“Solidariteitsheffing”

Hoe kan de regering het volk zijn dictatoriaal besluit opleggen als te zijn een solidariteitsmaatregel, terwijl de financieel economische chaos een product is van het incompetente en corruptie faciliterend beleid van de president zelf? Waarom stelt de president het volk nu verantwoordelijk voor de gecreëerde financieel economische schade door zijn eigen regeerteam en waarom vraagt hij support van het volk om samen de lasten nu te dragen? Is dit wat het Surinaamse volk heeft verdiend? Deze “solidariteitsheffing” kan getypeerd worden als terreurbeleid naar het volk van Suriname, een zware aanslag, niet alleen voor ondernemers, maar voor de totale gemeenschap. Terwijl alle productiebedrijven en ook de agrarische sector, in het bijzonder de rijstsector, nog voortsukkelt van het gevoerde wanbeleid in de afgelopen periode, komen er nog enkele kostenverzwarende maatregelen erbij. De solidariteitsheffing van SRD 0.40 per liter brandstof bij de huidige prijs brengt terstond een minimale kostprijsverhoging van SRD 1 per baal padie bij de primaire productie met zich mee. Komen nog bij kijken de verhoogde tarieven van nutsbedrijven, die ook zwaar de verwerkingskosten omhoog zullen stuwen die dan terug verhaald zullen worden bij de boeren. Hoe zal de regering ertegenaan kijken wanneer straks blijkt dat door deze maatregelen de omzet van brandstofverbruik drastisch vermindert, waardoor de geraamde extra inkomsten niet gehaald zullen worden om o.a. de gemaakte afspraken (met AAV en beloofde subsidie van rijstboeren) na te komen. Zal er dan een “Extra Solidariteitsheffing” worden geïnd? Er zijn tal van andere maatregelen die getroffen kunnen worden om de uitgaven van de overheid te beperken en de besparingen aan te wenden voor begrotingsdoelen. Maar kennelijk mogen belangen en privileges van familie, vrienden en loyalisten niet aangetast worden. Overduidelijk dat dit een ondoordacht besluit is welk overnight wordt doorgedrukt zonder het parlement hiervoor geconsulteerd te hebben. In een eerder gepubliceerd artikel had ik reeds aangegeven wat de gevolgen kunnen zijn voor productiesectoren wanneer men zonder voorzorgsmaatregelen voor productiesectoren zulke drastische besluiten doorvoert. Alle voedselproducerende ondernemingen/bedrijven, die meestal ook de grootste werkverschaffers zijn, worden gestimuleerd door hun regeringen, alleen in Suriname niet. Hoe denkt de huidige regering dan het land uit deze sleur te halen??? Het uiteindelijke resultaat zal zeker zijn, sociaal economische en politieke onrust en chaos.
Jitendra Kalloe
DNA-lid/VHP

error: Kopiëren mag niet!