De NDP-achterban kan gerust ademhalen. Hun president die zoveel vijanden heeft, en constante bescherming nodig heeft, is weer voor een tweede termijn gekozen. Het was een heel andere situatie geweest als er kandidaten waren gesteld vanuit de oppositie. Hoogstwaarschijnlijk zou de verkiezing niet in het voordeel van de NDP vallen, of zou er ruimte ontstaan aan andere DNA-leden om over te lopen en daarvoor wat te vangen. Door aan te geven dat men mee zou werken aan de verkiezing van de president en de vp, heeft men de wind uit de zeilen gehaald van de opportunistische en op eigen belang gezinde politici; overlopen had immers geen zin, omdat het geen gewicht meer zou leggen in de schaal bij de verkiezing van de president en de vp. Ook het overlopen van de twee PL’ers heeft geen zin. Men zal wel een aparte fractie vormen en wat dies meer zij, maar er is nu nog minder noodzaak om deze heren te accommoderen. Zeker in het geval van Chitan kan niet gesproken worden van uitzonderlijk en hoger kader. Dat het puur zal gaan om een NDP-aangelegenheid liet de (aankomende) fractievoorzitter van de NDP blijken. De NDP was groot, veel groter dan de rest. De NDP heeft records verbroken. En nu pas, in 2015 dus 35 jaar na de Revo, zal de NDP eindelijk in staat zijn om de kiem die is geplant op 25 februari 1980 te laten bloeien. Dat betekent dus dat nu pas het de NDP zal lukken om alleen te regeren, zonder rekening te houden met links of rechts. Deze uitspraak was een natrap naar de Abop en de overige partners in de vorige periode. Zij hebben de NDP belemmerd om de Revo-idealen tot uitvoering te brengen. Als we kijken naar de strategische posities die de NDP in handen had en de wijze waarop omgegaan is met de regeerverantwoordelijkheid gegeven aan de partners, dan kan dit uitgangspunt meer aangemerkt worden als leugenachtig. De andere partijen die er als aanhangsels waarschijnlijk erbij zullen zijn, weten het nu al. Een gewijzigde houding was te zien bij de DOE. Die is na een ietwat voorzichtige periode weer begonnen met anticorruptie kreten. Opvallend is dat de nieuwe NDP-fractieleider een nogal vijandige houding had, een bittere nasmaak kennelijk overgehouden aan de verkiezingscampagne. In plaats van vooruit te kijken en de vijandigheid te laten, ging hij op de populistische en polariserende toer. Hij heeft er kennelijk baat bij dat de achterban verbitterd wordt gehouden, met een vijandige houding tegenover met name de VHP. De man had het zo in zijn toch wel kleine boodschap over misleiding en chantage. De verkiezingsgeur hangt nog in deze politicus zijn kleren. De NDP-fractieleider had – in tegenstelling tot zijn president – geen waardering voor de medewerking die vanuit de oppositie is verleend. Deze politicus heeft belangen bij een oorlog in DNA en niet bij vrede. Concluderend kan gesteld worden dat de kleine boodschap van deze fractieleider aspecten van politieke onvolwassenheid en gebrek aan politieke tact liet merken. Het was een ronduit arrogante uitspraak, die liever achterwege had kunnen worden gelaten. Maar er zijn NDP’ers die het best gedijen in een slachtofferrol, steeds met de vinger naar anderen wijzend.
De toespraken van de andere fractieleiders waren met de blik gericht op de toekomst en gepast voor de gelegenheid. Drie onderwerpen zijn in de algemeenheid van felicitaties toch wel naar voren gekomen. Ten eerste gaat het om de financieel-economische situatie van het land. De NPS en DOE benadrukten de noodzaak tot anticorruptiemaatregelen. De NPS en VHP hadden het ook over het koesteren van de rechtstaat. Opvallend waren ook de referenties naar de onervarenheid van de vp. Het lijkt erop dat niet alle fractieleiders geloof hebben in de politieke rijpheid en de vereiste tact die verwacht worden van een vp. De president had wel waardering voor de medewerking van de oppositie, maar zijn inhoudelijke toespraak schetst een somber beeld voor de toekomst. Ook bij de persontmoeting na de verkiezing ging hij op dezelfde wijze verder. De president drukte zich meerder malen uit in woorden als ‘harde tijden’, ‘zwaar weer’, ‘zure tijd’, ‘zware recessie’ en ‘zware economische ondergang’. De president heeft aangegeven dat de tijd van een onbezorgd leven voorbij is in Suriname. Opvallend is dat hij de oorzaken van de moeilijke tijden niet zoekt in het land Suriname, maar altijd buiten. Daarmee geeft de president aan dat hij niets heeft gedaan, hij heeft Suriname niet kwetsbaar gemaakt door alle monetaire reserves op te souperen. Er waren zware corruptiebeschuldigingen, die in geld uitgedrukt neerkwamen op grote delen van de geraamde inkomsten op onze begroting. We hebben een economische wereldcrisis gehad in 2008, maar die heeft ons niet als zodanig getroffen. Nu is er weer eentje in de maak en onze president zegt nu al dat het ons zeker zal treffen. Nu heeft het er veel weg van dat de president de zure vruchten zal plukken van hetgeen hij heeft gezaaid in de periode 2010-2015. Een zwart schaap heeft hij weer klaar: de situatie in de wereld. In Ocer was er in elk geval een jubelstemming. Deze NDP-aanhangers zullen een prachtige tijd tegemoet gaan, ondanks de zware tijden die hun pres heeft aangekondigd.
