Er is een bepaalde overeenkomst tussen de meeste politici in Suriname, maar sommigen worden bewogen door andere omstandigheden. Voor een enkele politicus is de politiek ook spannend omdat het een gokelement is. Deze politici houden over het algemeen van gokspelen. Ze zijn actieve spelers en ook organiseren ze gokspelen. Maar het grootste en meest ultieme gokspel is voor hun de verkiezing. Het is dan een feest, alles wordt in de strijd gegooid om dan te kijken wat er uit het spel gehaald wordt. Steeds worden er nieuwe dingen bedacht om in het spel te gooien. Neem nu de belofte van een politicus dat hij in staat is om bijvoorbeeld een 100 euro per maand voor een deel van de Surinaamse burgers te regelen. Er zijn veel burgers die dat graag zouden willen hebben. Een politicus beweert dat burgers die ten tijde van de onafhankelijkheid 15 jaar (en jonger) waren, buiten hun schuld om hun sociale zekerheid hebben verloren. Deze groep zou een recht hebben op sociale zekerheid en dat wordt vertaald als ‘bijvoorbeeld 100 euro’. Nu weten we dat sociale zekerheid heeft te maken met iets heel anders. Het heeft te maken met ziektekosten, uitkeringen bij ouderdom (pensioen) en arbeidsongeschiktheid, werkloosheidsuitkeringen. Gratis geld bestaat niet bij sociale uitkeringen, er moet eerst door de personen die recht hebben, premie worden betaald. Er moet worden bijgedragen, en daarna kan men, indien noodzakelijk, geld uit het systeem trekken. Waarom zou Nederland een bepaald bedrag per maand moeten uitkeren aan Surinamers? Het klinkt mooi, maar de politicus heeft ons niet kunnen overtuigen. Het zal achteraf blijken pure ‘podiumtaal’ te zijn. Podiumtaal is een Surinaamse uitvinding, het is gebluf van politici door allerlei zaken te beloven die mooi klinken. Het verhaal van 100 euro per Surinamer vanuit Nederland is daarom te typeren als een ‘worst’ die men bepaalde mensen voor de neus houdt. De vraag rijst of de politicus de toestemming van de partij Denk heeft, om haar in zijn politieke campagne te betrekken. De vraag rijst ook waarom de politicus de hele tijd wacht om zo een uitkering in orde te maken en wacht op de verkiezing om dat bekend te maken. 100 euro zou een behoorlijke bijdrage kunnen zijn voor velen in Suriname, maar waarom daarmee wachten tot voor de verkiezingen? We zien dat deze politicus allerlei zaken bedenkt om aan stemmen te komen. We zagen enkele maanden terug dat hij als woordvoerder probeerde op te treden van de moslims in Suriname, om de regering te vragen de verkiezingen te vervroegen. Dat heeft te maken met ongeduld om te vernemen wat de uitkomst is van het ultieme gokspel. Een moslimgeestelijke heeft heel helder uit de doeken gedaan dat er totaal geen noodzaak is om de verkiezing te verschuiven. Moslims mogen gewoon campagne voeren en op het podium staan tijdens de ramadan. In principe is het beter, want dan is er meer garantie dat er niet gelogen en gezondigd wordt. We hebben van deze politicus ook meegemaakt de zogenaamde ‘gaarkeukens’, deze zijn inmiddels al lang verdwenen. Recent heeft de politieke partij voor enkele burgers een moskee opgezet. Eerder zou aan moslims zijn aangeboden om de hadj (bedevaart) te gaan uitvoeren. Ook deze handeling is door moslimgeestelijken voorzien van het nodige commentaar. Nu merken we dat deze politicus meedoet aan een DNA-dienstreis op staatskosten, terwijl eerder was gezegd dat de partij daaraan niet zou meedoen. De partijvoorzitter gaat in hoogsteigen persoon mee en geeft als reden aan dat het tijd wordt voor de partij om internationale contacten te leggen, voor het geval men na 2020 in de regering belandt. De vraag rijst of internationale politieke contacten alleen nodig zijn als men in de regering zit. De vraag rijst ook of men per se op staatskosten deze contacten moet leggen. De vraag rijst ook waarom men niet ervoor kiest om formeel deze contacten te leggen, zonder in eerste instantie feitelijk aanwezig te zijn. De opgegeven reden om deel te zijn van de dienstreis klopt niet. Precies zoals deze partij haar opvattingen overnight wijzigt over dienstreizen, kan ze besluiten om ‘in het belang van de partij, ‘in het belang van de aanhang’ of ‘in het belang van land en volk’ samen te werken met de regeringspartij. Er is namelijk plechtig aan de kiezers beloofd dat deze partij onder geen beding met de regeringspartij zal samenwerken. Een andere belofte die geen hout snijdt is dat men een vrouw zal voordragen als presidentskandidaat. Maar we zien niet gebeuren dat deze partij zoveel stemmen zal vergaren dat het de grootste partij in het land wordt. Het zal de grootste partij in het land zijn die de president zal kunnen voordragen in DNA. Bovendien zien we in de gelederen van de partij geen vrouwen die het gewicht hebben om als president van Suriname te fungeren. Bovendien rijst ook de vraag waarom we per se een vrouwelijke president in het land moeten hebben. Vrouwen in bepaalde posities brengen heeft namelijk nog niets te maken met het bevorderen van gelijke rechten tussen mannen en vrouwen. Want de vrouwen die men voordraagt die moeten daadwerkelijk ook opkomen voor de rechten van vrouwen en voor de belangen van de vrouwen. En dat zien we in elk geval wat deze partij betreft niet in DNA en ook niet toen ze in de regering zaten. We praten dan nog niet over het vonnis van de partijleider. En laten we dus niet vergeten dat deze partij geholpen heeft aan de amnestie uitbreiding in de periode 2010-2015 en dat het onderdeel is geweest van het financieel beleid dat het land bankroet heeft gemaakt. De partijen die onderdeel waren van die coalitie kunnen nu niet doen alsof hun aandeel niet bestaat.
