In de internationale media is een bericht gelanceerd waarbij de situatie in Suriname vergeleken wordt met die van Venezuela. Het bericht beweert dat Suriname Venezuela volgt in een collaps van de samenleving. De verklaring waarop in het bericht wordt gezinspeeld is dat politiek Suriname Venezuela en met name Chavez adoreert. Venezuela gaat in de mist, tot aan hongersnood toe, en nu lijkt het de beurt van Suriname te zijn. De manier waarop in de internationale media Venezuela beschreven wordt, lijkt het land meer op een oorlogsgebied, waar er een schaarste is aan alles omdat de toevoerlijnen zijn stopgezet. Bij een van de internetkranten is een foto bijgezet met drie Surinaamse zwervers. Dat geeft kleur aan de teneur van het bericht. Is de vergelijking met Venezuela terecht? In de Surinaamse media is weinig aandacht besteed aan het imploderen van Venezuela, het land waar we onze rijst wilden afzetten. De media wisten wel te melden dat de Venezolaanse vrouwen geld komen verdienen aan de Surinaamse mannen die hoeren bezoeken. Daarna is het stil in de Surinaamse media en lijken de mediamensen wat dat betreft bevredigd. De berichten haasten wel om te zeggen dat de vergelijking met Venezuela gaat tot de politieke koers en de groter wordende armoede, maar stopt waar de massale protesten plaatsvinden in Venezuela. Nu is gisteren een bundeling geproclameerd die aangeeft ontevreden te zijn en dat mensen moeten opkomen tegen corruptie en wanbestuur. Een analyse concludeert dat Venezuela in diepe crisis is, economisch en politiek. Dat zou volgens een verklaring uitsluitend de schuld zijn van de ‘socialistische dictatuur’. Een pro-Venezuela-beweging in Europa onderkent de fouten die de regering van president Maduro heeft gemaakt en nog steeds maakt, maar ze wijst er ook op dat er degelijk sprake is van een zware economische blokkade door oppositiepartijen en hun medestanders in de economische elite. Deze blokkade zou het land ten gronde richten. Venezuela zou volgens dit medium helemaal zijn ingestort, maar er zijn mensen die dit ontkennen door te stellen dat de Venezolanen niet verhongeren en niet doodgaan door de crisis en dat er geen plunderingen plaatsvinden. Wat dit laatste betreft, moet wel opgemerkt worden dat er supermarkten zijn in Venezuela die door militairen worden bewaakt. De pro-Venezuela beweging lijkt een volle neef van de pro-revo-individuen van Suriname: de werkelijke schuldige is de oppositie en het buitenland, bij Venezuela is dat de VS. Enkele dagen terug memoreerde de Peruaanse president de crisis in Venezuela in zijn toespraak tijdens de Algemene Vergadering van de VN. Venezuela heeft het niet geapprecieerd, omdat de grote Venezuela zich nu schaamt dat het niet genoeg voedsel en medicijnen heeft. De president van Venezuela reist niet af naar de VN om de Algemene Vergadering toe te spreken maar stuurde de Buza-minister en onze president doet dat ook niet. Althans, bericht wordt dat ook onze Buza-minister bij de vergadering is. Belangrijk is hier om te beseffen dat de linkse ruk die kwam in de Latijns Amerikaanse politiek via de Bolivariaanse invloeden vanuit Chavez vervaagd zijn onder voormalig buschauffeur en huidig president Maduro. Zowel in Argentinië, Brazilië als in Peru zijn gelovers van de vrije markt aan het bewind. Dat zorgt voor politiek geharrewar in de Mercosur, waarvan het resultaat was een mislukte Niet-Gebonden Landen (NAM)-meeting in Venezuela waar onze vp naar toe was. De meeting was slecht bezocht door de regeringsleiders. De vraag is hoe onze republiek zich zal opstellen in deze hetze welke door Venezuela wordt ontketend. Raadzaam is om Venezuela onaangeroerd te laten omdat wij zelf in politiek onstuimige tijden leven en massaprotesten aanstaande zijn. Surinamers die hun huisdieren verwenden met brokken uit de supermarkt, moeten hun dieren leren wat aanpassen betekent, maar ook internationaal wat betreft Venezuela heeft deze zaak aandacht getrokken. Er is zelfs bericht dat dierentuindieren sterven door verhongering. Venezolanen kunnen hun dieren geen eten meer geven. Ook is bericht dat baby’s in kartonnen dozen worden verzorgd in plaats van couveuses, deze kunnen niet meer onderhouden worden. In Venezuela zijn kleine protesten aangezwollen tot grote protesten, met duizenden mensen. Het vertrek van de Chavez-erfgenaam Maduro wordt geëist. Recent was er nog een staking van bushouders die de wegen van Caracas verstopten. Nu is er ook sprake van brain drain, geschoold kader vertrekt, waardoor het moeilijker zal worden om het land te herstellen. In Venezuela is zelfs de noodtoestand afgekondigd en zijn pogingen gaande om via een referendum de president af te zetten. Terwijl de Venezolanen in hun land opkomen tegen wanbestuur, lijkt in Suriname een stilte vooraf te gaan in een storm, die even goed met een sisser kan aflopen. Vers ligt nog in het geheugen de meidagen van 1999. De vakbeweging en de oppositie misbruikte toen de steun van de massa en liet alle beloften die men had om de massa te mobiliseren, zoals het instellen van een zakenkabinet varen.
