personen of verdachten ergens gesignaleerd wordt – zoals dat onlangs aan de Tout Lui Fautweg het geval was- rukt de politie uit ter opsporing/aanhouding van nog steeds vuurwapengevaarlijke verdachten, ook al zou later blijken bij of na de aanhouding dat zij geen vuurwapens bij zich hadden.
Verder lijkt het het bestuur van de Politiebond goed om aan te geven dat het niet waar is dat de politie alleen bij vuurwapengevaarlijke verdachten vuurwapengeweld mag aanwenden. In tal van andere gevallen is dat toegestaan. Enkelen hiervan zijn: indien een verdachte zich onttrekt aan zijn/haar aanhouding, in gevallen van overmacht, bij noodweer en in gevallen van bescherming van personen en goederen tegen ogenblikkelijke wederrechtelijke aanranding. Eén en ander hierover is duidelijk in het Politiehandvest en andere wettelijke regelingen omschreven en vastgelegd. Duidelijk moet ook zijn dat de politie vuurwapens ter beschikking heeft om die
-uiteraard binnen de wettelijke bepalingen- ook tegen mensen te gebruiken.
Ten slotte wenst het bestuur ook aan te geven dat de politieambtenaar -indien hij/zij kennis draagt of in kennis wordt gesteld van een gepleegd misdrijf of van de aanwezigheid van voortvluchtige verdachten ergens op Surinaams grondgebied, zij (de politieambtenaren) conform het Wetboek van Strafvordering verplicht zijn om op te treden. Indien zij zulks nalaten, maken zij zich schuldig aan een zeer ernstige vorm van plichtsverzuim, waarbij de minister deze politieambtenaar(en) op voordracht van de korpschef zelfs kan ontslaan. In het geval van Tout Lui Foutkanaalweg is het dan ook niets anders geweest dan dat de politie verplicht was om op te treden en de verdachten aan te houden, zodat zij (de verdachten) uit de gemeenschap zouden worden gehaald en door de rechter worden berecht.
Namens het bestuur van de Surinaamse Politiebond,
S. Ramjiawan (voorzitter)
