Nadat ik het stuk omtrent de afsluiting van de wegstrekking Bigi Poka – Zanderij voor zwaar verkeer in een lokaal medium had gelezen vroeg ik mij in gemoede af waarom sommige mensen nog steeds altijd alleen maar naar hun eigen belangen kijken en lak hebben aan wat er met de rest gebeurt. En dan maar niet te spreken over het asociaal gedrag, daar er duizenden gezinnen in West Suriname wonen die voor hun voortbestaan afhankelijk zijn van deze ene weg.
Meneer M. H. weet wel heel braaf aan te geven dat het voortbestaan van hun bedrijf door de afsluiting van de weg in gedrang komt. Zulks omdat zij leveringsverplichtingen hebben, en dat daardoor vele gezinnen brodeloos gemaakt zullen worden. De grote vraag die dan er uit komt rollen is of meneer M.H. wel rekening houdt met de belangen van de bewoners van de dorpen in het westen. Of is dat gegeven voor hem in dit verband niet relevant? Is het bij deze meneer M. H. niet bekend dat de dorpen : Matta, Pikien Sarong, Bigie Poika, Tibitie, Witagrong, Kaimang Stong, Apoera, Washabo, Section allemaal afhankelijk zijn van deze wegstrekking om de stad te bereiken. Beseft hij niet dat door dit onverantwoord gedrag van de houttransporteurs de weg regelmatig kapot wordt gereden? Zij rijden de weg kapot en dan wachten zij op de overheid om het wegdek te komen herstellen.
Het is toch algemeen bekend dat de vrachtwagens overbeladen (soms zelfs meer dan 40 ton) ongeacht of het nu regent of niet, ongestoord doorgaan met hun transport. Is dat de bijdrage die de houttransporteurs leveren om de weg en de bruggen te behoeden van schade?
De meeste bruggen verkeren in deplorabele staat. Recentelijk (ruim een maand geleden) heeft OW de maximaal toegestane tonnages welke over de bruggen mogen gaan, duidelijk aangegeven. Voor de meeste bruggen is dat gesteld op 8 ton. Ondanks dat is men met overmatig hout transport door blijven gaan alsof er niets aan de hand is (het is immers een wild west en free for all gedrag). Het komt tegenwoordig ook al te vaak voor dat de weg wordt gestremd door vastzittende vrachtwagens. Laatstelijk is daardoor het verkeer gestremd geweest en was de doorgang pas na ruim 24 uren weer mogeljk. Het is algemeen bekend dat de brug over de kleine Falawatra in 2011 door toedoen van een vrachtwagen was ingestort; dat moet bij de heer M.H. toch zeker wel bekend zijn? Wat te doen als er straks door toedoen van de onverantwoordelijke houttransporteurs weer een van de bruggen instort?” Zal deze dan binnen een dag door de hout transporteurs weer vervangen zijn?
Wij als bewoners van die omgeving snappen het standpunt van meneer M.H. maar laat het voor hem en de overige houttransporteurs duidelijk zijn dat de belangen van de vele bewoners van West Suriname veel zwaarder wegen dan de belangen van het handjevol houttransporteurs. Het gaat er bij de bewoners alleen maar om dat de wegstrekking Zanderij – Apoera voor hen te allen tijde begaanbaar blijft. Bij de handelaren gaat het erom dat zij er veel belang aan hechten dat het houttransport ongestoord voortgang kan vinden (gecontinueerd kan worden) terwijl de bewoners van West Suriname er belang bij hebben dat zij hun landbouwproducten, vis en vlees naar de stad kunnen transporteren om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien en dat bij ziekte men met spoed naar de stad kan worden getransporteerd (of moeten er eerst doden vallen).
De transporteurs proberen hemel en aarde te bewegen om toestemming te krijgen voor houttransport middels de 40 ton vrachtwagens over de bruggen waar alleen 8 ton over mag.
En dan nog te bedenken dat een van de vertegenwoordigers van ASHU durft op te merken hoe het mogelijk is dat de weg zonder hen hiervan in kennis te stellen abrupt is afgesloten. Naar zijn zeggen zullen daardoor duizenden kubieke meter aan hout in het binnenland staan rotten. Mij bedruipt het gevoel dat het hierbij gaat om mensen die lak hebben aan de belangen van de overige weggebruikers aangezien de houttransporteurs met hun redenering willen aangeven dat indien zij vroegtijdig waren geïnformeerd over de afsluiting zij het hout versneld hadden afgevoerd met daarbij de reële kans dat een of meerdere bruggen waren ingestort.
De vraag die aan de transporteurs en aan de vertegenwoordiger van ASHU wordt gesteldis: Vindt U het billijk ondanks de bruggen in een deplorabele staat verkeren en waarvan jullie op de hoogte zijn dat er maar 8 ton hierover mag gaan U toch met de 40 tonners hierover wil gaan; en trouwens dat heeft reeds plaatsgevonden ondanks dat de borden waren geplaatst, zijn jullie doorgegaan met transport, inplaats van naar de verantwoordelijke instanties te stappen om te zien hoe verder. Een duidelijk voorbeeld geëtaleerd van “na ons de zondvloed”.
Ons welgemeend advies aan de transporteurs is: behoudt datgene wat wij reeds hebben en dat is een nog redelijk begaanbare weg en laten wij kijken hoe deze kwalitatief verbeterd kan worden; maak het a.u.b. niet tot een totaal onbegaanbare weg waardoor er totaal geen transport meer mogelijk zal zijn ook voor de bewoners van West Suriname, om dan te gaan kijken wat de overheid zal doen.
Overheid, belanghebbenden, laten wij datgene wat wij hebben, koesteren en er zuinig mee omgaan, en vooral onze verantwoordelijkheden naar de samenleving toe kennen.
Verontruste bewoners West Suriname
Kapitein Lewis
