Haast dagelijks is het schering en inslag, dat criminele activiteiten plaatsvinden. De criminaliteit die heden ten dage steeds ergere vormen aanneemt, moet zonder meer een halt worden toegeroepen.
Het is trouwens de taak van de regering, m.n. het ministerie van Justitie & Politie om de nodige / beschermende maatregelen te treffen, teneinde de bevolking en de toeristen een veilig gevoel te geven.
Als criminelen doodgeschoten worden, stellen critici, dat het om mensenlevens gaat. Maar je hoort ze nauwelijks als burgers mishandeld, verkracht en zelfs vermoord worden!
Het is begrijpelijk dat criminelen ook rechten hebben, maar als zij terugschieten op wetsdienaren, dan hebben deze laatste groot gelijk om hard op te treden en te grijpen naar het uiterste middel.
Dat de criminaliteit hard wordt aangepakt, wordt door velen als heel positief ervaren en toegejuicht.
Militairen zijn ook ingezet om de nodige ondersteuning te geven aan de burgerpolitie, dit als doel de veiligheid van de burgerij te garanderen. De Chinese organisatie deed ook eerder een beroep op de regering om de brute overvallen drastisch aan te pakken.
President D.D. Bouterse wordt middels deze herinnerd aan zijn belofte, dat het traliewerk zou verdwijnen en dat de criminaliteit bestreden zou worden.
Wanneer mag de politie eigenlijk gericht schieten?
Politieagenten mogen geweld gebruiken als dit nodig is bij het uitvoeren van hun werk, maar dat mag ook niet zomaar. Zij mogen hun dienstwapen gebruiken om een waarschuwingsschot te lossen of om een aanhouding te verrichten; ook als een agent zelf wordt aangevallen. Het gebruikte geweld moet altijd in verhouding staan met de ernst van het misdrijf en/of de situatie, waarin de agent zich bevindt.
Waar mogen agenten op richten? Er wordt meestal eerst in de lucht geschoten als er sprake is van een waarschuwing. Als het echt niet anders kan bijv. gevaar voor omstanders of wanneer een verdachte vlucht, dan mag op de persoon worden geschoten. De schoten mogen in dit geval alleen op de benen worden gericht. Als een agent of een collega in gevaar is en er is geen andere wijze om de aanval af te wenden, dan mag men ook op de romp gericht schieten. De agenten die schieten, hoeven niet altijd vervolgd te worden. Er dient echter altijd onderzoek te worden gedaan naar een schietincident met letsels.
Het Openbaar Ministerie beslist na het onderzoek per geval of een agent wordt vervolgd.
Het politiehandvest, werd na de Staatsgreep terzijde gezet en de algehele opsporingsbevoegdheid werd aan de Militair Politie toegekend en deze werd bij decreet in 1985 i.v.m. de criminaliteitsbestrijding in een permanente omgezet. Dit werd bij wet van 4 mei 1990 (Staatsblad no. 23 ) ingetrokken en de bevoegdheid (van de MP) werd ontnomen. Het handvest dient aangescherpt te worden en indien nodig betere implementatie hieraan te geven!
Tenslotte wordt gehoopt, dat de toenemende criminaliteit de kop wordt ingedrukt en dat het verder en drastisch wordt aangepakt ; teneinde het veiligheidsgevoel bij de gemeenschap wederom te laten keren!
Roy Harpal
