Vechtscheiding

De president was op een luchtige en relaxte manier bezig om te bakkeleien met DNA toen de sfeer op gegeven moment kantelde en het grimmig werd. De president wilde grappen maken met de DNA-leden maar de oppositie had daar geen zin in. Op den duur verliet de president voortijdig de zaal, zonder dat over enige problematiek uitsluitsel was gegeven. Wat ook op verzet stuitte in DNA was toen de president bleek niet te weten dat hij documenten had beloofd aan DNA met betrekking tot de toekomst van de Suralco en in het bijzonder de afwikkeling van de operaties en de uitvoering van de rehabilitatiewerkzaamheden door het bedrijf. Het is al jaren zo dat de Suralco geen mijnbouwactiviteiten ontplooit, maar wel het beheer voert over faciliteiten, die verleend zijn aan het bedrijf in het kader van mijnbouwactiviteiten. Het gaat om een strategische faciliteit en met name een waterkrachtcentrale. Suralco heeft geen belang om te beschikken over zo een faciliteit, aan de andere kant heeft Suriname alle belang bij om het beheer te hebben over zo een faciliteit; een groot deel van de energieopwekking is afkomstig van de Brokopondowaterkrachtcentrale. Suralco was ooit hier om bauxiet te mijnen, nu zijn ze hier om stroom te verkopen aan Suriname dat gewekt wordt met Surinaamse water(kracht). Suralco/Alcoa is afkomstig uit een rijk land en heeft activiteiten uitgevoerd in een land dat nog steeds een ontwikkelingsland is. Behoort zo een multinational rekening te houden met de ontwikkelingsfase en de behoeften van het land, waarin ze actief zijn? Met andere woorden mag het bedrijf honderden kilo’s aan voedsel weggooien, terwijl mensen honger lijden? Is dat ethisch verantwoord? Mag een multinational in een land dat verlegen zit om middelen, gebouwen en andere faciliteiten vernietigen en met de grond gelijk maken? Suriname heeft behoefte aan productiemiddelen en sectoren die zorgen voor bbp. Suriname kan kant-en-klare woningen gebruiken. Kan de multinational wat ze heeft gebouwd en waarvan ze misschien ook beheerder of eigenaar is, ongestoord afbreken en vernietigen? Er zijn burgers die beweren dat Suralco de smelterij zodanig uit operatie heeft gehaald, dat het niet meer aan de praat te krijgen is. Er zou dus kwader trouw in het spel zijn om het Suriname moeilijk te maken. De scheiding tussen Suriname en de Suralco/Alcoa lijkt op een zogenaamde vechtscheiding. Dat is een scheiding met een ruzie, in dit geval een koude oorlog. De Surlaco/Alcoa heeft miljoenen en misschien zelfs miljarden winst gemaakt in Suriname. Tijdens de laatste NF-periode ontstond een negatief sentiment tegenover de multinationals in het algemeen, omdat deze slechts bezig zouden zijn om de ontwikkelingslanden uit te buiten. Ook de deals die waren gesloten, werden gehekeld omdat die niet in het belang van de eigenaren van de natuurlijke hulpmiddelen (het volk) zouden zijn. De zich bedervende relatie tussen de NF/NPS-regering en Suralco/Alcoa was een erfenis van een zich progressief en antikoloniaal noemende regeercoalitie van de NDP. Deze partij heeft zich nooit een vriend getoond van zaken afkomstig uit de westerse wereld en ze hadden eerder de mijnbouwdeals bekritiseerd. Onder deze omstandigheden bekoelde en escaleerde de negatieve tendens zich naar een historisch dieptepunt met aan twee kanten kwader trouw op het hoogste niveau: aan de ene kant de Suralco/Alcoa die hier vernietiging en een neutrale situatie wil achterlaten en aan de andere kant in het systeem geïnfiltreerde malafide ondernemers, die willen cashen, maar tegelijkertijd ook een vermeende crediteur van de regering. Deze regering heeft dus afgemaakt wat de vorige regering is begonnen. Personen in het systeem zijn echter onzichtbaar om de kat de bel aan te binden en om keihard de waarheid aan de multinational te zeggen. Er wordt niet gesproken over de corporate social responsibility regels van de OECD en de multinational zelf. Handelt de multinational conform de CSR-standaarden? In DNA heeft de regering een schaamteloze vertoning gehad met een niet-geïnformeerde president, de symbolische NH-minister en een geheimzinnige, dubieuze en wellicht ook incompetente onderhandelingscommissie. Geen van de drie communiceren op gezonde manier met elkaar, daarmee is de weg vrij gebaand voor de multinational om hier willekeurig haar gang te gaan. Nu is er gelukkig een Actiecomité Alcoa, om te forceren wat de politiek heeft nagelaten. Het comité zal protesteren te Paranam bij de raffinaderij. De organisatie eist transparantie van de overheid over de intentieverklaring (memorandum of understanding) die met Suralco is getekend. Het is tot nu niet duidelijk wat de regering met de multinational heeft afgesproken.
Het comité komt op voor de belangen van ‘het milieu, de lokale bevolking, de arbeiders, de gezondheid en de geschiedenis’. Wat dat laatste betekent, is wel een vraag.

error: Kopiëren mag niet!