De president heeft aan het einde van zijn jaarrede in 2018 (voor het jaar 2019) weer benadrukt dat burgers ook zelf het initiatief moeten nemen en niet alleen vooruitgang willen boeken maar vooral samen. En dat is een punt dat terecht gemaakt moet worden. Burgers die werkloos zijn, hebben niets te verliezen. Deze groep heeft de ruimte om nieuwe dingen uit te proberen. Goede voorbeelden worden in Suriname heel weinig benadrukt. De president heeft in zijn jaarrede enkele goede voorbeelden op het gebied van klein ondernemerschap benadrukt. Als burgers willen, kunnen ze gezamenlijk zelfs een klein vliegtuig kopen als gemeenschap en deze zelfs legaal besturen ook. Suriname is een land met onmetelijke mogelijkheden, alleen zien veel burgers van Suriname het niet zo. Dat heeft te maken met de blik die altijd gericht is naar Europa, met name Nederland. Er zijn leiders en politieke partijen die deze oneerlijke behandeling jegens zichzelf en Suriname bewust en onbewust in stand houden. Er zijn velen die denken dat wij niet kunnen zonder Nederland. Zo is in de media gemeld door een politieke partij dat Nederland bereid is om bij een positieve politieke wending een bijdrage te leveren aan de opbouw van Suriname. Met deze politieke wending wordt kennelijk bedoeld een andere president en andere politieke partijen aan de macht. Met Nederland bedoelt men een groep Nederlanders die zich Surinaamse diaspora noemt en misschien ook nog de Nederlandse politiek. Nu moet gezegd worden dat in geen enkele politieke periode na de onafhankelijkheid de zogenaamde diaspora, los van een verdwaalde pakket, een bijdrage heeft kunnen en willen leveren aan de opbouw van Suriname. De vraag rijst waarom men dat nu wel zou willen. Die stelling dat deze groep een bijdrage wil leveren aan de opbouw van Suriname is ongeloofwaardig en eigenlijk zitten Surinamers daarop ook niet te wachten. De keuze die de zogenaamde diaspora maakt en gemaakt heeft is om niet te werken aan de opbouw van Suriname. Het is namelijk ten enen male onmogelijk om in een land te wonen en begaan te zijn met het lot van een ander land en werken aan de opbouw van dat ander land. Met welke bedoeling deze berichten worden gelanceerd is onbekend, kennelijk levert het wel partijwinst op. Suriname heeft echte investeerders nodig, schreven we enkele dagen terug en die zijn niet te vinden in de Surinaamse diaspora, wel onder de witte Nederlandse bedrijven. Maar vooral zijn er investeerders buiten Nederland die zouden kunnen bijdragen aan het opstarten van ondernemingen in Suriname en het scheppen van werkgelegenheid. De cijfers van het ABS tonen aan dat de werkloosheid in Suriname is gedaald. De inflatie in Suriname is ook behoorlijk gedaald vergeleken met het niveau van enkele jaren terug waar die een van de hoogste in de regio was. Tegelijk moet ervoor gewaarschuwd worden dat de schulden van Suriname aan het toenemen zijn. Suriname is bezig de rol van Guyana over te nemen. Het niveau van de schulden in relatie tot het bbp is de vierde hoogste in het Caribisch gebied, terwijl we enkele jaren terug nog een land waren met een van de laagste schuldniveaus. Het aangaan van leningen gaat door en dit zal de vooruitgang dat eventueel geboekt wordt op economisch gebied teniet doen. In zijn jaarrede noemde de president enkele nieuwe investeringen en bedrijven die blijvende werkgelegenheid zullen scheppen. Over dit onderwerp moet de president maandelijks mededelingen doen tegenover de gemeenschap. Het ontstaan van bedrijven en werkgelegenheid is goed nieuws en de president moet daarover blijven praten. Het is onvoldoende als hij dat 1 keer in een jaar doet en voor de rest van het jaar daarover niets zegt. Regeringen behoren maandelijks te communiceren over nieuwe werkgelegenheid en verwachtingen die er op dat gebied zijn. Ook moeten regering regelmatig mededelingen doen aan het volk welke inspanningen door wie allemaal worden gepleegd om investeringen binnen te halen en bedrijven te laten opstarten. Een goed voorbeeld daarvan is de Amerikaanse president die bijna dagelijks en wekelijks tweets stuurt over de banen die hij heeft helpen creeren in de USA en wat er nog meer op komst is. De president heeft tijdens zijn jaarrede geen uitspraak gedaan over de economische groei die hij de komende jaren verwacht en de wijze waarop de werkloosheid zich zal ontwikkelen (dalen of stijgen). Er is een veelgehoorde klacht van afgestudeerden van de universiteit die geen baan kunnen vinden, omdat zij bijvoorbeeld het zouden afleggen tegen afgestudeerden van het PTC. Voor deze groep zijn er geen oplossingen. Ook heeft de president weer geen toekomstbeeld geschetst over de scholing van de bevolking, de kostbaarste natuurlijke hulpbronnen van Suriname. Op Minowc is er nog steeds geen plan hoe binnen een aantal jaren het aantal burgers met een hbo- of academische graad en met een middelbare schooldiploma omhoog te schroeven. Suriname blijft afhankelijk van toevallige omstandigheden, de ontwikkeling van ons eigen land durven wij nog niet te sturen. Een behoorlijk storende factor en stoorzender zijn de verschillende internationale banken die geld willen blijven verkopen aan Suriname.
