In Suriname is het gebruikelijk dat met name politici vaak praten over de Rechtsstaat Suriname. Wat mij steeds weer opvalt, is dat zij dit begrip hanteren, alleen wanneer het hen goed uitkomt. Ik heb me immers steeds weer afgevraagd of Suriname echt wel een rechtsstaat is. Vrijheid van meningsuiting is een grondrecht als we praten over rechtsstaat. Rechtsbescherming is een grondrecht maar is daar wel sprake van in Suriname?
Voorbeeld: Als je door iemand of een organisatie benadeeld bent geworden dan is het volgens mij een grondrecht om dit openbaar te maken zodat anderen het weten en dus op hun hoede kunnen zijn. Om dat te voorkomen begint de organisatie een rechtszaak tegen je en dat kan alleen bedoeld zijn om mensen monddood te maken zodat zij hun gang kunnen gaan. Zij kunnen dus ongestoord meer slachtoffers maken en dat vind ik een zeer kwalijke zaak. In een democratisch land en een rechtsstaat mag en moet iedere burger ervan overtuigd zijn dat hun rechten beschermd worden.
Politieambtenaren, advocaten, notarissen en rechters hebben een functie waarin zij ten alle tijden hun verantwoordelijkheid dienen te nemen om te voorkomen dat burgers uit frustratie het “recht” in eigen hand gaan nemen. Dit kan dan de gehele samenleving beïnvloedden en verzieken. Ik heb laatst een artikel gelezen in een dagblad over een deurwaarder, meneer F. Ik stond perplex omdat deze meneer meer bemoeienis heeft in een civiele zaak dan van een deurwaarder mag worden verwacht. Toen ik voor de rechter verscheen, hoorde ik dat de rechter als partij, eerst de zogenaamde “benadeelde” opriep en toen er geen reaktie kwam, riep de rechter de naam van deze deurwaarder en dat gaf mij een heel raar gevoel. Was het door deze man dat ik de oproep voor de comparitie niet had ontvangen? Was het door deze man dat de rechter een zeer discutabele vonnis had uitgesproken? Was het door deze man dat het vonnis om te executeren niet aan mij was betekend? Was het door deze man dat ik plotseling van nummer 10 op nummer 40 woonde. Heeft deze man de rechter bedonderd? Ik heb een schrijven hierover gericht aan de Procureur Generaal maar het is tot nu toe afwachten en te blijven hopen dat er wel iets zal gebeuren. In een Rechtsstaat moet er iets mee gebeuren, toch?
Heel vaak worden wij geconfronteerd met verhalen over corruptie en ik vrees met grote vreze, dat het nooit zal ophouden. Maar wat ik veel erger vind is het feit dat velen kennis dragen van deze corrupte praktijken doch hun verhaal nergens kwijt kunnen zonder zelf te worden afgestraft. De bescherming van mensen die hun verantwoordelijkheid willen nemen is nihil en het is de vraag of dat niet bewust zo gehouden wordt. Waar ik verder moeite mee heb is het feit dat mensen in hogere functies vaak de meest corrupte zijn omdat tegen hen niets wordt ondernomen omwille van het eigen belang. Als ik dan vraag aan de aangewezen mensen die dat moeten aanpakken, waarom het niet gebeurt, dan hoor ik:” er zijn andere belangen die spelen.” Dat is ook netjes gezegd maar het komt er op neer dat men denk aan het eigenbelang. De kleine man die wat doet wordt wel aangepakt want daar spelen geen andere belangen. Sterker nog, die zijn niet zo belangrijk. Zolang wij onze verantwoordelijkheid niet nemen, zullen we alleen maar achteruit gaan. Ik krijg vaak het gevoel dat geld het meest belangrijke is voor de gemiddelde mens in Su. Geld gaat boven verantwoordelijkheid, normen en waarden.
Alleen daadkrachtig optreden kan Suriname nog redden!
Rebien
