‘Te Sranan bung keba, mo kong baka’

De Chinese kinderen Kay en Chi Lang in Hindoestaanse klederdracht op het Onafhankelijkheidsplein
De Chinese kinderen Kay en Chi Lang in Hindoestaanse klederdracht op het Onafhankelijkheidsplein
Te Sranan bung keba, mo kong baka. Met deze woorden en tranen in zijn ogen nam de Chinese man afscheid van een Surinaams gezin, met wie hij heel goed bevriend was, op de John Adolf Pengel Luchthaven. De Chinees woonde met zijn vrouw en twee kinderen al 12 jaren in Suriname. Twaalf jaren geleden kwamen ze in ons land aan om een bestaan op te bouwen. Zijn dochter Kay van 6 jaar en zijn zoon van 4 jaar, Chi Lang, zijn in Suriname geboren. Zij zaten ook op een openbare school. Vanwege de financieel precaire situatie restte het gezin geen keus dan te vetrekken naar het land van afkomst. Blijven in Suriname was voor hen onmogelijk.
De vader huurde een stand nabij de Centrale Markt, waar hij kip en andere vleesproducten verkocht. Maandelijks moest hij het bedrag van USD 400 neertellen aan huur voor zijn kleine stand. De verkoop verliep goed totdat de financiële crisis toesloeg en hij zijn klanten zienderogen zag afnemen. Het gezin bleef in een gedeelde huurwoning. Ook hiervoor moesten zij maandelijks een bedrag van USD 300 betalen en ook nog de water- en elektriciteitsrekeningen. Met het steeds duurder worden van de USD, werd het voor hen onmogelijk om maandelijks meer dan USD 700 te verdienen.
Dagblad Suriname sprak met het Surinaams gezin dat heel gehecht was aan het Chinees gezin. ‘Dit was wederzijds het geval, twaalf jaar lang.’ Voor dit gezin was het ook heel moeilijk om afscheid te nemen. ‘Ze betekenden heel veel voor ons, meer dan familie’, zegt de vrouw des huizes. In moeilijke tijden gedurende de donkere dagen hadden deze twee gezinnen elkaar als steun. ‘We konden elkaar alles toevertrouwen.’ De kinderen Kay en Chi Lang waren kind aan huis. De echtgenoot en echtgenote werden door hen aangeduid als papa en mama. Het gemis van de kinderen wordt sedert woensdag, de dag van hun vertrek, sterk gevoeld.
Volgens planning zou het Chinese gezin dinsdag moeten vertrekken met een KLM-toestel. Maar vanwege een vertraging werden zij woensdag in de vroege ochtend overgebracht naar Marriot Hotel voor verblijf. Daar had het Surinaams gezin extra basisuren gekregen om door te brengen met de kinderen. Het gezin in Suriname heeft uiteindelijk afscheid genomen in de hoop dat zij eens terugkeren naar ons land.
Dagblad Suriname sprak over deze kwestie ook met gewezen NPS-assembleelid en ondernemer Arthur Tjin-A-Tsoi. Dat Chinese gezinnen, die voor een bestaan in Suriname zijn, weer moeten vertrekken vanwege de financiële malaise, is geen onbekend fenomeen. ‘Ze zijn in een duistere uitzichtloze situatie terechtgekomen’, betitelt Tjin-A-Tsoi. Hij kent ook een geval van dichtbij waar een echtpaar met kinderen, die in Suriname op school zaten, richting China zijn vertrokken. Weer anderen kiezen er niet voor om naar China te gaan, maar naar buurland Guyana.
Voor Kay en Chi Lang zal het nu even wennen zijn in China. Niet meer met de bus of auto naar school, maar gewoon op de fiets met papa. Ook voor de ouders zal het even wennen zijn, na 12 jaar in Suriname anders geleefd te hebben. Ze moeten nu zien te overleven in het land met bijkans 1,4 miljard inwoners. Voorlopig inwonen met hun ouders.
Asha Gajadien-Bhagwat

error: Kopiëren mag niet!