Rijsttelers in het district Nickerie hebben recentelijk een petitie aangeboden aan de regeringsleider, waarin zij aandacht vragen voor hun problemen (DBS-editie van 5 maart). Opvallend is dat deze landbouwers in hun verzoek aandringen op het tot stand brengen van een formeel overlegplatform voor samenwerking van actoren in de agrarische sector, met uiteraard ook de overheid als partij. Uitgaande van dit verzoek mag aangenomen worden dat regelmatig en gestructureerd overleg met belanghebbenden in het agrarisch beleid van het ministerie van LVV niet bestaat. Tussen landbouwers in Nickerie botert het niet. Nickeriaanse ondernemers in de rijstsector zijn verenigd in organisaties die elkaar meer bekampen dan dat zij elkaar trachten te begrijpen. Personen verwijten en beschuldigen elkaar. Er is reeds geruime tijd sprake van een vertrouwenscrisis. Het formaliseren van een agrarisch overlegorgaan zal weinig of geen nut hebben wanneer organisaties van landbouwers met elkaar overhoop liggen. Het is het goed recht van padieboeren de regeringsleider te vragen om interventie. De vraag is of deze bewindspersoon ook ongezonde verhoudingen tussen hen moet genezen. Elk district moet zelf het proces van samenlevingsopbouw op gang brengen. Elke districtscommissaris moet in dat verband voortslepende problemen tussen plaatselijke organisaties of groepen tot zijn of haar aandachtspunt kunnen maken. Immers, de districtscommissaris is integraal publieke manager. De vraag is of er in het district Nickerie werkelijk geen instantie aanwezig is die de verziekte verhouding tussen betrokken organisaties en daartoe behorende ondernemers tot onderwerp van serieuze bespreking kan maken. Slepende ruzies hebben goed presterende ondernemingen in ons land tot de grond toe afgebroken. Niet-functionerende pompgemalen en sluizen te Nickerie komen voortdurend in het nieuws. De ene verwijt de andere daarover. Moet de president soms de mechanismen zelf onderhouden of tijdig in werking stellen? De buitenwacht begrijpt het niet meer. Immers, goed werkende pompgemalen en sluizen vormen, gegeven de plaatselijke omstandigheden een onmisbare logistieke ondersteuning van het landbouwproces. Is er sprake van onzorgvuldigheid van de zijde van LVV? Ondernemingsmanagement en overheidsbestuur zijn beide gericht op probleemoplossing. Waarom komt dan geen einde aan de gestadige klaagzang van deze hardwerkende burgers in het rijstdistrict? Ineenstorting van de rijstsector zal voor het district Nickerie niet zonder ernstige gevolgen blijven. Indien het zo is dat het ministerie van LVV geen gestructureerd overleg met landbouwers heeft , zal geen agrarisch beleid ontwikkeld kunnen worden. Elk besluit dat anderen bindt aan de gevolgen daarvan, geschiedt in goed overleg, aangezien de enkeling of de ene partij meestal niet over alle van belang zijnde informatie beschikt, en doorgaans evenmin alle (specialistische) kennis in huis heeft voor een verantwoord besluit. Het is te hopen dat de regeringsleider, waar nodig, intervenieert, opdat een permanent platform voor de agrarische sector geformaliseerd wordt, waarin ook alle landbouworganisaties vertegenwoordigd zijn. Het voortbestaan daarvan moet van elk toekomstig regime worden vereist. In het kader van samenlevingsopbouw en gemeenschapsontwikkeling binnen eigen zorggebied moet ook elke districtscommissaris zich nauw betrokken voelen bij het organisatie- en georganiseerd leven van zijn of haar district. Het vermogen tot bekwaam bestuurlijk leiderschap in zijn verzorgingsgebied wordt immers goed zichtbaar in moeilijke situaties en omstandigheden. Met het oog op de zo verlangde districtsontwikkeling krijgen ook deze delen van ons land te doen met de noodzakelijke behoefte aan goede ondernemers en bekwame publieke leiders, die in voorkomende gevallen problemen met onderlinge raakvlakken in eerste instantie binnen de beschikbare mogelijkheden trachten op te lossen. Ook dit is decentralisatie, maar dan vanuit ieders binnenwereld: onderlinge verbondenheid. Nickerianen moeten niet toestaan dat de belangrijkste sector van hun gebied door ongezonde verhoudingen tussen personen en organisaties onherstelbare schade oploopt. Dat padieboeren vragen om een gestructureerd overlegorgaan is in elk geval een teken dat zij het bekende boekje over ‘Besluitvorming in organisaties’ ook hebben gelezen. Dit boek moeten zij ook lezen: ’Samenwerking tussen organisaties’.
Stanley Westerborg
Organisatieanalist
[email protected]
