Op maandag 1 october 2018 vergaderde de Werkgroep Gedupeerden Gezondheidszorg aan de Fajadjanstraat. Tijdens deze bijeenkomst vertelden de aanwezigen over de problemen die ze tegenwoordig ondervinden in de gezondheidszorg. Uit de verhalen van de mensen kwam een beeld naar voren van waarlijk grootschalige schending van patientenrechten door de overheid en door dienstverlenende instanties zoals apotheken en ziekenhuizen.
Problemen met medicijnen
De meest aangehaalde problemen betroffen het betalen voor medicijnen bij de apotheken. Men haalde ook aan dat patiënten met chronische huidaandoeningen hele kleine potjes met zalf krijgen in hoeveelheden die net genoeg zijn voor twee of drie dagen. Voor grotere hoeveelheden moet door het SZF een zogenaamde ‘ontheffing’ worden verleend waarna men bij een apotheek te Latour een groter potje zalf kan gaan halen. Dat kost twee dagen en 4 taxiritten van 25 SRD. Het gaan van apotheek naar apotheek op zoek naar medicamenten werd door allen als zeer belastend ervaren. Essentiële geneesmiddelen zoals Atenoll zijn nergens te krijgen. Iemand die vanwege bijwerkingen van Omeprazol het middel Pantoprazol nodig had, kon dit alleen tegen contante betaling krijgen. Ook blijkt dat medicijnen in een bepaalde sterkte niet te krijgen zijn waardoor mensen tabletten in tweeën moeten delen, wat vaak resulteert in het verbrokkelen van de tabletten. Men maakt zich zorgen dat men hierdoor niet de juiste voorgeschreven dosering inneemt.
En als je belt voor informatie ofondersteuning is niemand te bereiken”
Anderen vertelden over de lange wachttijden voor prothesen. Er zijn mensen die al langer dan vier jaar op de wachtlijst staan. Elke keer gaan ze naar de orthopeed met een garantiebrief van de huisarts om steeds weer te horen te krijgen dat ze nog niet geholpen kunnen worden. Een van de wachtenden op een prothese vertelde dat hij niet meer naar de orthopeed gaat. Bellen heeft geen zin. “Als je belt kan je niemand bereiken”, zei hij. Dezelfde klacht werd door verschillende personen geuit. Iemand vertelde dat ze een keer naar een poli belde voor het resultaat van een onderzoek. De dame die haar te woord stond zei dat het resultaat net binnen was. Ze zou terug gebeld worden voor een afspraak. Drie weken later was ze nog steeds niet gebeld en toen ze weer belde, kreeg ze te horen dat de dame die erover ging met vakantie was. De belofte werd herhaald dat ze gebeld zou worden. Weer twee weken later was ze nog steeds niet gebeld. Toen ze weer zelf belde kon ze opnieuw geen afspraak maken. “De dokter is met vakantie”, werd haar verteld.
Ziekenhuisbacterien
Enkele mensen zeiden dat ze bang zijn om opgenomen te worden in een ziekenhuis. Iemand vertelde dat ze op één dag twee mensen in de familie hebben moeten begraven als gevolg van ziekenhuisinfecties. Eerst overleed de bejaarde moeder aan de infectie. Een dochter die daarna onwel werd en werd opgenomen kreeg de infectie en overleed vervolgens ook.
Zelfzorg
Verschillende mensen wezen erop dat we niet alles aan de overheid en aan doktoren moeten overlaten. We moeten kijken wat we zelf kunnen doen. Mensen gaven voorbeelden van oso dresi’s die ze hadden gebruikt omdat ze niet aan de medicijnen van de apotheek konden komen. Er werd voorgesteld dat de werkgroep een app-groep en daaraan gekoppeld een facebook page opzet waar mensen berichten kunnen uitwisselen over waar medicijnen al of niet te krijgen zijn. Zo kunnen we elkaar beginnen te helpen in afwachting van de structurele maatregelen die de overheid zal moeten nemen. Ook werd voorgesteld om na te gaan wat de mogelijkheden zijn om overheid, verzekeringsmaatschappijen of dienstverleners bij de rechterlijke macht aan te klagen voor wanprestatie en contractbreuk.
Gezondheidszorg is overheidszorg
Verschillende aanwezigen gaven aan dat de problemen in de gezondheidszorg structureel zijn. Ze hebben te maken met het feit dat achtereenvolgende regeringen sedert de jaren tachtig van de vorige eeuw bezig zijn de financiering van de gezondheidszorg over te hevelen van de overheid naar verzekeringsmaatschappijen. Vroeger werd de zorg betaald uit belastinggeld en de zorg werd verleend in overheidsziekenhuizen door artsen in overheidsdienst. Tegenwoordig wordt de zorg betaald uit de premies die klanten en patiënten aan verzekeringsmaatschappijen betalen. De ziekenhuizen zijn verzelfstandigd en moeten zelf hun geld verdienen. De artsen zijn ondernemers geworden die op winst uit zijn. De zorg die men ontvangt is de zorg waarvoor men premie heeft betaald. Niet de zorg die men nodig heeft. Als de premie geen tandheelkundige zorg dekt, krijg je die niet ook al heb je die hulp dringend nodig. Maar wat nog erger is: de belofte van de overheid, dat de betaling van de premie je recht geeft op zorg, blijkt een grote leugen te zijn.
Gesprek met gezondheidsautoriteiten
Mevrouw Judith Tilborg, voorzitter van de werkgroep, vertelde dat zij naar aanleiding van het eerder gepubliceerde persbericht door autoriteiten is uitgenodigd om te komen praten. Zij riep iedereen op om op maandag 8 october 2018 te komen naar de volgende bijeenkomst van de werkgroep, om 7 uur ’s avonds in het gebouw van Solidariteitsfonds Seniore Burgers tegenover huis nummer 32 aan de Fajadjanstraat te Flora. Zij zal op die bijeenkomst verslag uitbrengen van haar gesprek met de autoriteiten.
Paramaribo, 2 october 2018,
Aanwezigen, die de groep bijstaan met advies, in overleg met de groep.
J. Tilborg, voorzitter/trekker van de Werkgroep Gedupeerden Gezondheidszorg
