Bigi Pan is een natuurgebied gelegen aan de westkust van Suriname, met een oppervlakte van ruim 68.000 ha. Big Pan, wat betekent Groot Meer, is een gebied gevormd uit kreken, mangroves, natte- en droge moerassen. Dit gebied is een rijke voedselbron voor onder andere een groot aantal vogelsoorten (± 120 soorten) die vanuit het koude noorden hier komen overwinteren. Het meer wordt momenteel onder andere bedreigd met leegloop van water welke enerzijds veroorzaakt wordt door de grote droogte en anderzijds door beschadiging aangebracht aan de kust. Er is aangegeven dat de vissers dit gebied zelf beschadigen. Het gevolg is dat dit ook schade veroorzaakt aan de visserij, maar ook de fauna daar aanwezig, heeft ervan te lijden. Volgens de districtscommissaris van Nickerie Wedprekash Joeloemsingh zullen de vogels die in dit gebied komen vanwege aanwezigheid van de vissen, vanzelf ook wegblijven als de vissen in het gebied afnemen. De Dc geeft aan het ministerie van Openbare Werken (OW) al op de hoogte gesteld te hebben van deze situatie die niet alleen in het gebied Bigi Pan plaatsvindt. Het betreft volgens de dc ook de gebieden Amandra kreek en Beringhol die te bereiken zijn via de Ramdienkreek. “Er zijn immers op diverse plaatsen breuken zichtbaar. Het ontstaat doorgaans doordat de vissers het probleem zelf creëren. Er wordt een sleuf van ongeveer 30 cm gemaakt om water bij vloed binnen te laten komen. Dit wordt gedaan door zowel legale als illegale vissers. Maar het zijn merendeels de Guyanese vissers die zich hieraan schuldig maken. Ze doen dit om op een snelle en makkelijke manier garnalen en vissen te vangen. Het gebeurt ook veel in het garnalenseizoen”, zegt de Dc. Het probleem echter is dat door de werking van de natuur de breuken zijn verergerd. De kust is gigantisch groot waardoor controle op de kust bemoeilijkt wordt. We zitten op dit moment met drie van deze breuken. De dc geeft aan het gebied al twee keer bezocht te hebben. Hij stelt dat de kust behoorlijk wordt aangetast door de zee. “Er ontstaan heel diepe kraters”.
Het probleem vereist een zorgvuldige aanpak waarbij een investering van een paar duizenden Surinaamse dollars niet genoeg zal zijn. “Als het zo was had het commissariaat dit geld al bij elkaar gehaald. Wat er namelijk moet gebeuren is dat er een ponton daar moet gaan. Je kunt niet slechts met een boot en een schop daar gaan”. OW had zich volgens de Dc al ontfermd over deze zaak waarbij er middelen vrijgemaakt waren. De machines op het commissariaat zouden gestuurd worden. Er zou dan een ‘matta” gemaakt worden om de machine daarop te plaatsen. Dat kon uiteindelijk niet meer en nu moet het werk met behulp van een amfibietoestel uitgevoerd worden. Deze moet middels een ponton verplaatst worden. “Dit alles kost nu veel meer geld. De ponton gaat tevens op de plaats moeten blijven zolang het werk niet af is. Het ministerie heeft nog geen indicatie gegeven wanneer zij deze situatie daadwerkelijk zal aanpakken”. De Dc zegt wel te hopen dat dit project snel van de grond komt.
