Er is in de afgelopen zeker één positieve zaak aan de orde gekomen die toch wel moet worden benadrukt. Deze zaak geeft hoop dat er door de samenleving beter gepresteerd kan worden. Wij hebben het over de vuilophaal in Suriname. De vuilophaal is op gegeven moment door het ministerie van OW afgestoten en geprivatiseerd. Er waren in het begin problemen met de betaling van de dienstverleners en de uitvoering van de dienst door particulieren zelf. Ook was er op gegeven moment zelfs sprake van geweld vanuit de samenleving naar de werkers in deze sector toe. Op een bepaald moment hebben de dienstverleners/ondernemers zich verenigd in een belangenvereniging. Die vereniging ging in onderhandeling met de regering. Er was zelfs een moment van dreigende actie vanuit deze sector. Enkele jaren daarna constateren we een opmerkelijke rust in deze sector. Maar wat daarna meer opvalt, is de wijze waarop deze sector zich kwijt van haar taak. De klachten die er in het begin waren van de samenleving, zijn helemaal weggewerkt. Althans, de samenleving klaagt niet meer in de media over deze de sector. Meestal is dat een teken dat men tevreden is. De vuilophaaldients is zeer belangrijk, wanneer de samenleving afhankelijk wordt van deze sector. In Europa is in de recente geschiedenis enkele keren voorgekomen dat de vuiophaalsector staakt. Dan is zichtbaar hoe belangrijk deze sector is. Dan zijn de straten vol met zakken vuil. Dat kan op den duur gevaarlijk worden voor de volksgezondheid. De dienstverlening wordt nu in Suriname gekenmerkt door discipline en regelmaat. De vuilophaal geschiedt op vaste dagen en vaste uren. De dienstverleners houden zich aan deze dagen en uren. Deze sector wekt wel de indruk dat we toch nog in een georganiseerd land leven. Het geheel maakt een heel professionele indruk bekeken vanuit de bril van de cliënt. Dus bekeken vanuit de bril van de burger die vuil aanbiedt aan de vuilophaal. Deze sector kan zeker als een voorbeeld worden aangehaald dat privatisering van bepaalde overheidsdiensten wel kan werken. Op deze zelfde manier zou op gegeven moment de schoonmaakdiensten en de technische diensten van de verschillende ministeries kunnen worden afgestoten. Al deze werkers kunnen samengebracht worden in een particulier bedrijf. De overheid en overige bedrijven nemen dan naar behoefte de diensten af van dit bedrijf. Omdat het gaat om voormalige ambtenaren zou de overheid dit particulier bedrijf kunnen ondersteunen met een loonbijdrage. Dat zou verdedigd kunnen worden, omdat deze werkers dan hebben meegewerkt aan hun vrijwillige vertrek van ‘lanti’ naar het particulier bedrijfsleven. De regering zou dan ook ervoor kunnen zorgen dat haar partners (zoals grote multinationals en staatsbedrijven) en sociale stichtingen diensten van dit bedrijf afnemen. De overheid kan deze stichtingen bijstaan door deze schoonmaak- en technische diensten voor hen te financieren. Eventueel wordt dan ervoor gezorgd dat de werknemers iets meer verdienen. En dat ze hun sociale voorzieningen behouden of zelfs verbeteren. Op zo een manier is dan een deel van de sanering van het overheidsapparaat doorgevoerd, zonder dat mensen brodeloos zijn gemaakt. De vuilophaalsector kan ook dienen als een voorbeeld voor de wijze waarop een sector zichzelf kan organiseren. Aan de ondernemers in deze branche moet dus terecht een compliment worden gemaakt. Wat opvalt, is dat de werkers in deze branche proberen om zonder veel overlast te bezorgen en lawaai te maken, hun werk in de verschillende buurten uit te voeren. Maar er is nog ruimte om deze sector, net als andere kleine sectoren, nader te ordenen. Zo moet bijvoorbeeld de veiligheid waaronder de werkers in deze branche werken. Vooral moet gelet worden op het inhaleren van eventuele gassen die bij het uitvoeren van het werk vrijkomen. Ziekten moeten ook bij dit werk worden voorkomen. Behalve handschoenen zijn ook ademhalingsmaskers van belang. Deze werkers voeren hun werkzaamheden uit in het verkeer. En dat brengt ook enige gevaar met zich mee. Verder moeten de werkers springen van de ophaalwagens om snel het vuil te pakken. Het klimmen op de vuilophaalwagens terwijl deze optrekken is ook riskant. Er moet vanuit de autoriteiten bijzondere aandacht besteed worden aan de gezondheid van de mensen die in deze sector werken. Dus een volgende stap is het veiliger maken van de sector. En dan is het waarschijnlijk een internationale best practice om te presenteren aan andere landen. Verder zal in de toekomst als we een vuilverwerkingsindustrie krijgen, deze sector moeten omgaan met de gescheiden verzameling en verwerking van afval.
