Reshuffling is herkansing

De reshuffling van het kabinet welke door de president is samengesteld, is al een tijdje in de maak geweest, volgens sommigen sinds vorig jaar. Eerder stelden wij dat met een reshuffling in de eerste plaats duidelijk wordt gemaakt waar de schoen heeft gekneld bij een eventueel vastgelopen of vertraagd uitvoeren van het beloofde sociaaleconomische programma: bij de ministers, dus de hoogste politieke instanties op de ministeries. Nu treedt een nieuw herschikt en vernieuwd kabinet aan, waarmee voor de president als hoogst verantwoordelijke executief en politiek instituut gelegenheid ontstaat om een eventueel stagnerende uitvoering van het beleid weer te starten en gesmeerd te laten lopen. Met de reshuffling moet op een aantal ministeries rond de 6 maanden rust gegeven worden aan nieuwe ministers om zich in te werken en zich de materie van het ministerie eigen te maken. Tot dan heeft de president de gelegenheid om ministeries en het beleid zodanig op prioriteiten te hebben gerangschikt, dat weer verantwoording kan worden afgelegd. Intussen naderen we 2 jaren regering Bouterse-Ameerali. Wij weten ook dat het laatste jaar, althans een groot deel daarvan opgeslokt wordt door politiek en de verkiezingen. Wat moet gebeuren, moet tijdens de komende twee jaren en enkele maanden gebeuren. Maar welke zijn de grootste bedreigingen? We kunnen kijken naar landen waar er evenwicht en balans was en waar deze dreigen verloren te gaan. We kunnen kijken naar Spanje. Een op de vier Spanjaarden is nu werkloos. Door de VN wordt voorspeld dat wereldwijd de werkloosheid alleen maar zal toenemen. Er is kritiek vanuit de VN op de bezuinigingen die veel landen dwangmatig zijn opgelegd zoals in de Eurozone. De Nederlandse regering viel onlangs op het punt van de bezuinigingen. De VN vindt dat bezuinigingen niet leiden tot meer werkgelegenheid. Er zijn landen waar als gevolg van de uit de USA overgewaaide economische crisis veel banen verloren zijn gegaan. Veel mensen, niet hier, zijn aangewezen op food stamps. De economieën moeten zich gaan herstellen zodat die mensen die hun baan verloren, weer naar het werk kunnen. Daarbovenop dienen nieuwe jonge werknemers zich aan. Als wordt bezuinigd, blijven de oude en de nieuwe werklozen werkloos. De jeugdwerkloosheid is een mondiaal probleem in de wereld. De jeugdwerkloosheid was de aanleiding voor de verschillende revoluties in het Midden Oosten. Het zoveel mogelijk creëren van nieuwe banen is de grootste uitdaging en in principe de grootste opdracht van deze regering. Hoe meer mensen een degelijke baan hebben, hoe meer mensen belasting betalen, hoe meer mensen beter hun gezin kunnen onderhouden. In deze speelt de private sector een grote rol. Als we Suriname vergelijken met Spanje dan zijn er grote verschillen. Er was meer evenwicht in Spanje dan in Suriname. In Suriname is er stabiliteit in de onevenwichtigheid. Wat de regering moet doen, is het heel gemakkelijk maken voor kleine en middelgrote ondernemers om een business te beginnen. En dat heeft niet te maken met het niet opleggen van obstakels, dus een passieve houding, maar meer met een actieve houding van de regering: een stimulerende houding. De regering moet programma’s ontwikkelen om beginnende ondernemers uit hun schulp te laten komen. Ondernemers moeten gestimuleerd worden om hun plannen te laten zien, men moet niet bang zijn dat originele ideeën zullen worden weggekaapt. De weg voor het ondernemerschap moet niet alleen geplaveid worden, er moeten ook duidelijke richtingwijzers zijn die burgers wijzen en eigenlijk dirigeren naar het pad van ondernemerschap en wel in de formele sector. Ondernemers moeten heel vroeg gestimuleerd worden en getraind worden in de ‘ways of doing business’ op maatschappelijk verantwoorde wijze, zonder de regels te overtreden. Met het geven van een hengel aan de burger, wordt de burger versterkt en kan hij zelf zijn weg vinden. Er moet ook een omslag plaatsvinden in onze cultuur dat lanti of regering ons iets moet ‘geven’. De shift moet gemaakt worden dat wij wat wij willen zelf verdienen. Wat wij collectief bezitten kan verdeeld worden, zoals grond. Veel schot is er de afgelopen periode in deze zaak niet gekomen. Het lijkt erop dat de president de meest betrouwbare kandidaat uit de rij van ministers geplaatst heeft op het meest moeilijke ministerie. Uit de afscheidsreden van de arbeidsminister leek het alsof de trein net lekker warm aan het lopen was op dat ministerie. Vooral op het stuk van de wetgeving leek er schot in de zaak te komen. Vanwege de ongedwongen houding van de minister kan het behoorlijk gaan opschieten op RGB. Evenwel moet er rekening mee worden gehouden dat RGB, geen ATM is. RGB is behoorlijk gepolitiseerd en de haaien zwermen rond om dit ministerie. Een fout, en een nog grotere ‘haai’ richt persoonlijke schade aan en dan is het station van ontslag niet ver weg meer. De indruk bestaat dat zonder schoonmaak, eigenlijk een personele zuivering, van een aantal schakels in de gronduitgifteketen, zaken bij RGB niet zullen veranderen.

error: Kopiëren mag niet!