Werking van bevruchting ontdekt

Eicel en spermacel
Eicel en spermacel
Voor veel mensen in Suriname is vruchtbaarheid een belangrijk aspect. Vruchtbare grond, vrucht dragende bomen en natuurlijk vruchtbare vrouwen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat jonge moeders eerder een regel dan een uitzondering is. Dit in tegenstelling tot veel Westerse landen waar vrouwen over het algemeen laat in de 20-er jaren of begin 30 aan kinderen toekomen. Vaak wordt dit in controle gehouden door anticonceptie middelen, zoals condooms, de pil of spiraal. De huidige methodes zijn erop gericht om een deel van de conceptie uit te schakelen. Een condoom zorgt ervoor dat de zaadcel niet naar binnen kan en hormonen zorgen ervoor dat de eicel immobiel wordt gemaakt. Dit zijn echter grove manieren van anticonceptie.
Sinds kort is er een verfijndere methode ontdekt, op basis van een vruchtbaarheidseiwit. Het eiwit zit aan de oppervlakte van de eicel en zorgt ervoor dat sperma zich kan vastkoppelen aan het eitje. Deze vondst is een belangrijke stap in het begrijpen van het proces van conceptie en zou uiteindelijk ervoor kunnen zorgen dat er nieuwe manieren van geboortecontrole en behandeling van vruchtbaarheid ontwikkeld worden. Het eiwit is ontdekt omdat men op zoek was naar een tegenhanger van het eiwit dat op spermacellen voorkomt. Onderzoekers hebben in 2005 het eiwit Izumo1 genoemd. Izumo1 is vernoemd naar het Japanse huwelijk en reproductiesymbool. Het team van onderzoekers stelde dan ook voor om het vrouwelijke eiwit Juno te noemen, naar de Romeinse godin van vruchtbaarheid en huwelijk.
Izumo1 zorgt ervoor dat sperma zich kunnen koppelen aan een eicel om zo het proces van bevruchting op gang te brengen, maar de onderzoekers wisten nog niet welk eiwit het was waar het sperma zich aan vastkoppelde. Onderzoekers hadden moeite om het vrouwelijke eiwit te vinden, omdat beide zich zo moeilijk laten binden. Bij eicellen van muizen is het eiwit gevonden. Dit deed het onderzoeksteam door een overdaad aan Izumo1 toe te voegen. Pas toen werd de binding groot genoeg om Juno te ontdekken.
Het eiwit komt voor bij zoogdieren. Zonder deze eiwitten, eicellen en spermacellen kan het zich niet versmelten. Ook werd ontdekt dat gezonde muizen die het Juno missen, geen nakomelingen kunnen krijgen. Het Juno-Izumo1 partnerschap is het eerst ontdekte essentiële eiwit gevonden in een levend organisme wat voor reproductie zorgt. Juno zorgt niet alleen voor binding, maar het zorgt er ook voor dat wanneer al een spermacel versmolten is, andere cellen buiten gehouden worden. Doordat Juno verdwijnt van het oppervlak van de eicel, kan geen spermacel meer koppelen aan het eitje. Dit kan voor doorbraken zorgen bij vruchtbaarheidsbehandelingen. Vrouwen die moeite hebben met zwanger worden, kunnen dan zich laten onderzoeken op het voorkomen van Juno op hun eicellen. Omgekeerd zou het kunnen werken als anticonceptiemiddel. Wanneer de koppeling tussen Juno-Izumo1 verstoord wordt, vind er geen bevruchting plaats.

error: Kopiëren mag niet!