Wageningen, kis’ing mooi?

Het is onvoorstelbaar hoe laf de Surinaamse bevolking is geworden. Het lijkt alsof alle actieve burgers uit Suriname inmiddels gekozen hebben voor een ander land. Je kan de Surinaamse bevolking nu alles afpakken, maar men zal zich koest houden, bang voor rancune. De Surinaamse burgers of hun familieleden zijn afhankelijk gemaakt. Er zijn weinig mensen die niets van de politiek hebben geaccepteerd. Een behoorlijk deel van de bevolking (ongeveer 10%) is in dienst van de overheid. Deze mensen zijn bang voor mutaties naar andere districten of dat ze nu opgeroepen zullen worden om voor hun salaris arbeid te verrichten. Mutaties worden veel toegepast op ministeries om lastige politieke mensen het leven zuur te maken. De mutatie die men dan gebruikt, is het aanwijzen van een andere standplaats oftewel een andere werkplek. Een ander deel van de bevolking is onderdanig en hoopt ooit gunsten te zullen ontvangen van politici. Daarom houden ze hun mond dicht en stoten ze niemand tegen het hoofd. Een ander deel herkent in de corrupte politici en de ondernemers hun eigen vrienden en familie en hoopt men ook van hen ooit een gunst te ontvangen. Een deel van de burgerij schreeuwt om aanpak van de corruptie, maar de samenleving gelooft niet echt in bestrijding van de corruptie. In principe wil iedereen ook meedoen, maar dat is onmogelijk. Veel mensen hekelen het feit dat ze nog niet aan de beurt zijn, maar ze hekelen het systeem dat corrupt is niet. Dat is ook gebleken bij peilingen over hetgeen men veranderd wil zien en waaraan politieke partijen aandacht moeten besteden. Intussen zijn grote delen van de bevolking slachtoffer van hun eigen oneerlijkheid. Kijk maar naar de medicijnen die niet meer in de klapper voorkomen. Er zijn burgers die geen medicijnen meer kunnen kopen, omdat ze niet in de klapper voorkomen en duur zijn. Niemand zegt wat, burgers creperen gewoon alsof het hun lot is. Zelfs pijnstillers voor mensen die chronisch ziek zijn en pijn lijden, zouden niet op recept te verkrijgen zijn maar moeten gekocht worden. Het regent even en buurten lopen onder water, een deel doordat geld ontvangen wordt door ondernemers die trenzen niet of zogenaamd ophalen, een deel door de rommel die men zelf in de afvoerkanalen dumpt. Er zijn zogenaamd honderden bedrijven en tientallen landen in de rij om te investeren in Suriname, maar geen 1 nieuw bedrijf is in deze periode opgezet los van Newmont. Kennelijk zijn bedrijven niet bereid om commissies te betalen, waarschijnlijk komt dit ook omdat men verschrikkelijk wantrouwend staat tegenover ondernemers en investeerders. Surinamers houden niet van nieuwe dingen doen, en al helemaal niet als ze daarvoor onderzoek moeten doen en moeten gaan studeren. Dan gaan ze het niet doen, investeerders worden dan de deur gewezen, want het is onbekend dus gevaarlijk. Er is een handjevol ondernemers dat zich om de president van het land en zijn entourage heeft geposteerd. Deze ondernemers zijn malafide ondernemers en zijn erop uit om schatrijk te worden. Ze geven en ze nemen met een hoge rente. Er zijn geruchten van informele leningen en geldverstrekkingen door deze malafide ondernemers en ze krijgen een vrijbrief om te graaien. Deze ondernemers zijn onderdeel van de etnische politiek en men laat deze ondernemers hun gang gaan, omdat men denkt dat men daarbij een bepaalde bevolkingsgroep een gunst doet. Er gebeurt binnen de Surinaamse overheid, en dus op de Surinaamse ministeries, heel weinig dat niet gemanipuleerd is en dat niet oneerlijk is. We zeggen het voorgaande vanwege de beelden die op social media circuleren over de landbouwmachines waarover een Nickeriaans DNA-lid kritiek heeft geuit. Deze machines zijn geschonken voor de gemeenschap van Wageningen om SML weer op te knappen. Deze machines worden niet toegewezen aan de SML, maar blijken nu geparkeerd te zijn in het westelijk district op het terrein van een partijgenoot en industrieel M. Deze man betaalt alles en maakt de doksa’s en de kwikwi’s klaar en bekostigt ook de dure whisky wanneer onze hoogste heren in het district zijn. Hij bekostigt een heleboel voor de partij in het district, dus waarom mag hij niet een paar machines bestemd voor SML zich toe-eigenen? Vele Surinamers zullen het misschien niet bezwaarlijk vinden, maar het blijft diefstal op zijn minst oplichting. Tot nu toe is niet bekend wie in het bestuur zat of zit van de SML. De media zijn bang om de namen te noemen. Er worden schenkingen gedaan voor gemeenschappen, overheidsbedrijven en kleine boeren, maar politici gaan ermee vandoor. De gemeenschappen zijn op de hoogte, maar houden hun mond. Kisi deng mooi zou je eigenlijk moeten kunnen zeggen.

error: Kopiëren mag niet!