Sociale zorg koesteren

In de media wordt door vooral de mensen van de oppositie zeer laconiek gedaan over de sociale wetten die door de regering in 2014 zijn aangenomen, die enkele categorieën van pensioenen, een basiszorgverzekering en een minimumloon moeten garanderen voor de Surinaamse burgers. Deze burgers zijn er niet veel, dus het moet mogelijk zijn om een systeem in te voeren dat alle personen op het grondgebied van Suriname covert. Er zijn Surinamers die door de jaren heen niet bereid zijn geweest om hun land sterker te maken, zodat het een waardig land wordt in de rij der naties, maar wel gevlucht zijn naar landen waarvan de bevolkingen een sociaal systeem op poten hebben gezet, om van dat systeem te profiteren. In eigen land zijn er dan politici die het sociaal systeem neerhalen, maar ze zeggen niet wat hun oplossing is. Hebben Surinamers geen recht op pensioen? Hebben Surinamers geen recht op een medische regeling? Als er voorwaarden zijn om zulke systemen in stand te houden, wat zijn dan de voorwaarden? Hoe kunnen we komen aan die voorwaarden? Met name politici kraken het systeem af maar wel in nette woorden, waardoor een deel van de bevolking niet begrijpt wat ze bedoelen. Moeten mensen die in Suriname ziek zijn, niet naar de dokter, moeten ze niet worden behandeld? We hebben eerder aangegeven dat de premies die betaald worden, moeten worden bekeken. Alle voorzieningen die worden ingevoerd, moeten worden verdiend. Dat doe je door de productiviteit van de bevolking en de verschillende sectoren te meten en deze steeds bij te schaven en te verhogen. Aan de andere kant moet er ook verspilling worden voorkomen. Zo is men bijvoorbeeld in Nederland tot de ontdekking gekomen dat er teveel medicijnen jaarlijks worden weggegooid, terwijl ook daar men klaagt over de kosten van de zorg. Die klachten zullen er altijd zijn, omdat zorg verbetert, de markt speelt erop in en de financier zal altijd achter de markt aanhollen. De regering van Suriname moet bij de bevolking benadrukken dat iedereen hard moet werken, ook de werknemers in de bedrijven en ook de ambtenaren. Harder werken moet meer zekerheden opleveren. Suriname verdient wel een zorgsysteem, ten minste pensioenen en basiszorgverzekering. Verder moeten alle kwetsbare personen op overheidssteun kunnen rekenen: kinderen, ouderen, mensen met een beperking, zieken. Er blijft genoeg geld over als de corruptie in Suriname ophoudt en als de stroom geldt naar consultants ook wordt dichtgeknepen. De Wet Nationale Basiszorgverzekering (WNB) trad op 9 oktober 2014 in werking . De wet is bedoeld om een basiszorgverzekering in te voeren voor alle ingezetenen in Suriname, dus ook voor vreemdelingen die in Suriname wonen. De Wet Nationale Basiszorgverzekering houdt in dat iedere ingezetene wettelijk verplicht verzekerd is, ook de werknemer. De nationale basiszorgverzekering geeft recht op basiszorgvoorzieningen. De wet heeft geregeld dat er geen discriminatie is en dat iedereen gelijke rechten heeft op basisgezondheidszorg. De verzekering voorziet in financieringsmogelijkheden. Er is voorzien in een fonds dat de mogelijkheid biedt voor financiering van bijkomende zorgkosten. Iedere werkgever is verplicht om voor zijn werknemer een basiszorgverzekering af te sluiten. In deze wet wordt naast het gezin voortvloeiende uit het huwelijk ook rekening gehouden met duurzame gemeenschappelijke huishouding en de kinderen die hiertoe behoren. Meeverzekerd wordt niet alleen de getrouwde partner, maar ook die met wie de werknemer een duurzame gemeenschappelijke huishouding onderhoudt. Bij een dienstbetrekking is de premieverdeling zo dat een werknemersaandeel van maximaal 50% van de premie door de werknemer wordt betaald en een werkgeversaandeel van minimaal 50% van de premie door de werkgever. Elke zorgverzekeraar is verplicht om iedere ingezetene die zich aanmeldt voor een basiszorgverzekering te accepteren. De verzekerde recht heeft ten aanzien van zwangerschap en bevalling, recht op prenatale controle en bevalling, (poli)klinische bevalling en vergoeding van consultaties aan een consultatiebureau. De nieuwe pensionwet van 2014 geeft recht op algemeen pensioen, invaliditeitspensioen, weduwenpensioen en wezenpensioen. De hoogte van het invaliditeitspensioen wordt berekend naar het aantal dienstjaren, dat een werknemer tot zijn pensioenleeftijd zou hebben kunnen vervullen, indien hij niet wegens arbeidsongeschiktheid ten gevolge van zijn opgetreden invaliditeit, zou zijn ontslagen. De premies zijn vastgesteld in SRD bedragen en sinds de aanname van de wetten zijn de lonen gedevalueerd, maar ook de premies zijn gedevalueerd door de kosten van de zorg. Het systeem moet nu gecorrigeerd worden, aangescherpt worden en effectief worden gemaakt. En er moet een lijn worden getrokken naar productiviteit: dus efficiënter werken en produceren en verspilling tegengaan. Dus dat betekent ook dat corruptie en luilakken hard moeten worden aangepakt.

error: Kopiëren mag niet!