Door de president zijn enkele dagen uitspraken gedaan, die de rechterlijke macht als het ware in diskrediet hebben gebracht. In Suriname onthouden we ons van eigenrichting omdat de rechterlijke macht is ingesteld om alle geschillen op te lossen. Daarom heeft een ieder op het Surinaams grondgebied het recht om de rechter te benaderen als hij zich benadeeld voelt. In de ideale situatie behoort de burgerij geloof te hebben in de betrouwbaarheid van de rechtspraak. Wanneer er geen sprake is van een ideale situatie dan wordt de rechterlijke macht aangetast in laatste instantie. De president heeft doen blijken dat de rechterlijke macht een instrument is geworden van buitenlandse krachten, die instabiliteit willen in het land. Op de staatsradio is nog eens versterkt door aan te geven dat onze president, de man in Suriname is/was met de beste intelligence. Hij heeft zijn beweringen niet zomaar gedaan. Als hetgeen gesteld is door het staatshoofd en de president van het land waar is, dan is het vertrouwen in de rechterlijke macht geschonden. Als de rechterlijke macht onder invloed kan staan van buitenlandse krachten, dan kan het ook onder invloed staan van binnenlandse krachten. Dat betekent dus dat we te maken hebben met een incompetente rechterlijke macht. Hoe is het dan gesteld met de rechtszaken – strafrechtelijke en civiele – die allemaal afgehandeld worden door de rechters en bij de eerste ook de officieren van justitie? Van de hand van een jurist is eerder verschenen een boek, waarin hij aangeeft dat het geen zuivere koffie is binnen onze rechterlijke macht. Een advocaat heeft in de Surinaamse krant paginagrote artikelen geschreven om ook over hetzelfde onderwerp de sluier te lichten. Door de vorige minister van Juspol is ook eens verklaard dat de rechterlijke macht niet meewerkt om het tekort bij de rechterlijke macht op te heffen. Toen de Amnestiewet in 2012 werd aangenomen, toen was bij de mondelinge motivering binnen en buiten het parlement een grond dat men de afloop van de zaak niet vertrouwde bij de huidige rechters. Ze zouden een wellicht een verkeerd besluit kunnen nemen en onze president veroordelen. De Staat Suriname en de economie zouden dan in gevaar komen.
Over de rekruteringsmethoden van de raio zijn ook ettelijke keren kritische kanttekeningen geplaatst. De burgerij houdt zich koest, omdat aan het eind van de dag men toch met de staart tussen de benen zich moet wenden tot de rechterlijke macht. Opmerkelijk is dat de president en het staatshoofd in de afgelopen periode geen maatregelen heeft genomen om de situatie bij de rechterlijke macht te vergroten. Na de aanval van de president en het staatshoofd op de rechterlijke macht, vindt het Hof het nodig om de president van repliek te dienen. Was het niet verstandiger geweest als het Hof niet in polemiek was getreden met de president, die in het publieke domein functioneert? Hoe vaker het Hof in polemiek treedt op incidentele basis, hoe meer het gaat lijken op andere staatsorganisaties die ten prooi kunnen vallen aan populisme en corruptie. Het Hof geeft in zijn persbericht aan dat vanwege gebrek aan kennis en de gedeelde koloniale en rechtshistorie er een samenwerking in stand is gehouden tussen het Hof en organen en instituten in Nederland en de Nederlandse Antillen.
Onderdeel van deze samenwerking is training. Ook is er samenwerking met de Caribbean Court of Justice (CCJ). Het Hof geeft aan dat daadwerkelijke samenwerking pas haar beslag krijgt wanneer voor de betreffende punten specifiek goedkeuring wordt verkregen vanuit de regering. Het Hof zegt voorts geen eigen begroting te hebben en geen zeggenschap over de voor hem bestemde middelen. De samenwerking met Nederland en Curaçao werd in 2013 door de regering opgezegd. Men gaf als optie het CCJ, maar het Surinaams rechtssysteem van common law verschilt met dat van de rest van de landen aangesloten bij CCJ. Deze samenwerking is derhalve volgens het Hof niet vruchtbaar gebleken, wat betreft de directe ontwikkeling van het recht, wel is recent een code of conduct voor de Surinaamse rechterlijke macht uit deze samenwerking voortgekomen. De huidige Juspol-minister heeft medio 2015 gepleit voor hervatting van de samenwerking met Nederland. Het Hof maakte weer de samenwerkingsinteresse kenbaar aan de voormalige partners. In dit kader waren een paar ‘wit’man’ in Suriname en zijn ze op werkbezoek tot 29 januari 2016. De wit’mans werden door onze pres gezien als witte spoken, die rondwaren in de rechterlijke regionen, met als inzet hem kwaad te doen. Nu weten wij niet of deze witte mannen en vrouwen bij het langsgaan op de Surinaamse rechterlijke werkruimtes, even achter een laptop zijn gaan zitten om hoog ontwikkelde rechterlijke stukken tegen de president in het kader van 8 december 1982 te schrijven. De president is kennelijk bang voor oneerlijke concurrentie. Het zou niet eerlijke zijn als het OM belastende stukken door wit’mans laat schrijven en de verdediging van onze president maar steunt op het werk van enkele door de zon bruin gebakken juristen. Het is niet eerlijk.
