Surinaamse kunstenaar met voetafdruk reist door

Suriname is gisteren komen te ontvallen de grootste schilder en beeldhouwer van zijn tijdperk. Erwin de Vries staat symbool voor kunst met een internationale allure en ook voor vrijheid. Erwin de Vries heeft geduld gehad met Suriname, een land dat zijn betekenis niet op de juiste waarde heeft weten te schatten. Het cultuurbarbarisme heerst alom, De Vries bleef Suriname echter onder alle omstandigheden trouw. De kunstenaar maakte portretten, maar was zelf ook een figuur die interessant is steeds om in beeld te brengen. Vandaag besteden wij in de vorm van een hommage aandacht aan levensloopbaan van de Surinaamse kunstenaar Erwin de Vries. Erwin Jules de Vries werd te Paramaribo geboren op 21 december 1929, tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog. De Vries zijn talent werd ontdekt door een andere Surinaamse legende, zijn tekenleraar Wim Bos Verschuur (Paramaribo, 23 mei 1904 – aldaar, 4 januari 1985). Verschuur was ook politicus, schrijver en kunstenaar. Zijn grootvader van vaderszijde (Dirk Johannes Verschuur) was een Nederlandse kapitein-ter-zee en zij moeder (Helouise Johanna Christina Tjon Akien) bezat een kokosplantage in Coronie. Na een opleiding aan het Amsterdamse Rijksinstituut tot Opleiding van Tekenleraren in 1930, keerde hij in 1933 terug naar zijn geboorteland en werd tekenleraar, voorzitter van de Surinaamse Arbeiders Federatie en de Surinaamse Arbeiders Centrale, een van de leidende figuren van de Unie Suriname, en in 1942 zelfs Statenlid. Verschuur raadde de vader van De Vries aan om zijn zoon naar Nederland te sturen voor zijn verdere ontwikkeling. Daar haalde hij de ULO en een MO-akte. Hij studeerde bij Ossip Zadkine, een Franse beeldend kunstenaar van Wit-Russische komaf. De Vries had zijn eerste tentoonstelling op 19-jarige leeftijd. Van 1952 tot 1958 was De Vries kunstdocent in Suriname, maar het voltijdse kunstenaarsleven trok hem eerder aan. In 1958 ging hij weer naar Nederland waar hij aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam studeerde. Daarna bleef hij in Amsterdam wonen en het merendeel van zijn werk staat in deze stad. De Vries heeft geparticipeerd in groepstentoonstellingen met Pablo Picasso, Henry Moore en Ossip Zadkine te Sonsbeek. In zijn online-biografie staat verder vermeld dat De Vries in 1998 een solotentoonstelling had in het Stedelijk Museum (Amsterdam) en in 2009 in de Kunsthal in Rotterdam. Hij genoot veel bekendheid als de maker van het prominente Nationaal Monument Slavernijverleden in het Oosterpark (Amsterdam), dat op 1 juli 2002 in aanwezigheid van Koningin Beatrix onthuld werd. De Vries maakte ook de borstbeelden van Nederlandse toppersoonlijkheden Simon Carmiggelt (Nederlandse journalist, schrijver en dichter), Joop den Uyl (Nederlands politicus van de PvdA en premier), Clarence Seedorf (de meest gelauwerde Nederlandse voetballer allertijden) en het beeld van Toon Hermans (Nederlandse cabaretier, zanger, kunstschilder en dichter) dat in Carré staat. Dit alles leverde hem de bijnaam ‘de Caribische Rembrandt’ op. De Vries werd op 4 september 2009 door cultuurwethouder Carolien Gehrels benoemd tot ereburger van Amsterdam. Hij werd toen 80 jaar oud en zat 60 jaar in het vak. Erwin De Vries was het derde kind van de acht kinderen van Annette Fujooah en H.J. de Vries, die uit een eerder huwelijk al vijf kinderen had. Eén daarvan was Hein de Vries, die van 1965 tot 1967 gouverneur van Suriname was.
Erwin de Vries is een paar keer getrouwd geweest en kreeg vier kinderen. Zijn twee dochters studeerden in Nederland en verhuisden later naar Suriname. Erwin de Vries heeft een diepe en blijvende indruk achtergelaten in de wereld van kunstenaars en zijn voetafdruk in de Surinaamse geschiedenis is onuitwisbaar. De Vries heeft zich geheel naar zijn klasse geprofileerd als een aparte en bijzondere persoonlijkheid, waarvan je in een tijdperk niet een paar van kunt hebben. De Vries heeft uitdrukkelijk als kunstenaar ook uiting gegeven van het ten volle beleven van de vrijheid als individu, hij heeft deze vrijheid gevierd middels de kunstwerken die hij tot stand bracht. Suriname heeft in zijn groei niet over de gehele breedte gelijke tred kunnen houden die de kunstenaar De Vries meemaakte als mens en als kunstenaar. Ergens ontgroeide hij Suriname vanwege de hoogte die hij heeft bereikt, maar hij is Suriname toch trouw gebleven, kennelijk uit medelijden en uit liefde. De Vries heeft het aardse leven verlaten, zijn lichaam en zijn ziel zullen geen kunstzinnige projecten meer voortbrengen. Hij heeft zich echter wel onsterfelijk gemaakt door de rijkdom die hij heeft achtergelaten aan kunstwerken. De uitdaging is nu aan Suriname en Surinaamse kunstenaars om het niveau van vrijheid te bereiken dat hij heeft ervaren en voort te gaan vanaf het niveau waar De Vries is gekomen.

error: Kopiëren mag niet!