Politiek is interessant en leerrijk wanneer je het op de juiste manier gebruikt: je kan hierdoor veel voor je medemens betekenen. Als je voor de politiek kiest en je meent het, dan zal je moeten weten dat je een dienaar bent van het volk; je kiest voor dienend leiderschap, waarbij je bewust vooral het algemeen belang boven het persoonlijk belang plaatst.
Om politiek gewin mag je goed doordachte stappen ondernemen, maar dit moet niet gaan ten koste van alles: je moet daarbij vooral je eigen principes niet overboord gooien, en je moet zeer zeker je eigen waarde behouden. Doe je dat niet dan zal je heel laag en bovendien heel hard vallen!
Echter moet het ons niet verbazen dat juist ook om eigen gewin, of zelfs om af te rekenen met politieke opponenten principes over boord gegooid worden. Er zijn altijd politieke profiteurs geweest, en die zullen nog altijd blijven bestaan: “de overlopers”. Het doet deze profiteurs niets; ook al stel je met zekerheid vast dat het persoonlijk belang voortvloeit uit het algemeen belang: is het algemeen belang gediend, dan is het persoonlijk belang automatisch gediend.
Een goed voorbeeld hiervan is iemand die altijd media-geil is geweest, altijd van zich wil laten horen en zo wil blijven meetellen in de maatschappij. Kennelijk vreest ze terrein te verliezen of moet ze bij haar “nieuwe baas” indruk maken door aandacht te trekken en te krijgen. Het kan haar niet kwalijk genomen worden, daar ze haar verleden niet kan verwerken of loslaten. Alles wat ze kan pakken om het dan tegen haar oude huis, de VHP, te richten, grijpt ze met beide handen vast. Ze kan haar oude huis niet vergeten en werpt steeds een steen richting deze in plaats van verder te kijken en zich te bezigen met haar nieuwe huis. Wat haar oude huis haar niet kan aandoen…wat een liefde! Ze moet in haar nieuwe huis tonen dat ze presteert, dat ze aanhang heeft en dat ze ook goed is in het smijten met woorden. Soort hoort dan zeker bij soort thuis.
Een functie die van haar afgepakt en afgestaan is aan een ander kan ze moeilijk verwerken, dus is het haar aangeraden om indruk te maken bij haar huidige partij, waar ze mogelijk wat te pakken krijgt. Presteer en je sollicitatie wordt dan ingewilligd, mevr. S. niet gelukt als minister van Juspol, dan maar belanden bij het Constitutioneel Hof.
Maak wat van jezelf als er nu nog wat van te maken valt, want het zal je goed moeten doen dat je niet zomaar overgelopen bent. Ondersteunend naar de regering toe, uitnodigingen van de President, die je toentertijd keihard bestreed, op je jaardag en deze wereldkundig maken om aandacht te krijgen en verschijnen in een welbekende radioprogramma bij je boezemvriend, die je eerder tot één van je rivalen beschouwde, toont je aard aan en geeft ook aan hoe een mens met de dag kan veranderen. Dit moet je zeker hebben van “echte politici”. Maak wat van je waar als dat kan, al zal je daarvoor je morele waarden, normen en principes maar overboord moeten gooien!
Dit is weer eens het bewijs waarom het arme volk geen vertrouwen heeft in politiek en politici. Het moment dat je persoonlijke belangen niet bij de ene partij gediend zijn, vertrek je zelfs naar de partij die je eerder fel hebt bestreden. Hoe geloofwaardig, en bovenal hoe betrouwbaar zijn zulke figuren? Vandaag sta je samen een steen van de vijand tegen te gaan, maar morgen sta je aan de andere zijde om zelf een steen op je eigen huis te werpen. Dit moet je hebben van personen in wie men ooit durf, geloof en hoop had. Jammer dat men dan nog voor zulke personen kiest, hun opvolgt en met hun meegaat.
Je hebt dan niks anders over om te doen dan in de media te verschijnen of door berichten op eigen titel te schrijven. Hiermee interesseer je de lezers, maar ontkom je niet aan je gebrek aan eigen waarde. Denk je hiermee politiek terrein te behouden of te winnen? Wanneer je niet trouw bent geweest aan de ene partij, wie geeft je dan de garantie dat je elders wel trouw gaat zijn? Eenmaal verraad gepleegd maakt je voor altijd tot een verrader. Je hoort vaak personen zeggen dat politiek vies is, maar ik zeg: “politiek is niet vies, er zijn viezeriken in de politiek”!
Badal Omriesh
