Op 25 juni 1958, nu 54 jaar geleden, deed Emile Wijntuin, als afgevaardigde van de PSV, zijn eerste stap in het toenmalige parlement. Hem is ook de eer te beurt gevallen om eens, en wel van 1973 tot 1980, als voorzitter van dit hoge college van Staat te fungeren. Toen Suriname in 1975 onafhankelijk werd, hanteerde hij de voorzittershamer en in 1980, bij de wisseling van de wacht, toen de militairen de macht overnamen, was hij er ook nauw bij betrokken. Op misschien een enkele na, zijn al zijn collegae van het eerste uur hem reeds voorgegaan. Emile Wijntuin is nu 87 jaar; hij is geboren op 22 september 1924. Zijn tijdgenoten in de politiek van het eerste uur waren o.a. E. Ensberg, F.E. Essed, E.de la Fuente, W. Lim A Po, J.A. Pengel, L. Guda, H. Heidweiler, P. van Philips, C. Ooft, J. Rens, allen van Kieskring Paramaribo. Verder waren er landelijk J. Lachmon, H. Radhakishun, E. Pireau, I. Soemita, S. Soedario, H. Mungra, I.M. Ramdjan, J. Kraag, J. Kolhoe en D. Poetoe. Een heel bekende uit zijn tijd is ook dr. Jules Sedney; de minister-president was toen mr. S.D.Emanuels.
De schadeloosstelling van een assembleelid was in die tijd 300 gulden per maand. Veel later is dit, dankzij een initiatiefvoorstel van de heer R.Sardjoe, opgetrokken naar 750 gulden per maand. De vele privileges die men nu heeft in het parlement waren er toen helemaal niet. Vergaderingen vonden in die tijd alleen ’s avonds plaats. Pas in 1966 is men ertoe overgegaan om ook overdag te vergaderen. Bekend in die tijd was dat de statenleden D. Findlay en E.de la Fuente hun schadeloosstelling doneerden aan sociale instellingen.
Twee heel markante verworvenheden waaraan Wijntuin ook heeft meegewerkt, zijn geweest de invoering van de toen nieuwe Surinaamse vlag met de vijf sterren, en de vervanging van het eerste couplet van het Surinaams volkslied, dat begon met ‘Surinames trotse stromen’ door het welbekende en nu nog bestaande ‘Opo kondreman oen opo’.
Emile Wijntuin ziet een groot verschil in de wijze waarop de debatten gevoerd worden in onze huidige DNA. In zijn tijd waren de debatten op een veel hoger niveau. Het gedrag en het taalgebruik van de parlementariërs was voorbeeldig en hun aanwezigheid dwong respect af.
Terugkijkend op alles wat hij gedurende de periode 1958 -1967 en later van 1969 – 1980 heeft meegemaakt in de politiek, gedenkt hij op momenten als deze als allen die piëteitsvol, op basis van liefde voor het land en volk , gewetensvol doch op een bescheiden wijze een bijdrage hebben geleverd aan de ontwikkeling van dit mooie land.
De heer Wijntuin ziet het als een genade van zijn Schepper en dankt Hem dan ook van harte voor alles wat hij in zijn hoedanigheid als politicus heeft mogen meemaken. God zij met ons Suriname is dan ook zijn innige bede.
