Met groot enthousiasme en grote eensgezindheid werden de naam en het logo van de zeven samenwerkende partijen onthuld. De V7 die het gaat opnemen tegen de inmiddels sterk geslonken Megacombinatie, zegt verzekerd te zijn van de overwinning.
Welke overlevingskans heeft zo’n logge combinatie van zeven politieke partijen?
De ooit machtige Megacombinatie, die een raapsel was van partijen met uiteenlopende doelen, prioriteiten en belangen, is vrij gemakkelijk uit elkaar gevallen.
Staat de V7 hetzelfde lot te wachten? Want wat niet bij elkaar hoort, blijft niet lang bij elkaar.
Met een gezamenlijke politieke vijand (huidige coalitie) vervagen de wensen en prioriteiten van de individuele partijen. Het motto is alles samen doen en delen.
Is de overwinning eenmaal een feit, dan komt de eigen identiteit van elke partij van de V7 met beide benen op de grond in het vaak pijnlijke besef dat er meer verschillen zijn tussen de partners dan men aanvankelijk had gedacht. Het is alsof men zich gaat moeten ontdoen van de omstrengeling, die in eerste instantie zo sterk werd gekoesterd.
Reeds in de eerste weken is er sprake van een verdeling van macht: de een wil het aantal zetels behouden, de ander is bereid iets in te leveren. In het begin resulteert dit in een goed patroon van omgang met elkaar. Uit angst voor verlies van de strijd wordt het machtsspel eventjes opzij gezet in de hoop dat alles goed zal komen. Kort na de overwinning verandert “we vullen elkaar zo goed aan” in “we voelen elkaar niet aan” en wat ooit als goede samenwerking werd ervaren, wordt langzaamaan een bron van irritatie. Het NF (2005 – 2010) en de Megacombinatie (2010- heden) hebben dit mogen meemaken.
Zich losmaken van je partners wordt moeilijk, omdat in de beginperiode van de samenwerking de vaste patronen al zijn gelegd. Dat is ook de reden waarom partijen pas na enkele jaren in echte crisessituaties komen, waarin alles op scherp staat. De angst die men had om de verkiezingen te verliezen heeft plaats gemaakt voor de angst zichzelf (partijidentiteit) te verliezen. De behoefte om eigen/partij belang en eigen gelijk wordt dringender dan ooit. Dat is het moment waarop de coalitie uiteen gaat vallen. Dat hebben we zien gebeuren met de Megacombinatie. De combinatie die corruptie zou bestrijden, is volgens diverse media zelf verzeild geraakt in tientallen corruptieve handelingen. Van de kruistocht die de heer Bouterse zou maken tegen corruptie is niets terechtgekomen; integendeel hoor je/lees je hoe welig corruptie tiert onder deze regering. De lange geschiedenis van corruptie in Suriname maakt het tot een bijna onuitroeibaar verschijnsel. De positie van de overheid en de macht van politieke clans lijken van cruciaal belang te zijn. Corruptie en fraude beperken zich echter niet tot een groep. Het is een wijd verbreid fenomeen, dat is geworteld in alle segmenten van de overheid, de politie en douane tot aan het parlement, het rechtssysteem en de nutsinstellingen die alledaagse diensten aan de bevolking leveren, toe. Corruptie komt voor in alle lagen van de bureaucratie, van laaggeplaatste lokale ambtenaren tot aan de leden van het kabinet.
De heer Chan Santokhi wil bij overname van de regeermacht de corruptelingen laten straffen. Maar als enkeling is hij gauw een drenkeling, want geen van de andere leiders van de V7 zegt iets over straffen van corruptelingen. Hoe wil/gaat de heer Santokhi dat in zijn eentje doen? Hoeveel medewerking en tegenwerking krijgt hij van zijn partners bij de aanpak van corruptie? Corruptie is een moeilijk op te lossen/aan te pakken fenomeen.
Hoever gaat hij terug in de tijd? Beperkt hij zich over de periode 2010 -2015 of neemt hij ook de jaren daarvoor? Welke definitie van corruptie gaat hij hanteren?
Beperkt hij zich tot het vervreemden van staatsmiddelen en ontvangen van smeergelden of gaat hij een ruimere definitie hanteren? Iemand die slechts anderhalf jaar minister is geweest en eervol is ontslagen, ontvangt, ook al is hij/zij pas 35 jaar oud, per direct levenslang pensioen van ruim SRD 10.000 per maand.
Veel parlementariërs hebben meerdere inkomens bij de overheid (sommigen ontvangen als onderdirecteur van een departement SRD 7.500 en SRD 15.000 als parlementariër). Vallen deze gevallen ook onder corruptie? Ex- ministers die nu parlementariërs zijn ontvangen 2 salarissen: SRD 10.000 pensioen voor ex- minister en SRD 15.000 salaris als parlementariërs. Valt dit niet onder corruptie? Indien wel, gaat de heer Santokhi dan in zijn eigen vingers en in die van zijn collega’s willen snijden? Corruptie en fraude zorgen voor de grootste armoede van de onderlaag van de bevolking. Onze president die armoede als grootste vijand ziet, heeft weinig tot niets gedaan om deze oorzaak van armoede aan te pakken. Als hij de helft van de VHP- top kan laten opsluiten wegens vermeende corruptieve handelingen, waarom laat hij die lui dan vrij lopen? Willens en wetens zwijgen is een vorm van misdaad.
Als men corruptie daadwerkelijk wil aanpakken, moet men ook zichzelf onder de loep plaatsen en een ruime definitie van corruptie hanteren. Anders handelt men in strijd met ethische waarden en normen, en komt men ongeloofwaardig over.
De onderhandelingen tussen de samenwerkende partijen, inmiddels verenigd in V7, op DNA- niveau verlopen moeizaam. Hoe zal het dan toegaan bij de verdeling van de koek na overwinning? Hoe hard gaat de heer Somohardjo zich opstellen?
Als PL de tweede grote partij wordt, zal zij hoogstwaarschijnlijk het vicepresidentschap opeisen; een functie die de NPS ook gretig zal willen hebben. Terwijl de partijen van de V7 zich krampachtig gaan vasthouden aan hun eisen/wensen, kan de NDP de PL of een andere partij uit de V7 benaderen voor samenwerking met als beloning het VP-schap en 6 tot 8 ministeries. Wie zou dat niet willen? In het “belang van land en volk” gaat men met gemak die overstap maken. En als de partijen van de V7 tot een overeenstemming komen, hoe gesmeerd kan men regeren met zo’n log lichaam, waarbij niet alle neuzen naar een kant zijn gericht? Als de V7 bijvoorbeeld 30 zetels behaalt, waarvan 6 tot 7 van de PL zijn, zal deze partij een stevige wippositie hebben. Dan zal elke wens/eis van de heer Somohardjo ingewilligd moeten worden, zoals dat gebeurde tijdens de regering Venetiaan-Sardjoe.
Men moet niet vergeten dat voor de heer Somohardjo alles koek en ei zou zijn als hij niet eruit geknikkerd werd uit de coalitie. Als men niet was gekomen aan zijn ministers, als zijn eisen werden ingewilligd, als hij in die coalitie zijn gang kon gaan, dan zat hij nog lekker in dat kamp en zou er geen sprake zijn van een machtsstaat. De heer Somohardjo staat bekend als een man die zijn zin en eisen wil doordrukken ten koste van alles. De vlam van de NPS heeft hij gedoofd tijdens de regering Venetiaan; gaat hij bij een overwinning van V7 proberen de olifant te berijden? Of heeft hij een wijze les geleerd en gaat hij zich inderdaad houden aan de inhoud van het lied dat hij op de massameeting van V7 heeft gezongen? “Jeh dostie ab nahi torenge, torenge dam megar tera saath na chhorenge” = deze vriendschap zal ik nu niet verbreken, ik sterf liever dan dat ik jou als vriend verlaat.
Of zal hij deze belofte net zo gemakkelijk verbreken? Hopelijk is hij betrouwbaar en onbaatzuchtig geworden. Ex-president Venetiaan kon geen vuist maken tegen de heer Somohardjo uit vrees voor een regeringscrisis. Zal de nieuwe president van de V7-coalitie dat wel kunnen doen? Als hij het wel durft, komen er hoogstwaarschijnlijk vervroegde verkiezingen. Misschien komt er dan wel de door velen gekoesterde samenwerking tussen de VHP en de NDP. Voor de stabiliteit van ons land mogelijk de beste optie.
Jack Mohanlal
[email protected]
