Particuliere bushouders klagen al jaar en dag over het wegblijven van de aanpak van illegale bussen die op hun trajecten rijden. Onlangs heeft een aantal vergunninghouders geprotesteerd tegen de ‘intrekking’ van hun vergunningen door de Dienst Openbaar Vervoer (DOV). De bushouders vonden het geen terechte maatregel en zij waren de mening toegedaan dat het ministerie partijdig handelde. Echter blijkt dat de bushouders hun vergunningen de volgende dag direct weer in ontvangst hebben gehad. Bij navraag bij DOV blijkt dat de vergunninghouders volgens de vergunningsvoorwaarden minimaal een week gestraft mogen worden voor de overtreding die de buschauffeurs hadden begaan (afwijken van het vastgestelde en overeengekomen traject). Uiteindelijk blijkt dus dat de vergunningen niet waren ingetrokken, maar dat de dienst gewoon een strafmaatregel toepaste. Het intrekken van een vergunning zou via de minister van Transport, Communicatie en Toerisme moeten geschieden en in dit geval was daar geen sprake van.
De klachten over illegale bussen komen vooral van Lijn 7 en het traject Paramaribo-Lelydorp (PL).
Echter schuilt er een veel diepgaander probleem achter deze situatie. Ten eerste gaan deze twee trajecten in de zelfde richting, waar via andere routes andere bussen op hun trajecten moeten aankomen. Indien een legale vergunninghouder daar langs rijdt en klanten oppakt, terwijl die op zijn eigen route blijft, is er geen vuiltje aan de lucht. Verder geeft DOV van het ministerie van Transport, Communicatie en Toerisme (TCT) bij monde van diensthoofd Ramon Bourne aan, dat indien het gaat om illegale bussen, die in beginsel buiten de jurisdictie van het ministerie van TCT vallen. “Illegale bussen zijn bussen die rijden zonder een vergunning, verstrekt door de Staat Suriname”, stelt Bourne.
Voor het ministerie wordt het onmogelijk om in actie te komen tegen een ‘ondernemer’ die voor haar die status niet heeft. Bourne stelt dat het aanpakken van deze bushouders of chauffeurs een taak is van de politie. De illegale rijders maken zich schuldig aan een economisch delict, dat strafrechtelijk vervolgbaar is. Tijdens gesprekken met Dagblad Suriname presenteerde Bourne ook een lijst van bussen die illegaal op de trajecten zijn gesignaleerd door speciale eenheden van de DOV zelf. De informatie wordt ook aan de politie doorgespeeld. Hierop zijn de bushouders naar Bourne zijn zeggen, een aantal keren op gewezen. Vertegenwoordigers van de PL zijn zelfs in contact gebracht met de in casu belaste functionarissen, terwijl de bushouders nog steeds het ministerie benaderen voor een oplossing. Op de vraag of de aanpak van de politie al dan niet effectief is, wenst Bourne niet in te gaan. Volgens hem doet de politie haar werk op haar eigen manier.
Opmerkelijk is wel dat in de meeste gevallen, de PL en Lijn 7 bushouders bij de DOV aankloppen met klachten. Van de andere 70 trajecten is er haast geen klacht te horen. Bourne wijst erop, dat er tussen de bushouders, ook vergunninghouders zijn die illegaal bussen inzetten. Hij noemt geen namen, maar geeft aan, dat de klokkenluiders tussen de bushouders ook aangeven dat er vergunninghouders zijn die soms twee tot drie bussen op één vergunning laten rijden. Ook zijn er vrienden van deze bushouders die illegaal rijden, waartegen er nooit wordt geprotesteerd. Dit druist ook in tegen de vergunningsvoorwaarden. Volgens Bourne zijn het meestal deze bushouders die in beeld komen wanneer het gaat om illegale bussen. Bourne benadrukt dat er ook bushouders zijn op dit traject die het goed menen; vandaar dat de dienst ook kan beschikken over de benodigde informatie.
Kavish Ganesh
