In haar tochten naar het binnenland van Suriname merkt de VHP op dat de bewoners van het binnenland van Suriname voor wat alle basisvoorzieningen betreft een stiefmoederlijke behandeling krijgen en dat kapitaalvernietiging de gewoonste zaak is om stemmen te winnen van de kiezers. “Vlak voor de verkiezingen worden er projecten opgestart die direct na de verkiezingen abrupt worden onderbroken. De mensen voelen zich zwaar belazerd. De verpaupering grijpt in rap tempo om zich heen. Alles biedt een troosteloos aanblik. Het enige dat de mens een beetje opfleurt, is de prachtige natuur. De VHP gelooft dat dat het enige is dat de mensen staande houdt. Voor de rest ligt alles letterlijk en figuurlijk op zijn gat. De drinkwatervoorziening is terug bij af, alle projecten ten spijt. De mensen zijn wederom slechts aangewezen op regenwater en de rivier. Tijdens de droge tijd moet het een ramp zijn om aan schoon en gezond drinkwater te komen. Het enige dat qua medische voorziening nog een sprankeltje hoop biedt zijn de prachtige gebouwen van de medische zending. De bemensing met artsen en overige gezondheids-werkers is gereduceerd naar het absolute minimum en in sommige plaatsen naar nul. Over de medicijn voorziening durven we niet eens te spreken. In verschillende dorpen is de regering begonnen scholen te bouwen enkele maanden voor de verkiezing.
Direct na de verkiezing is alles stopgezet en hebben houtluizen en het bos deze bouwprojecten overwoekerd. Met bloedend hart moet de belasting betaler dit aanschouwen. Voor onder andere de mensen te Malobi is dit het troosteloos monument van wanbeleid, kapitaalvernietiging en belazerij. Ze worden er continue mee geconfronteerd.
Doordat er geen diesel wordt aangeleverd zitten de mensen reeds maanden zonder stroom. Dat gebeurde niet tijdens Frontregeringen, jammeren zo velen. Er is haast geen volledig gezin te bespeuren in de dorpen. De dorpen worden voor haast 80% bemenst door vrouwen. Mannen hebben de wijk genomen naar Paramaribo, Frans Guyana en naar de goudvelden, de vrouwen alleen achterlatend.
De mensen hebben alle vertrouwen in politici verloren en klampen zich vast aan de boodschap van hoop, die de VHP als relatief nieuweling naar de gemeenschappen brengt. Vooral de afzet van hun landbouw producten wordt enorm gewaardeerd. Vrouwen die hun landbouw gronden hierdoor moeten uitbreiden, betalen nu aan de in de dorpen achtergebleven mannen om arealen open te kappen. De man als gezinshoofd die het normaliter zou moeten doen is er niet.
Het lijkt wel alsof de vrouwen door de hele sociaal maatschappelijke crisis in het land aan hun lot zijn overgelaten. De VHP in staat om kernen op te zetten en de mensen weer hoop te geven. Ze zijn er unaniem van overtuigd dat het zo niet verder kan.
Heel triest is het ook dat een onafgebouwde school te Malobi wordt terug gegeven aan de natuur terwijl dagelijks 120 kinderen per boot naar de school moeten worden gebracht.
De VHP had gewenst een positiever beeld van wat ze in het binnenland aantreft maar dit is de realiteit met het doel de regering met de neus op de feiten te drukken zodat ze tot betere prioriteitstelling komt”, aldus de VHP in een persverklaring.
