De slotmassameetings van de NDP, V7 en de Abop hebben duidelijk aangegeven vanuit welke positie de DNA-verkiezingen vandaag wordt ingegaan. De V7 is in de aanval om terrein te winnen, gebruik makend van de ettelijke fouten van deze regering met als rode draad ongestrafte corruptie door NDP’ers. De Abop-leider was pacificerend met het oog op een samenwerking met V7 (waarmee hij een deal zou hebben) of de NDP. Het gezicht van de corruptie is toch wel geweest de NDP’er Ramon Abrahams. Bij het VES-debat is dat zelf aangegeven door een belangrijke NDP’er. De gehele periode vanaf 2010 tot 2015 is er flink gerommeld met staatsmiddelen met als sluitstuk een concessie-issue, waarin onderwijsminister Adhin mogelijk betrokken zou zijn en de nog niet besproken koop van een rijstpelmolen voor USD 1.4 miljoen. De ongestraft gebleven corruptie en het promoveren van NDP’ers die in opspraak raakten en onhandhaafbaar bleken, bleef de rode draad waarmee de oppositie terecht de kiezer benaderd heeft, ook op de sluitingsvergadering. De corruptie vanuit de NDP was ook aan de orde op de Abop-slotmassameeting. Een prominent DNA-lid beweerde het van dichtbij te hebben meegemaakt. Er zijn genoeg inkomsten in Suriname en die inkomsten zullen er ook zijn. Suriname is een land in ontwikkeling, waarbij efficiëntie in de uitgaven heel belangrijk is. Daarover had de eerste ontslagen minister van Financiën het toen ze aantrad. Efficiëntie, waarmee ze doelde op verspillingen waar corruptie, overfactureringen en onrechtmatige aanbestedingen aan verbonden zijn. Suriname heeft geen noemenswaardige vorderingen geboekt in de afgelopen 5 jaar, waarmee niet gezegd wordt dat er geen stappen vooruit zijn gemaakt. Per saldo is de conclusie dat er sprake is geweest van een enorme verspilling en stilstand. Er is een constante neiging geweest om het land als een dictatuur te draaien, zoals beleidsmakers dat gewend waren in de jaren ‘80. De escalatie van de Colakreekconferentie is daar een groot voorbeeld van. Onze regering moeite gehad met de beleving van de burgerrechten verankerd in de grondwet. Constant zijn er aanvallen geweest op mediabedrijven, politieke partijen en burgers die hun kritiek niet voor zichzelf hielden. Men keek niet naar de kritiek, maar ging op de man af. Alleen personen die nooit in hun leven een zonde hadden begaan, mochten kritiek hebben op de regering en zo werkt het niet in de democratie. Er was een beleid om veel gif te spuien over de samenleving via het kabinet van de president en welmiddels de perschef. Men heeft constant gedreigd dat mensen hun mond moesten houden, anders zou men ook een beerput over die persoon open maken. Zo werkt het niet in de democratie, dat heet intimidatie. Het spuien en opruien vanuit deze functionaris was ook aan de orde op de Abop-vergadering. Zelfcensuur is een conclusie waartoe internationale waakhonden steeds kwamen, nadat dit regime aan de macht kwam. De intolerantie naar de vakbeweging toe was er bijvoorbeeld ook aanhoudend op Juspol; de minister die moest waken voor de beleving van de burgerrechten (waaronder de werknemersrechten) leefde zelf op gespannen voet daarmee. Ook met de staat van de parlementaire democratie is het niet goed gesteld geweest. Een president moet in het Surinaams bestel niet gesleept worden naar DNA, hij moet er graag aanwezig zijn. De president heeft getracht om via het informeel systeem van ‘volkspresident’ en ‘meet the people’ verantwoording af te leggen aan het volk, maar aan deze constitutionele plicht moet niet op deze wijze worden voldaan. De president kwam niet, liet de vp het zware werk doen en uiteindelijk was alle druk voor Biza-minister Moestadja. De president heeft geprobeerd via het systeem van ‘volkspresident’ de informaliteit en de illegaliteit van de straat te legitimeren voor electoraal gewin. Het is te vergelijken met een sympathie tussen veroordeelden. De afgelopen periode is gekenmerkt door veel rancune en machtsmisbruik, waarvan het laatste staaltje was het afsluiten van de watertoevoer van een kritische volksvertegenwoordiger en de vele benoemingen van vrienden en familie. Door deze regering is heel duidelijk beloofd, transparantie in het bestuur, waarmee men grondzaken en aanbestedingen online zou kunnen volgen. Deze beloftes deed onze vp rond de belofte van onze president om een kruistocht aan te gaan tegen corruptie. De vooruitgang die Suriname in de afgelopen 5 jaar had moeten boeken, is gestremd door financieel wanbeheer welke gecreëerd is na 2 ontslagen van financiënministers. In 2010 heeft de NDP steeds benadrukt dat men in 1996-2000 fouten had gemaakt en dat men had geleerd. Men zou die fouten niet meer maken. Maar de afgelopen 5 jaar is gebleken dat het niet gaat om onwil, maar een dwangmatig onvermogen, te vergelijken met een verslaving. Het verschil is nu dat de president geen berouw toont, alles zal dus gewoon, wellicht in een hogere versnelling, verder gaan. Er is een tweede sociaal contract beloofd. De schuld werd niet gezocht bij zichzelf, maar bij de USA en Nederland. De president maakte een verwarde indruk. Hij noemde zo nooit Hooghart en de PBO en Kesho Gangaram Panday – in tegenstelling tot Moestadja en Faizel Abdoelghafoer die niet op de lijst staan. De naam Adhin verwarde hij met Nanan Panday en corrigeerde nooit. De namen Ramsahai en Ilahibaks werden verkeerd uitgesproken. De onderwijsminister Adhin is aangewezen als de toekomstige vp. Opmerkelijk in deze is dat Adhin verweten wordt ongevoelig te zijn tegenover de twee gezusters Adhin die weduwe werden tijdens de Decembermoorden, waarbij de Adhin-schoonzonen advocaat John Baboeram en universiteitsdocent Sugrim Oemrawsingh sneuvelden. Overigens wordt het profileren van deze persoon gezien als een lokmiddel voor Hindoestaanse stemmen, een segment dat onzichtbaar was op de slotmeeting. Op de aankondiging van Adhin –die verrast was en onwillig leek – is overigens in de voorste linie niet enthousiast gereageerd. Samenwerken is altijd een groot probleem geweest de afgelopen periode. De ruimte met betrekking tot het bovenstaande is gelaten aan V7, waarvan men ook op de slotmassameeting grondig gebruik heeft gemaakt en men heeft beloofd over te gaan tot correctie. Economisch lukte het wel om orde op zaken te stellen in 2000-2010, maar corruptievrij was het niet. Aan u veel wijsheid straks bij de stembus.
