Waar zijn we naar op weg?

Wat het besturen van een land betreft, worden we in onze samenleving steeds vaker geconfronteerd met veranderingen in het gedrag van de mens. Het ambt van minister wordt normaal bekleed door mensen die graag willen meewerken aan de opbouw van hun land. Echter de mens van nu ambieert steeds vaker deze post omdat hij of zij er een persoonlijk voordeel in ziet. Ook de aansluiting bij een politieke partij is niet meer een goed doordachte keuze, met het gevolg dat er steeds vaker wordt overgelopen van de ene naar de andere partij. Zo’n overloper kan worden gebrandmerkt als ongeloofwaardig, onbetrouwbaar, omkoopbaar en zou dus niet op zo’n vertrouwens positie geplaatst moeten worden. De normale gang van zaken is dat een president zijn leidinggevende functie voor een bepaalde periode bekleedt en daarna het stokje overgeeft aan een ander. Hij hoopt tijdens zijn termijn zoveel mogelijk voor het land te kunnen doen. Als ik echter een blik werp in vele landen, moet ik jammer genoeg constateren dat de meeste leiders steeds meer een ziekelijke neiging naar macht vertonen. Ze blijven het liefst zo lang mogelijk deze machtspositie bekleden om beslissingen in eigen voordeel te kunnen nemen. Enkelen zijn zelfs zo gewetenloos bezig dat ze de andere kandidaat moedwillig uitschakelen (moord of opsluiting). De wil van het volk telt niet. Het volk moet happen en slikken. Nog een vraag die mij hier omtrent bezighoudt, is waarom juist deze mensen met een torenhoog salaris denken recht te hebben op zoveel privileges. (voor zichzelf en familie). De auto waarin ze rijden hoeven ze niet zelf te bekostigen, ook de benzine is gratis, grond krijgen ze in de schoot geworpen, gezondheidszorg is prima geregeld, allemaal dingen waar een ander met een veel minder salaris zelf voor moet dokken. Fatsoen, normen en waarden, glijden af. Dat is onder andere te merken aan het feit dat velen een belangrijke positie accepteren terwijl hun gedrag helemaal niet tot voorbeeld strekt. Jammer genoeg zijn de fatsoensnormen van het volk ook van dien aard dat ze zulk gedrag niet alleen accepteren maar ook excuses voor zoeken. Met het gevolg dat de normen en waarden steeds verder afglijden. Men vergeet maar al te vaak dat het fatsoen klimaat van een land wordt bepaald door het fatsoen niveau van het volk. Ook verkiezingsfraude steekt in vele landen vaker de kop op. Verkiezingen winnen op een eerlijke en transparante manier behoort tot het verleden. Men probeert een bepaalde partij aan een overwinning te helpen of een bepaalde kandidaat aan een zetel door te frauderen en daarvoor worden alle middelen ingezet. (bijvoorbeeld het drukken van extra stembiljetten.) Frauderen is niet zo’n gemakkelijke klus, het vraagt om een goede organisatie als je niet gepakt wil worden. De tijd die men hieraan spendeert, had beter besteed kunnen worden aan het maken van opbouwende plannen voor het land. Leiders vinden het erg prettig om respect en vertrouwen van het volk te genieten. Dat krijgen ze automatisch door hun onbesproken gedrag. (Obama). Ze presenteren hun plannen helder en transparant aan het volk zodat ieder zijn of haar eigen keus kan maken. De gang van zaken rond de verkiezingen wordt echter steeds meer, grote plannen presenteren en maar afwachten of het in de praktijk wordt gerealiseerd. Het volk dient nu meer als gebruiksvoorwerp om het doel te bereiken. Burgers hebben het niet gauw in de gaten dat ze heel erg door politici worden beïnvloed en gemanipuleerd. Men probeert stemmen te winnen door kiezers dood te gooien met cadeaus en valse beloften te doen. Dus gewoon ordinaire omkoperij. Hoe komt het dat mensen dit niet in de gaten hebben? In de eerste plaats is het altijd gemakkelijker om een volk voor de gek te houden, dan ze ervan te overtuigen en te laten toegeven dat ze worden belazerd. Sommigen hebben het wel in de gaten maar laten zich telkens weer bespelen door een meesterstrateeg en weer anderen bezwijken in een momentopname voor de cadeaus. Het meest irritante bij verkiezingen is dat politici stemmen proberen te winnen door een collega door het slijk te halen. Dit gebeurt in vele landen. In plaats van tijd en energie te stoppen in het presenteren van hun eigen plannen proberen ze met modder naar de ander te gooien, om zo de kiezer ervan te weerhouden om op die ander te stemmen. Soms zijn de verwijten aan hun adres, zeer terecht en toch vind ik dat iemand die zich verlaagt tot deze aanpak, geen zelfrespect heeft en geen rotsvast vertrouwen heeft in zijn eigen plannen. Als je weet dat je plannen goed realiseerbaar zijn, heb je het niet nodig om de ander in een negatief daglicht te plaatsen. De nieuwste trend om een ander uit te schakelen, is het verspreiden van nep berichten. De Russen zijn zelfs een stapje verder gegaan, door buiten de grenzen van hun land te treden en de Amerikaanse verkiezingen te beïnvloeden. Hiermee lieten de Russen zien dat deze tactiek zich niet alleen hoeft af te spelen in eigen land. De Russen proberen zelfs de macht te grijpen buiten hun land. Kijk maar hoe ze de nasleep van de terroristische aanslagen in Brussel met islam kritische hashtags hebben misbruikt. Daarnaast mengden ze zich in het Nederlandse vluchtelingendebat en riepen ze op om in de aanloop van de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen voor PVV-kopstuk Geert Wilders te stemmen. Het uiteindelijke doel van het Russische trollenleger is voor verschillende Westerse inlichtingendiensten vrij duidelijk: de tegenstander destabiliseren! Zo resulteert interne chaos bij Westerse landen uiteindelijk in een verzwakking van de NAVO. De Russen willen de samenleving in Europa destabiliseren. Hoe onstabieler het Europese systeem, des te beter voor hen.
Samengevat, het is duidelijk dat in de huidige samenleving, een heel ander soort mens streeft naar leidinggevende functies. (minister, president) Positieve veranderingen kunnen alleen maar worden toegejuicht. Maar de huidige veranderingen laten duidelijk een mens zien die niet prettig oogt en vooral niet als voorbeeld kan dienen voor het opgroeiende kind. Het laat een mens zien die zijn zelfrespect kwijt is. Dat zelfrespect wordt hem niet afgepakt maar door zijn gedrag, geeft hij het zelf keer op keer af. Er is een credo dat zegt ‘vertrouwen komt te voet en gaat te paard’. Het vertrouwen van de burgers in een overheid en in de verkiezingen is weg. Het komt maar al te vaak voor dat het volk voor de verkiezingen al roept: “Ik ga niet stemmen want dat heeft geen zin, er zal wel weer gefraudeerd worden, allemaal zijn ze uit op eigen voordeel, nergens vind je meer een integer en eerlijk mens!” En na de verkiezingen breken vaak rellen uit en vecht men de uitslag aan omdat men fraude vermoedt. Kortom het vertrouwen is weg en dat vertrouwen moet weer hersteld worden. Er moeten weer voorbeeld figuren komen die zichzelf respecteren en respect krijgen van het volk. Omgekeerd moeten ook zij meer respect hebben voor het volk. We moeten alles, wat dat vertrouwen en het respect zou kunnen aantasten, aanpakken.
Echter ook voor het volk is er werk aan de winkel. Er zijn nog te veel mensen die totaal niet weten of begrijpen wat een politieke partij uitdraagt en daarom niet echt goed doordacht gaan stemmen. Het volk moet daarom scholing krijgen in de politieke materie, dat wil zeggen dat ze echt moeten luisteren en zich verdiepen in hetgeen een partij presenteert. Hopelijk stemmen ze dan bewuster en meer gemotiveerd. Er zijn nog te veel mensen die op een partij stemmen omdat ze van hetzelfde ras zijn en dezelfde huidskleur hebben of omdat die persoon een vriend of familie is. Ook deze mensen zijn verkeerd bezig. Het volk moet kritisch evalueren en de beloften die gedaan zijn voor de verkiezingen, achteraf toetsen aan de praktijk. Een volk moet zijn waarden en fatsoensnormen bewaken door alleen onbesproken gedrag te accepteren. Geen pardon of excuses verzinnen voor verwerpelijk gedrag. Mensen moeten er van doordrongen zijn dat het een belediging is aan hun intelligentie, als politieke leiders van ze verwachten dat ze de opruiende inhoudsloze kreten die worden uitgeschreeuwd, blindelings volgen. Ze moeten laten zien dat ze geen domme schapen zijn maar intelligente, zelfdenkende mensen. Ik hoor nog te vaak deze zin: ‘deze man/ vrouw of regering , heeft dit en dat voor me gedaan.’ Mensen moeten die bekrompen en egoïstische gedachte van ‘Wat kan hij voor mij doen’ loslaten en zich meer bezig houden met de humane gedachte van ‘ Wat kan hij voor het hele volk en het land doen.’ Tenslotte, onze kinderen zijn de toekomst van morgen. Welke wereld willen we voor onze kinderen achterlaten: Willen we achterlaten een wereld die de eenheidsgedachte weerspiegelt van rechtvaardigheid en integer gedrag, een volk dat trots en met opgeheven hoofd zijn nationaliteit noemt, een land die zowel binnen als buiten de grenzen wordt gerespecteerd of willen we een wereld achterlaten die zucht onder het juk van hebzucht en corruptie, een volk dat zich schaamt om zijn nationaliteit bekend te maken, een land die wordt veracht om zijn handel en wandel? The choice is yours.
“I am not what happened to me, I am what I choose to become”
Josta Vaseur

error: Kopiëren mag niet!