Ik heb de strijd voor lotsverbetering van de RGD-artsen enige tijd aangezien, en daar bewust niet over geschreven, omdat het oplossen van conflicten onder andere veel energie, inventiviteit en tijd vergen. De VRA (Vereniging van Regionale Artsen) voert al jarenlang gesprekken over arbeidsvoorwaarden en soms dienovereenkomstig de arbeidsomstandigheden. Bij de onderhandelingen merken we steeds dat er sprake is van powerplay en niet van goede afgeronde resultaatgerichte onderhandelingen. Daarom kan er natuurlijk betreffende de slagingskans van een te bespreken kwestie een behoorlijk verwijt worden gemaakt aan de RGD-leiding. Hoe professioneel worden immers de aan de orde gestelde problemen besproken waarbij de inzet is om binnen afzienbare tijd de gerezen geschillen op te lossen? Daar kun je niet eindeloos mee doorgaan anders moet je evenzo consequenties verbinden aan je eigen functioneren, is mijn visie. Dat is trouwens mede het standpunt dat heden ten dage wordt gehanteerd door professionele managers die daadkrachtig handelen alsmede de kwaliteitseisen vervullen van hun veeleisende superieuren. Het is thans zo erg dat presidentiële adviseurs zich bezig houden met deze precaire situatie in ons land, omdat zelfs de Bemiddelingsraad partijen niet nader tot elkaar heeft weten te brengen. Door de RGD-leiding wordt het ene na het andere zorgsysteem geïntroduceerd zonder dat aangepaste onderhandelingen voor een adequate cao worden gestart en of afgerond. De RGD-artsen zijn bijvoorbeeld al langere tijd niet betaald voor de BZSR-patiënten. Nu zijn vele RGD-artsen – ten einde raad – wederom in beraad gegaan, en zijn de patiënten weer de dupe terwijl onder andere de chikungunya-epidemie heerst. Natuurlijk krijgen de artsen direct allerlei verwijten naar hun hoofd geslingerd omdat zij zogenaamd onverantwoordelijk handelen, maar zijn die verwijten wel terecht?
Personen die politieke benoemingen hebben gekregen zonder daarvoor bijvoorbeeld voldoende bekwaam, competent en geschikt te zijn, kunnen een ernstig gevaar vormen in hun benoemde functie. Zeker op een vitale en verantwoordelijke post als de Regionale Gezondheidsdienst (RGD). Om op dergelijke moeilijke posten geplaatst te worden, moeten er allerlei selectiecriteria gehanteerd worden voordat de benoeming definitief wordt. Een assessment en psychologische test horen eveneens bij de selectieprocedure. Dat is in dit geval niet gebeurd! Het is iedereen bekend hoe slecht het gesteld is met het wervings- en selectiebeleid bij de overheid. Er bestaat wel een aanvechtbaar, belachelijk en curieus beleid: “Wegens gewijzigde beleidsinzichten”, dat gestoeld is op corruptie, nepotisme en patronage. Onder andere in de dissertatie van mevrouw Baryl Biekman “Competentiemanagement in de Republiek Suriname (2014)” wordt dit aspect eveneens besproken: “Het is dweilen met de kraan open, constateert zij”. Daarom kan net zo goed de RGD-leiding nogmaals het verwijt worden gemaakt dat zij niet voortvarend handelen wellicht vanwege competentieproblemen, terwijl er een ernstige epidemie heerst in ons land. De eenzijdige benadering van sommige personen van het probleem is daarom abject voorts opportunistisch. Waarom wordt er bijvoorbeeld zolang gewacht door de RGD-leiding om een goede regeling aan te bieden aan de artsen voor het Basiszorgstelsel (BZSR). Dat de RGD goed functioneert, is inderdaad een gezamenlijke verantwoordelijkheid; maar als de ene partij incompetent is om onder andere adequaat en slagvaardig leiding te geven, wordt het wel heel moeilijk om te onderhandelen. Het beste zou zijn dat in de huidige situatie de RGD-artsen het vertrouwen in deze leiding volledig opzeggen als toch weer regeringsadviseurs de problemen tussen partijen moeten oplossen. Leiding geven is niet zo eenvoudig als men vaak denkt! Men moet tegenwoordig over behoorlijk wat competenties beschikken, en de autoritaire stijl die veel wordt gehanteerd in Suriname – en niet meer van deze tijd is – verlaten om goede resultaten te bereiken. Wil de RGD-leiding wel een oplossing in de arbeidsconflicten die zich met de regelmaat van de klok aandienen? Ik vermoed van niet; daarom moet de directeur van deze dienst met onmiddellijke ingang worden ontslagen, en een sollicitatieprocedure worden gestart om een competente persoon te benoemen die in ieder geval goed kan samenwerken met de artsen, en de veranderende medische producten correct kan implementeren. Ik besef dat het niet gemakkelijk is om zo iemand te vinden maar een politieke benoeming voor deze functie is uit den boze!
Na de interventie van de regering zou het van enige verantwoordelijkheidszin getuigen als de RGD-artsen voorzieningen treffen om de gedupeerde patiënten behoorlijk tegemoet te komen vanuit de beroepsethiek. Er heerst immers een epidemie in het land! Hiermee kweken ze bij alle partijen ook goodwill, en laten zien dat zij diepe respect tonen voor de zieke mens. Maar ik onderstreep weer dat zij volledig in hun recht staan om actie te voeren voor hun gerechtvaardigde eisen, en dit moet voor alle partijen duidelijk zijn. Wellicht wil de VRA een bestuursvergadering uitschrijven om over de crisissituatie te praten, en hoe zij de bevolking tegemoet kunnen komen. Uiteraard zal dit ook de inzet zijn van presidentiële onderhandelaars. Maar dat het nu echt moet ophouden met het amateuristisch beleid dat gevoerd wordt door de RGD-leiding moet wel duidelijk zijn. Niet elke arts is geschikt om leiding te geven aan zo’n grote organisatie waar ondermeer veel managementkwaliteiten en verantwoordelijkheidsgevoel vereist is. De willekeurige schorsing van artsen zonder een gedegen onderzoek door de RGD-leiding heeft het vertrouwen behoorlijk geschaad: “Vertrouwen komt te voet en gaat te paard”. Dat vertrouwen tussen het bestuur van de VRA en de RGD-leiding is er niet meer! Waar wacht de verantwoordelijke minister van Volksgezondheid nog op? Is hij al terug uit het buitenland om de juiste beslissingen te nemen? Het is al vijf voor twaalf!
Robby Roeplall
