Onze nationale voetbalselectie is op schandelijke wijze afgegaan in de strijd om de Caribbean Cup. ‘Niet goed gedaan’ is naar analogie van een populaire tv-reclame zwak uitgedrukt. Landen als Martinique, Bonaire en Barbados doen het nu beter dan ons. Terwijl het Surinaamse voetbal steeds zakt, is de Surinaamse voetballer tegelijkertijd veeleisend en brutaler geworden. Er zijn mensen in de voetballerij die in versneld tempo de voetballerij aan het kapot maken zijn met geld. Er wordt gezegd dat afbraak het enige is wat van bepaalde mensen kan worden verwacht. Er zijn voetbalmanagers in Suriname die denken dat alles wat fout gaat in de voetballerij met geld te repareren is. Er worden salarissen betaald aan voetballers om het eigen ego te strelen. Er worden salarissen betaald aan voetballers zonder dat deze een degelijke trainingsattitude en discipline aan de dag leggen en zonder dat ze technisch erop vooruit gaan en productief worden. De Surinaamse voetballer is in een versneld tempo gecorrumpeerd door een aantal voetbalmanagers, die Hollandse concepten hier hebben ingevoerd zonder de Hollandse organisatie. De Surinaamse voetballer wordt fysiek steeds zwakker. De nationale selectiespelers hebben geen trots, ze spelen in de zaal voor geld en overal in achterbuurten op kleine veldjes bij zogenaamde ‘copa’s, ook puur om het geld. Deze spelers leunen zwaar op hun clubvoorzitter (‘voorie’) en falen om volwassen te worden als man. De bedelmentaliteit en de hosselcultuur drukken zwaar op de persoonlijkheidsontwikkeling. Men klapt dicht wanneer men dan echte mannen ontmoet die je lang en intimiderend in de ogen durven aan te kijken. De Surinaamse voetballers zijn door de capriolen die ze in hun clubs uithalen niet meer geliefd bij noch hun besturen noch bij het publiek. De spelers worden vooral in de Topsectie gezien als een noodzakelijk kwaad, maar er wordt niet gewerkt aan een overgangsperiode. Een aantal clubeigenaren dat nooit heeft gevoetbald, geen voetbalvisie heeft, jeugdvoetbal ziet als tijdverlies en een club zien als een hebbedingetje, heeft de zaak in Suriname verder verpest. Ook betaalde zaalvoetbal heeft er een hand in dat de focus van voetbal weg is. En ook hier heeft het met geld te maken. Zaalvoetbal moet voor veldvoetballers worden verboden, althans het moet niet meer mogelijk zijn om ingeschreven te zijn bij zowel een zaalvoetbal- als een veldvoetbalvereniging. Tot voor enkele dagen wisten we niet eens dat Bonaire een ‘nationale’ selectie had. Nu verliezen we van dit eiland met 20.000 inwoners en eindigen we in een groep van nietszeggende landen als Barbados, Martinique en Bonaire op de laatste plaats met welgeteld 2 punten. Bonaire kreeg tegen de overige 2 landen in de poule in totaal 10 doelpunten om zijn oren en kon maar 1 tegendoelpunt scoren. Het toppunt is eigenlijk de uitspraak van de trainer die aangeeft dat het verlies tegen Bonaire te maken had met onderschatting van de tegenstander door het totale team. Met dit soort uitspraken geven trainers aan dat ze niet berekend zijn voor hun taak en dat ze niet goed hebben geselecteerd. Spelers die 90 minuten lang zitten te onderschatten en na een verrassingsdoelpunt nog niet wakker worden, zijn niet geschikt voor geen enkele nationale selectie. Ook de technische leiding moet compleet worden vervangen, omdat ze niet in staat is geweest voor een goede mentale voorbereiding te zorgen en coachbare spelers te selecteren. Het is na 24 jaar dat wij in de Caribbean Cup niet verder zijn gegaan dan de eerste ronde. Gezegd wordt dat een aantal figuren net als koepari’s blijven plakken aan het SVB-bestuur. We hebben een nieuwe voorzitter, maar die wordt omringd door overblijfselen uit het bestuur onder Giskus. Er is veel loos bij de SVB, waardoor geen beleid kan worden ontwikkeld. Er moet eens grondig gekeken worden naar het uitbesteedbeleid van de SVB en welk rol de SVB-bestuursleden spelen bij het uitgeven van gelden aan dienstverleners. De totale SVB moet op de schop en er moet een nieuw begin worden gemaakt. Als eerste moet erop gelet worden dat bestuursleden hun economische bezigheden kenbaar maken en aantonen dat ze er niet zijn om een njang te maken. De overblijfselen uit het oude bestuur hebben geen uitgesproken voetbalvisie en het is geheel onduidelijk waarom ze op hun stoelen zijn blijven zitten. Het SVB-bestuur zit vast met ‘misbaksels’ uit het oude bestuur. Deze bestuursleden willen zelf statuten en reglementen gaan herschrijven zonder dat ze ooit de banken van een rechtsschool hebben gezien. Deze bestuursleden willen zelf ook jubileumboekjes gaan schrijven, zie maar de schande van een publicatie om Humphrey Mijnals te eren.
Het problematische in Suriname is dat iedereen hier nog steeds denkt dat we ‘geweldig’ zijn, terwijl we eigenlijk nooit absolute heer en meester zijn geweest. We zijn wel een paar keer Caribisch kampioen geweest, maar we waren nooit heer en meester. Om u een paar voorbeelden te noemen: bij het CFU Kampioenschap voor Landen werd Suriname in 1978 de eerste winnaar en dit was voor ons ook de laatste keer. Haïti won daarna (1979), Trinidad 2 keer (1981, 1988) en Martinique 2 keer (1983, 1985). In 1979 eindigde Suriname in eigen land achter Sint Vincent and the Grenadines op de derde plaats. In 1978 werd Suriname ongeslagen kampioen van de CFU met doelman Belfor, de gebroeders Bissumbhar, Borgia, Calor, Garden, Edhart, Brasdorp, George, Hankers, Leisberg, Van la Parra, Rustenberg, Voorn, Waal en Leiles onder trainer Groener. Suriname verloor la van Sint Vincent met 3-2 en van Haïti met 1-0 in 1979. In 1981 verloor Suriname van Frans Guyana (3-1) en Trinidad (3-2). In 1983 won Barbados met 1-0 van Suriname. In 1985 verloor Suriname van Guadeloupe met 1-0 en ook van Martinique (2-0). Het Surinaamse voetbal zal zichzelf niet kunnen redden. Er is ingrijpen van buiten vereist zonder dat Fifa-regels worden overtreden inzake inmenging. Feit is dat de afgelopen dagen als een dieptepunt in ons voetbal kunnen worden gemarkeerd.
