Verarming door politieke keuzes is ook misdadig

Verarming is net als marteling of moord – dingen die mensen elkaar aandoen. Het kan als politiek wapen worden gebruikt om aan de macht te blijven. De verarming in Suriname is niet veroorzaakt door het weer, maar door politieke keuzes oftewel “de boevenbende die aan de macht is”. Het citaat is afkomstig van een nooddruftige zeventigjarige, die dagelijks in de hete zon eenvoudige klusjes moet doen om de eindjes aan elkaar te knopen. De economische crisis is geen wereldcrisis, maar een politieke crisis. In Suriname is snelle achteruitgang na trage vooruitgang een traditie geworden, omdat het niet doordringt in het collectieve bewustzijn dat de terugkerende verarming politiek van aard is. Dat de verarming in Suriname niet dodelijk is komt onder meer door de overmakingen van de diaspora in Nederland die bijdragen aan het nationale inkomen van Suriname (maar hoeveel procent is mij niet bekend). De verarming werkt verlammend op de ontwikkeling van het land. De voornaamste boosdoeners zijn corrupte politici, machtsmisbruik, destructie van staatsbedrijven, rancune en straffeloosheid.
Vanwege oneerlijke en incompetente politici zullen er in de toekomst nog meer periodes van verarming volgen. Er is een groep verspillers en bedelaars die het nooit leert. Ondanks de diepste val van de economie sinds het bestaan van de republiek Suriname en bijgevolg de scherpe verarming van de bevolking, blijft het vrijwel stil (met uitzondering van een kleine competente oppositie, die men met veel energie probeert kapot te maken): het is daarom niet moeilijk om te concluderen dat de meerderheid van de bevolking niet in staat is om effectief kritiek te leveren op de foute politieke besluiten. Zodat de regering de dader is van de verarming en het publiek haar assistent is geworden. Het is net als een vader die zijn kinderen mishandelt in het bijzijn van een moeder die niet ingrijpt. Eerlijke mensen met kritiek worden geïntimideerd en lamgeslagen. Elk verzet wordt de kop ingedrukt door zwartmakerij.
De daling van de goud- en olieprijs is maar voor een deel verantwoordelijk voor de huidige situatie. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Als de goud- en olieprijs niet waren gezakt, dan zouden de enorme verspilling en het wanbeleid en de onderliggende verrotting zijn doorgegaan. Veel van de ellende van nu had voorkomen kunnen worden als de machthebber alerter had gereageerd op de daling van de wereldmarktprijzen en de economische ramp, die is veroorzaakt door een beleid om het eigen hachje te redden. Anders gezegd: een persoon heeft met zijn groepje het land naar de goot geholpen.
Verarming verlamt het denken. De bevolking is druk bezig met zoeken: naar werk, naar gezond eten en drinken, naar geld om de duurdere rekeningen te betalen. Sommigen zoeken niet en gaan direct over tot stelen. Verarming kan een effectief instrument zijn om mensen uit te putten, zodat ze geen energie meer over houden om na te denken en zich te verzetten tegen de daders van hun verarming. ‘Den kadami abani san rampeneer a kondre’ kunnen de ‘katibo’ zelfs gebruiken om mensen afhankelijk te houden van hun gunsten en aan de macht te blijven. In dit straatje past ook de levensgevaarlijk aanname dat “na Gado pot en drape”.
Verarming door politieke keuzes zou strafbaar gesteld moeten worden. Het zou onwettig moeten worden gemaakt om een heel land compleet te verarmen in het nastreven van privé belangen of om de druk van de verarming in stand te houden om de eigen belangen veilig te stellen. Ook de volgende generatie zal levend worden opgevreten door de rente op de staatsleningen. Er moet een wet komen om dit gedrag als misdadig te bestempelen. Het laten verdampen van het zweetgeld van mensen is een vorm van marteling. Het laten lijden van mensen met het simpele doel om de macht te behouden en straf te ontlopen is misdadig.
Maar wetgeving alleen is niet genoeg. Er zijn instituten nodig om wetten te handhaven. Die instituten zijn doelbewust verzwakt, waardoor de uitvoerende macht niets te vrezen heeft van het tandeloze parlement, terwijl de rechterlijke macht zwaar onder druk wordt gezet om naar de pijpen van de machthebber te dansen. Wie niet meewerkt aan het privé belang van een persoon en zijn entourage wordt gebrandmerkt als vijand en besmeurd of bedreigd.
De dictatuur van de democratische meerderheid is onlangs weer duidelijk geworden. De wolven in schaapskleren lieten even hun maskers vallen. De reden is de 20 jaar gevangenisstraf die is geëist wegens meervoudige moord tegen de president annex hoofdverdachte. Het had het effect van een grote piano die uit de lucht is komen vallen. De verdachte en zijn entourage zijn kennelijk erg geschrokken. De rechterlijke macht laat zich niet intimideren en probeert de rechten van burgers te beschermen tegen de staatsmacht.
Tot slot: het recht moet zijn loop hebben; niemand kan een loopje nemen met het recht. Daders moeten worden gestraft, niet om wraak te nemen maar om anderen af te schrikken om hetzelfde te doen. Voor de rest moet deze ‘tanpoko’ regering worden gedwongen om tot 2020 door te gaan met regeren om de troep die ze heeft gemaakt zelf op te ruimen. Maar de vooruitzichten met een ploeg bejaarde ex militairen aan het roer zijn somber. Ze hebben al bewezen op het gebied van de kruistocht tegen corruptie nogal lui en suf te zijn. Het land is een beetje gaan stinken door de corruptie, maar niemand durft het door te spoelen. Laat ze hun rotzooi zelf opruimen, maar wie denkt dat de huidige regeerders voorspoed zullen brengen, is een beetje naïef, net als de mensen die geloofden in een trein.
D. Balraadjsing

error: Kopiëren mag niet!