Een heel opmerkelijk heen en weer gehaal en getrek is gaande nu in DNA. Duidelijk is dat de DNA ook full swing bezig is met de verkiezingen die in minder dan een jaar tijd zullen plaatsvinden. In DNA is eerst een aangifte boven water gehaald van een aangifte gedaan tegen het lid Abdoel, nu fractieleider van de NDP, en een persoon die zijn broer zou zijn. Het betreft een zaak van oplichting. De zaak zou niet vorderen, burgers deden hun beklag bij de oppositie. Het zou gaan om een aanklacht tegen beide heren voor het niet inlossen van een belofte om grondzaken en visvergunningen in orde te maken. Dat kwam maar niet van de grond, toen kwam de agitatie bij de burgers. Nu is het eenvoudig te achterhalen of een aangifte is gedaan of niet. Echter is het best wel mogelijk dat, teneinde politiek schade toe te brengen, een valse aangifte is gedaan. Maar het doen van een valse aangifte is op zich al een strafbaar feit. Dus de kans van een valse aangifte tegen iemand die terug kan slaan, is klein. Toen deze zaak werd gebracht in DNA, werd de vergadering geschorst om achter de schermen de zaken door te praten. De aantijging tegen de nu fractieleider van de NDP is herhaald, de beschuldigers houden voet bij stuk. Nu is door de fractieleider een aangifte gedaan tegen het oppositielid dat de zaak aan de orde heeft gebracht in DNA. Een betere strategie zou zijn geweest om te verduidelijken waar de aangifte om gaat of dat het om een valse aangifte gaat en door aan te geven wat de reden is van de valse aangifte. We moeten zeggen dat er vanuit de politici wel degelijk bemiddelingen worden verricht om burgers te helpen aan grond en aan allerlei vergunningen. Burgers zijn bereid en soms gewend geraakt om allerlei gelden te betalen aan bemiddelaars. De praktijk van het nemen van geld voor bemiddeling voor het aanvragen van grond is niet onbekend, integendeel. Als voorbeeld kan zeker in deze aangehaald worden het geval een vrouwelijke medewerker op het districtssecretariaat van de inmiddels ontslagen minister van RGB. De mevrouw nam allerlei gelden van goedgelovige oudere en jongere mensen, maar maakte hun grondstukken niet in orde. De zaak werd ingediend bij de politie, er volgde een aanhouding en een vonnis. Het gaat om een persoon die toen voorkwam in het systeem van de regeringspartij. Zo wordt een aantal zaken wel vervolgd, maar ons gevoel is dat een groter aantal niet vervolgd wordt. Burgers leggen zich neer bij hun lot, ze zijn bang om ruzie te maken met de regering, misschien omdat andere zaken die onterecht zijn geregeld, ook in gevaar zou kunnen komen.
Nu komt de coalitie met een tegenaanval, men is gaan graven en waarschijnlijk heeft men iets gevonden. Er zou ook een aangifte in 2014 zijn gedaan tegen het lid Jogi voor grondzaken. Burgers zouden betaald hebben en niet in aanmerking zijn gekomen voor de beloofde grond. In DNA is door een coalitiegrond enkele dagen terug gezwaaid met papieren. Het is dus 1-1 in DNA wat betreft aangiften tegen DNA-leden van de oppositie en de coalitie. We hebben eerder gesteld dat de politie in Suriname, traditiegetrouw zich bezig houden met een heleboel zaken die het daglicht schuwen. De corruptie, regelarij en malversaties komen van twee kanten. De politici en burgers zijn alle twee in deze zaken betrokken. Burgers weten dat ze zich met louche zaken bezighouden dus wanneer het misloopt loopt men niet altijd naar de politie. In de zaak van het regelen van de visvergunningen, moet ook gezegd worden dat de burger/ondernemer die de tyuku betaalt, ook verkeerd bezig is geweest. In principe zijn deze personen die steekpenningen betalen ook strafbaar volgens de aanpassingen die in het Wetboek van Strafrecht zijn gepleegd ter bestrijding van de corruptie. Deze aanpassingen zijn gedaan in de periode 2005-2010. Is de burger ook verhoord door de politie? En waarom is deze zaak niet aangepakt? Wij vinden het opvallen dat de organisaties die opkomen voor de bedrijven, nooit bij de regering hebben geklaagd dat ze onder druk worden gezet door politici of ambtenaren om smeergelden te betalen. De vraag rijst dus nu of de bedrijfslevenorganisaties de corruptie en regelarij als een probleem zien of niet. Of willen ze daarover niets zeggen? Wij denken dat het een plicht van deze bedrijfslevenorganisaties is om corruptie die plaatsvindt vanuit het bedrijfsleven, te helpen indammen. We hebben eerder gesteld dat de oppositie en de coalitie veel meer over elkaars wandaden weten, maar men bewaard deze gevallen als een dreiging, als een stok achter de deur. Wanneer het moment geschikt is, dan haalt men 1 zaak uit de doos. Zo zie je dus waar het bij deze politici om gaat. De burger moet zich niet voor de gek laten houden, daarvoor is wel nuchterheid nodig en inzicht in de politieke praktijk van Suriname.
