Stommiteit, kortzichtigheid, hebzuchtigheid, manipulatie, demagogie, machtsdrang en ga maar zo door, zullen niet ophouden te bestaan. In het ander geval zou er geen balans/evenwicht bestaan in de wereld. Dus zullen wij als mens, vanuit welke positie en niveau dan ook, steeds te maken hebben met onder ander conflictsituatie over geopolitiek en geo-economische belangen. Gelukkig is het met uitzondering van gevallen als het ingrijpen van Rusland in Georgië en nu nog actueel in de Krim en in de Donbas (Oost-Oekraïne),de inval van IS in delen van Syrië en Irak,wel mogelijk via de VN middels dialoog geschillen op te lossen. Ik moet stellig toegeven dat de laatste decennia steeds een beeld aan het ontstaan is dat de VN meer een forum is waar er verbaal protest wordt gepleegd over allerhande zaken c.q. conflicten. De VN lijkt steeds meer op een papierentijger,welk voor een substantieel deel ingegeven wordt door het fenomeen ‘Vetorecht’ aan enkele machtige landen. Het vetorecht wordt ingezet wanneer blijkt dat de belangen van die machtige landen aangetast worden. De strijd om met name de geopolitieke heerschappij (economisch, militair) wordt jammer genoeg, zichtbaar uitgevochten over de hoofden van de ontwikkelingslanden heen. Dat Venezuela als ontwikkelingsland onder leiding van de pseudo of quasi en conservatief populist Maduro de houding etaleert van een koloniale en imperialistische mogendheid, op de koop toe volgens het oude concept, is onbegrijpelijk. De voorganger van Maduro, de linkse populist Hugo Chavez zou de conquistadores-achtige strategie niet hebben gehanteerd. Dat Venezuela al langer dan een eeuw de claim legt op een groot deel van Guyana, met name het zogenoemde Essequibo-gebied als te zijn, zijn grondgebied, is bekend. Robert Shomburgk, die in 1835 gestuurd werd naar Guyana om de grens van deze kolonie vast te stellen, trok in 1836 een arbitraire grens ten oosten van de Essequibo. Deze arbitraire grensbepaling staat bekend in de geschiedenis als de Shomborgk-lijn. Met deze vaststelling van de grens tussen Venezuela en Guyana werd ruim 140.000 vierkante meter van het Venezolaanse grondgebied in een keer Brits grondgebied. Zie hier weer een fout van Robert Shomburgk. Nagenoeg dezelfde fout maakte hij bij de grensvaststelling tussen Suriname en Guyana. Eveneens is bekend dat in 1850 middels dialoog een regeling kwam tussen beide landen over dit dispuut. De Engelsen zouden echter steeds de grens blijven oversteken door (heb) zucht naar de mineralen die veel voorkomen in het gebied. Dit alles leidde tot het sturen van troepen door President Guzman Blanco op 21 februari 1887. In dit conflict koos de USA uitgaande van de bekende Monroe-doctrine, ‘Amerika voor de Amerikanen’, de kant van Venezuela. In 1899 komt een commissie bestaande uit Amerikanen en de Britten tot een arbitraire beslissing in dit grensconflict. Venezuela kreeg een klein deel van het geclaimde gebied. Ik moet hierbij vermelden dat zowel Venezuela als Brits-Guyana de uitspraak van de commissie geaccepteerd hadden. De Venezolanen hebben zich later uitgaande van de goede bilaterale relatie die ontwikkeld is tussen de beide landen gehouden aan de vaststelling van de grens in 1899.
In 1962 ontdekte Venezuela enkele onregelmatigheden rond de besluitvorming van het akkoord van 1899. Venezuela vroeg toen aan de VN het akkoord van 1899 ongeldig te verklaren, hetgeen ook geschiedde. In 1966 werd bij het akkoord van Geneve besloten een commissie waarin beide landen vertegenwoordigd zouden zijn, in te stellen. Deze commissie kreeg als opdracht om binnen 4 jaar met een definitieve oplossing van het onderwerpelijke grensdispuut te komen. Guyana werd zoals bekend in dat jaar onafhankelijk. Het grondgebied van de federatieve republiek werd en wordt voor 60% betwist door de Bolivariaanse republiek Venezuela. Het vraagstuk is nog steeds niet opgelost en ligt nog steeds op de tafel van de VN.
Actuele agressie van Maduro
De sociaaldemocraten, onder leiding van Andres Perez, hebben Venezuela gemaakt tot een van de economische parels van Lantijn-Amerika. Venezuela gold ook als een van de zo niet de best ontwikkelde democratie van Latijns-Amerikaans na de periode van militaire regimes, die op instigatie van de Verenigde Staten waren ontstaan. In het heetst van de koude oorlog heeft de VS de militaire regimes doen ontstaan die de revolutionaire beweging, lees het communisme, moesten neutraliseren. De regimes brachten geen welvaart voor de volksmassa, integendeel werden de anders denkende op zeer gruwelijke manier onderdrukt en geliquideerd. Venezuela onder leiding van de populisten, is thans verworden tot een arm land ondanks de veelheid aan grondstoffen, waaronder olie. Het eens zo veilig land is thans een van de onveiligste landen ter wereld. De volksmassa is door de populisten sterk geïndoctrineerd, waardoor men denkt dat er revolutie wordt gemaakt in dat land. Door deze demagogische daad is de arbeidersbeweging haast vleugellam gemaakt. De middenklasse kan nog via de universiteitsstudenten actie voeren. Maar recentelijk zijn deze actie op zeer brute wijze de grond ingeboord. Dat populisten handig gebruik weten te maken van sociaal beleid, is wereldwijd bekend. In elk geval hebben de populisten private bedrijven op ondoordachte manier genationaliseerd. In China is men juist bezig de Staatsbedrijven commercieel in te zetten volgens het principe en de werking van de markteconomie. Elke recessie kent haar oorzaken. Die oorzaken kunnen intern of extern of een combinatie van beide zijn.
Mijn common sense en informaties waarover ik beschik bieden mij de mogelijkheid om met alle stelligheid te stellen dat de economische recessie in Venezuela primair veroorzaakt is door het populistische en inprudent beleid. De inkomsten zijde vertoont een grote mate van disbalans met de uitgaven zijde. Onverantwoord beleid dus. Venezuela kent in heel Amerika het hoogste inflatiecijfer, met als logisch gevolg een steeds achteruit hollende koopkrachtdaling. Schaarste aan basisgoederen is schering en inslag, hetgeen mede de armoede in het land evidenter maakt. Verruwing van de misdaad/criminaliteit, is volgens diverse bronnen die ik raadpleeg in snel tempo toegenomen.
Interne consumptie
De sociaaleconomische problemen drukken steeds met de dag negatief uit op de populariteit van Maduro. Om de tanende populariteit enigszins te beperken, grijpt Maduro bijvoorbeeld vaker naar de anti-Amerikaanse retoriek met de intentie het Venezolaanse nationalisme aan te wakkeren. Het falend en desastreus beleid dat hij gevoerd heeft en nog steeds voert, probeert hij af te wentelen op de oppositie en Amerika. Nu voegt hij een dimensie eraan toe. Het eeuwen oude grensdispuut met Guyana wordt thans geactualiseerd. President Maduro vaardigt een decreet uit waarbij de maritieme(territoriale wateren)grens arbitrair verruimd werd. Deze naar mijn inzichten agressieve daad, pleegt hij enkele weken geleden na de ontdekking van een grote hoeveelheid winbare olie in het maritieme gebied van Guyana door het Amerikaanse concern Exxon Mobile. Dit doet hij onder meer om de oppositie in verlegenheid te brengen. Verder wil hij hiermede het volk van Venezuela afleiden van de dagelijkse beslommeringen(armoede en criminaliteit). De zondebok voor het falend sociaaleconomisch beleid, is volgens het regime Maduro, de USA.
Let wel ik wil op geen enkele manier Amerika vrijwaren van elk aandeel in de problemen van Venezuela. Ik heb absoluut voldoende analytisch vermogen om te begrijpen dat de USA, in geopolitiek opzicht bekeken, het westelijk halfrond nog steeds, zij het geadapteerd, als achtertuin beschouwen. En in dit kader bekeken, kan het weleens gebeuren dat er handelingen worden gepleegd om regimes, die niet naar hun pijpen dansen, het leven zuur te maken.
In het huidige Venezuela gaat het mijns inziens, nogmaals, om het voeren van een populistisch, inprudent en onpragmatisch beleid. Want als de olieprijs keldert door onder ander het pompen van schalieolie door de USA op de markt of het niet willen meewerken aan de verlaging van het quotum van olieproductie door de OPEC, dan rijst bij mij de vraag welke economische maatregelen Venezuela getroffen heeft om de economie in goede vaarwater te houden of te brengen? Heeft Chavez en Maduro geen spaarfonds (overleveringsfonds) voor moeilijke periode opgebouwd? Rusland heeft in de periode van booming van de economie een spaarfonds van boven de 375 miljard opgebouwd naast de monetaire reserve. Venezuela heeft naar nu blijkt dat niet gedaan. Vandaar dat men het land economisch afhankelijk maakt van bijvoorbeeld China. Wie kan de policy van de Petro-caribe deal van Venezuela begrijpen. Een land dat erg lijdt aan armoede financiert nog ontwikkeling in andere landen die economisch bekeken beter voor staan. Inprudent beleid heet dat.
Hoe het ook zij, ik ben verplicht uitgaande van de door mij verzamelde informatie, president Maduro te veroordelen voor het voeren van een slecht sociaaleconomisch beleid dat pijn en smart over het Venezolaanse volk zaait. Om dit funest beleid te verdoezelen zoekt hij naar wat ik noem schuldobjecten. Tegen deze achtergrond moet u geachte lezer, de agressie van Maduro naar Guyana van President Granger toe vertalen. In de haast het decreet uit te vaardigen, heeft het Maduro regime over het hoofd gezien dat het landen als Suriname, Trinidad, Columbia etc, betrokken heeft in hun agressief gedrag dat de vrede in de regio dusdanig kan verstoren. Koloniaal geërfde grensdispuut dient volgens mij op een volwassen en broederlijke manier naar wederzijdse voordeel opgelost worden. Dit zeg ik ook tegen Guyana als agressor in de Tigri kwestie.
Bert Eersteling
