Gisteren werd stilgestaan bij de VN Internationale Dag van de Vernietiging van alle Kernwapens. Suriname is geen kernmogendheid en in onze directe regio hebben wij die landen niet. We leven in een tijdperk dat volgt na de teloorgang van een van de twee wereldmachten (de Sovjet Unie). Rusland is bezig aan een comeback op het wereldtoneel en probeert dat door overal verdeeldheid te zaaien, als splijtzwam te functioneren en als stoorzender op te treden. Rond deze dag is het toevallig dat een ruzie tussen de USA en Noord Korea aan het oplaaien is. Aanleiding en oorzaak is het onophoudelijke en onprofessionele getwitter als een tiener door de president van de USA. Hij communiceert niet als een politicus van een groot land, maar als een man van de straat in een klein onontwikkeld land. De president van de USA stelt zichzelf centraal in zijn presidentschap, hij is president geworden on zichzelf een gunst te bewijzen. De Amerikaanse president gedraagt zich alsof hij in zijn eigen bedrijf is en dan nog zou hij uitgemaakt worden als een slechte werkgever. De woorden van de president van het machtigste land ter wereld zijn opgetekend en verspreid voordat die uit zijn mond komen. Dat maakt dat deze president wat ‘uit de losse pols regeren’ betreft, zich heel weinig kan veroorloven. Alles wat de president officieel verklaart, dient goed uitgekiend te zijn, omdat elke verklaring en elk uitgangspunt de potentie heeft om een invloed te hebben op mondiaal niveau. Noord Korea is een land waar de burgers te vergelijken zijn met zombies. De burgers zijn geïndoctrineerd en weten niet wat het betekent om ontevreden te zijn. Kritiek hebben is onbekend. De Noord-Koreanen zitten gevangen in hun eigen land, ze weten dat maar ze beseffen dat niet. Dat alles met als drijfveer een patriottisme dat geen middel maar een doel op zich is. Loyaliteit aan de dictator is de enige religie die Noord-Korea mag belijden. De USA heeft geen prioritair beleid gehad met betrekking tot Noord-Korea, behalve in Navo-verband en in het kader van de non-proliferatie. De twee landen waren geen vrienden van elkaar, maar bewaarden ook een afstand met elkaar. Zaken begonnen op te spelen toen een Amerikaanse student voor het van de muur halen en bewaren van een propagandaposter in de Noord-Koreaanse gebouw, om het kennelijk als souvenir mee te nemen, werd opgepakt en opgesloten. Hij raakte in gevangenschap in coma door een onverklaarde vergiftiging. De bijna dode student werd overgedragen aan de ouders, vloog naar Amerika en overleed kort daarna. Vanaf dat moment wordt een niet doorgesproken losse tactiek toegepast door de Amerikaanse president om zijn gal te spuien op Noord Korea. Het gevolg zijn lange afstand rakettesten door Noord Korea en recent het vliegen van gevechtsvliegtuigen buiten maar dicht bij het Noord-Koreaans territorium. Tijdens de algemene vergadering van de VN recent heeft de USA gedreigd om Noord-Korea in zijn geheel te vernietigen. De Noord-Koreanen verklaren nu dat de oorlog aan het land is verklaard door de USA en dat ze gevechtsvliegtuigen, die zelfs buiten het territorium van Noord-Korea zijn, zullen neerhalen. De Noord-Korea-kwestie en recent het fulmineren door de president richting zwarte NFL-spelers hebben gemaakt dat de media minder aandacht is gaan besteden aan de beloften die de president heeft gedaan en zijn vrijage met Poetin. De USA en Noord Korea zijn op ramkoers, maar vooralsnog zijn er geen troepenbewegingen te bespeuren. China heeft zich gedistantieerd van de spanningen en acht zichzelf geen partij in het geheel. Het land roept de betrokken partijen (doelende op Noord Korea en de USA) op om de rust te bewaren. Opvallend is dat de Amerikaanse president steeds fel uithaalt en onder druk van technocraten dan wat gas terugneemt. Wat ook vaker voorkomt, is dat hoge ambtenaren moeten opdraven om de uitspraken van de president steeds af te zwakken. De wereld is niet gebaat bij een oorlog tussen Noord Korea en de USA, dus hebben de landen in de VN de plicht om de spanning te neutraliseren.
Vandaag wordt de Internationale Toerismedag herdacht. Suriname heeft zijn toerismepotentie nog niet ten volle uitgebuit en doet zich derhalve onrecht aan. Suriname bezit over enkele unieke zaken die nauwelijks in de wereld voorkomen. Suriname is een echt multi-etnisch, -cultureel en –religieus land. Er zijn echter bewegingen geweest en de naweeën daarvan zijn nog steeds voelbaar, waarbij men alles wat niet overeenkwam met de creoolse cultuur en de christelijke religie, als on-Surinaams heeft willen beschouwen. Deze pogingen, waar Wi Egi Sani vooraan liep, hebben geen succes gehad, maar hebben de groei van Suriname naar een waarachtige natie wel belemmerd en vertraagd. De achterstand die we nu hebben van minimaal 20 jaar heeft met deze beweging, die tentakels had in de politiek, te maken. Deze achterstand die dwars zichtbaar is bij de overheid, heeft onze toerismesector zwaar benadeeld. Er is een rijkdom aan Surinaamse cultuur welke we met de wereld kunnen delen. Daarmee conserveren we onze materiele en immateriële culturele rijkdom aan de ene kant en aan de andere kant verdienen we ook geld ermee. De Marron-cultuur en de cultuur van de stadscreolen hebben veel aandacht gehad, de cultuur van de Sarnami Hindoestani’s en de Surinamers van Javaanse komaf zijn zwaar verwaarloosd en ook die van de Inheemsen. Op toerismedag doen we weer een beroep op Cultuur, nu onder een nieuwe leiding, om onze rijke cultuur te koesteren, in de volle breedte. Tegelijkertijd moet toerisme daarvan oogsten, maar dat kan alleen in dialoog en samenwerking met de dragers van die cultuur en hun organisaties. Suriname kan een toerismekalender presenteren die andere landen niet kunnen, waardoor we niet te concurreren worden.
