VERHOOG DE INVOERRECHTEN OP IMPORTKIP

Waarom wil de Surinaamse overheid geen maatregelen treffen om de locale kipsector te stimuleren en te beschermen?
Het argument dat door opéénvolgende regeringen gebruikt wordt is: De “mofina-mofo” moet goedkope kip kunnen kopen! Wel nu, mijn overheid, het volk is niet dom en de kipkweker evenmin. Op welk moment en waar dan ook de vraag gesteld wordt welke kip het volk prefereert, het antwoord luidt steeds: Surinaamse kip! De lokaal geproduceerde kip is lekkerder, vers en gezonder, zegt men.
Tal van onderzoeken hebben uitgewezen dat de “goedkope” importkip oftewel de restantdelen “dumpkip” zoals bouten, vlerken en nek, voor 70 – 80% door de Horecasector worden opgekocht. Deze Horecasector (restaurants, broodjeswinkels, warungs en rotishops) kopen deze “goedkope” kip, om deze weer met grote winsten aan de consument te brengen. Hun prijzen zijn echt niet lager dan wanneer ze lokaal geproduceerde kip zouden gebruiken. Dus overheid, uw argument is duidelijk niet gegrond. Worden de maatregelen bewust tegengehouden om de “importvriendjes” tegemoet te komen?
Weet de Surinaamse overheid wat de spin-off  zou zijn, indien men wel hogere heffingen zou toepassen op de importkip?
-       De sector wordt 100% zelfvoorzienend. Wij zullen dan niet meer afhankelijk zijn van het buitenland. Wij zouden veel beter en efficiënter op de behoeften kunnen inspelen (minder of geen tekorten en overschotten).
-       Deviezenbesparing. Dit spreekt voor zich. De deviezen kunnen voor andere inputs in de agrarische sector gebruikt worden zoals bijv. kunstmest en machines. (Laat de importeurs zich daar dan op richten en niet op zaken die we zelf kunnen produceren).
-       Meer werkgelegenheid. Nu zijn er circa 2000 arbeidsplaatsen, met de juiste maatregelen kan dat oplopen tot 6000 – 7000! Minder “mofina-mofo’s” want de mensen zijn aan het werk!
-       Goedkopere locale kip. Door grotere kweekfaciliteiten en snellere omzetten zullen de prijzen vooral bij de voerfabrikanten omlaag gaan, er komt ook meer concurrentie in de sector.
-       Gezondere en beter draaiende bedrijven.
-       Exportmogelijkheden.
-       Voedsel zekerheid en –veiligheid, een gezonder en lekkerder product.
-       Grondstoffen voor het voer kunnen gehaald worden uit locale rijst en maisproducten. Nog meer rijstproductie, nog meer arbeidsplaatsen.
Conclusie:
Elk zichzelf respecterend land beschermt de eigen productie. Alleen daar waar de eigen productie tekort schiet, wordt import toegestaan. In Suriname is het nu de hoogste tijd om de durf te tonen om maatregelen te treffen die de kipsector en de economie ten goede komen. Maak een start: verhoog de invoerrechten op importkip! Creëer werkgelegenheid in de kipsector, zorg voor gezonde eiwitvoorziening voor onze sociaal zwakkeren, versterk ons eigen product.
Vincent Leckie
Slachtkippen-kweker

error: Kopiëren mag niet!