Op weg naar de verkiezingen van 2010 hebben politici de draad opgepakt om hun positie te consolideren. Evenals in de “grote” wereld gaat het vergaren van aanhang er heel heftig aan toe. Was het toen meer uit favoritisme of etniciteit en of vanwege religieuze gelieerdheid, sinds de laatste tijd spelen financiële en materiele factoren ook een belangrijke rol. Vandaag de dag is de slogan van: ” voor wat hoort wat,” erg populair. Het oproepen van aanhangers om vergaderingen bij te wonen geschiedt niet meer spontaan en uit partij liefde, doch meer uit een zeer subtiele vorm van “bedelen”. Of in het uiterste geval tegen betaling en of beloften.
Soewarto Moestadja ,de super minister van de KTPI, in de periode 1996-2000 en voorzitter van D-21, wordt in 2008 van links en van rechts getrokken vanwege zijn meerwaarde positie in de komende verkiezingen. Dat hij vanaf na de verkiezingen politiek Suriname op zijn eigen wijze heeft durven begeleiden is bekend. Ook zijn antwoord op de uitnodiging van de toen pas gekozen DNA-voorzitter, Salam Somohardjo tevens voorzitter van Pertjaja luhur, van het bekende koffie-uurtje en het na traject daarvan was ook bekend. Zijn partij heeft tevens bij de verkiezingen van 2005 een potentiële bijdrage geleverd tot de participatie van de combinatie A-1, in de te vormen regering NF-plus. Dat bij de verdeling van posten hij buiten de boot viel, was vanwege zijn eerlijke en onervaren politieke praktijk, duidelijk. Soewarto Moestadja blijft de regering met zijn radioprogramma ”politiek uurtje” bij zijn radiostation ”Mustika” kritisch begeleiden.
Inderdaad ook de stem van de KTPI is belangrijk. Ondanks de grote nederlaag, na de bekende ommezwaai van 1996, houden politici nog steeds degelijk rekening met de eens massieve achterban van de oudste partij onder de Javaanse partijen, de KTPI. Verder is Willy Soemita in de Surinaamse politiek een potentiële factor die niet verwaarloosd mag worden. Zijn ruime ervaring van meer dan 20 jaar als voorzitter en onderhandelaar die vaak het onderste uit de kan wilde halen, is bekend. Zijn onlangs nieuwe strategie waarbij de KTPI die reeds koerste naar een politiek nieuwe stijl wist te brengen tot de oude stijl en door de achterban is geaccepteerd, laat bij velen grote vraagtekens achter. Maar tijden veranderen en ook visies, vandaar dat in 2010 de traditionele mobilisatie strategie van de partijen zeker geëvalueerd dient te worden.
De achterban was zeer verheugd toen hij samen met Somohardjo op Tamanredjo op 27 december 2007, aanwezig was en ook op 1 december 2007 het woord had gevoerd. Vandaar dat zij op 5 januari 2008 in groten getale de “opoyari meeting” had bijgewoond. Maar zij waren teleurgesteld omdat de KTPI-top niet was verschenen. Tientallen hebben zich hierna aangesloten bij de kernvoorzitter van de PL. Was het zo dat de stem in 1996 van de ressort- en districtsraadsleden voor het grijpen lag, anno 2008 is vanwege de vergevorderde bewustwording op verschillende sectoren, in het bijzonder op politiek gebied, deze niet meer te koop. De tijd van het verstrekken van borstrokken, die vaak op onverklaarbare wijze niet werden gedragen en propaganda materialen zoals paraplu’s, vlaggen, petten en tassen is voorbij en achterhaald.
Dit komt vanwege de aloude beloften van politici die voor de verkiezingen hemel en aarde hebben bewogen om op hen te stemmen, doch na de verkiezingen verschijnen zij niets eens meer, laat staan hun beloften nakomen. Vandaar dat de slimmeriken nu komen aan dansen met wat snoepgeld. Inderdaad het patronage systeem moet afgeschaft worden. Wie zal de kat de bel aanbinden?
Kadi Kartokromo
