Weeskinderen naar school? O nee, niet nodig. Vreselijk!

# 1 VT Neus, fotoEen vriendin uit Nederland kwam afgelopen kerst naar Suriname en wilde hier iets voor kinderen doen. Het werd een feestelijke dag bij Nos Kasita. Die dag heeft de ogen geopend van een groep jonge mensen, in die zin dat ze zich in een klap bewust werden van de situatie waarin minder bedeelde kinderen kunnen verkeren. Deze bewustwording heeft geleid tot: ‘Verandering begint bij 1’, een protestmanifestatie die op 3 april zeker 1000 mensen op de been bracht op het Onafhankelijkheidsplein. Er is veel gebeurd sinds dien.
De leus is steeds geweest: ‘Weg met dit beleid, onder welke regering dan ook’, want een regering die niet opkomt voor de zwaksten in haar samenleving, verdient het niet om aan te zitten. Och, weeskinderen lijken een kleine issue, als we kijken naar de vele grote problemen in het land.
Maar toen werd er in juni een inzamelingsactie opgestart, weer voor Nos Kasita, een weeshuis met 82 kinderen en voorzieningen die totaal afhankelijk zijn van de donaties die (wel of niet) binnenkomen. Toen kwamen er meer vragen vanuit diverse kindertehuizen. Dhr Hoefdraad, Minister van Financiën, heeft in De Nationale Assemblee (DNA) op 19 juni een overdonderend betoog gehouden van een half uur (let wel – tijdens openbare vergadering-) waarvan hij zeker de helft van zijn spreektijd heeft besteed aan de situatie bij Huize Beteljada. Waarom: om te laten zien dat dit tehuis voldoende geld had om haar huishouden te draaien. Waarbij hij volkomen voorbij ging aan het feit dat vele donaties zijn gebonden aan de uitvoering van projecten (bv. renovaties en uitbreidingen), en dat elke donateur het geld op een andere bankrekening wil storten. Zijn verbale geweld schrikte af, en dat was precies zijn bedoeling; vele tehuizen (o.a. Arya Dewaker) zijn sindsdien stil gebleven omdat ze niet het risico willen lopen geen geld te krijgen, als straf. Inhoudelijk stelde het verhaal van dhr. Hoefdraad niets voor. Waarom had het tehuis zoveel geld? Waarom zo’n dure consultant, waarom 5 valuta bankrekeningen? O, en hij gooide met grote bedragen. Ontslaat het feit dat kindertehuizen donaties binnen krijgen (voor uitgezette projecten) de overheid van haar verplichting om zorg te dragen voor de kinderen? Neen. En wel hierom:
De overheid is een sociaal contract aangegaan met de bevolking en in de wet (SB-2014-no7 Wet Opvanginstellingen is te zien op de site http://www.de-surinaamse-krant.com/2014/10/registratie-creches-in-kader-wet.html) staat dat de weeshuizen fondsen zullen krijgen, naar ratio van het aantal kinderen. Dit zou neerkomen op ongeveer 30 srd per kind per dag. Daar moet alles van worden betaald: kleding, eten, toiletartikelen (etc), de stroom en waterrekening maar ook de schoolkosten. Als de fondsen dan niet worden uitgekeerd, blijven tehuizen dus zitten met de problemen, die zich steeds meer opstapelen. In de wet staat nergens dat het tehuis niet over geld mag beschikken. Zo kweekt de overheid een bedelcultuur, en komen ze hun gemaakte afspraken niet na. Kinderen wordt geleerd om naar school te gaan en te sparen. Maar de tehuizen mogen niet sparen en moet dus nu gaan lenen? Als zaken niet deugen mag de overheid optreden. En natuurlijk moet er controle op inkomsten en uitgaven zijn. Ik ben zeker voorstander van financiële audits en inzage in de boekhouding. Maar vervolgens duurt de behandeling van de stukken nu al 8 maanden. En wordt er niet uitgekeerd.
Nos Kasita heeft sinds januari tot aan nu geen geld gehad van de overheid. Bij de sponsoringsactie van juni zijn heel veel spullen opgehaald, en aan geld bijna 9000 srd. Hiervan zijn mest en plantjes gekocht waarmee een tuin is aangelegd voor de kinderen, zodat ze na verloop van tijd hun eigen groente en fruit kunnen oogsten. Met het geld dat over was, zou een aanvang worden gemaakt tot renoveren en uitbreiden van de speeltuin, waar ook kinderen uit de buurt gebruik van zouden kunnen maken. Helaas is dit laatste plan niet uitgevoerd omdat de opgelopen waterrekening van Nos Kasita betaald moest worden anders zou er gevaar bestaan van afsluiting. Kunt u zich voorstellen; 82 kinderen zonder water? De SWM-rekening bedroeg Srd 9070,22. Geen geld over voor het oorspronkelijke doel: een speeltuin om de kinderen wat plezier te geven.
Vervolgens ben ik op 20 juni weer de straat opgegaan, voor de weeshuizen. Uiteindelijk heb ik een petitie aangeboden aan het ministerie van Sozavo om een duurzame oplossing te bewerkstelligen in de problemen mbt de kindertehuizen. Op 25 juli heb ik antwoord gekregen van het ministerie en dit was voor mij totaal niet bevredigend. Nu blijkt wel duidelijk waarom. Inmiddels heeft de leiding van Nos Kasita stukken ingediend om de financiën te verantwoorden. Maar de leiding moet nu de kinderen inschrijven op de scholen en daar is geen geld voor. Enkele leerlingen zijn geslaagd voor de MULO. Dat is mooi, zeker als je kijkt naar hun moeilijke levensomstandigheden. En de scholen waar de kinderen moeten worden ingeschreven, stellen de eis dat er direct bij aanmelding moet worden betaald.
Is dit weer een reden om de straat op te gaan? Om aan fondsenwerving te doen? Of is het de verantwoordelijkheid van de overheid (m.n. het Ministerie van SoZaVo). Pakketten uitdelen volop, door iedereen die goede sier wil maken met belastinggelden van het volk. En die in de spotlight wil: van First Lady tot aan minister Polak. Maar ervoor zorgen dat deze kinderen naar school kunnen? Ho maar? Voor mij valt dit echt helemaal niet meer te rijmen.
Maisha Neus

error: Kopiëren mag niet!