Nederland heeft de verdachten van de decembermoorden laten signaleren in het visum-verleningssysteem van de Eurolanden. Dit betekent dat zodra hun naam in het systeem van visumaanvragen voor de Eurolanden verschijnt, de signalering te zien is met het verzoek om de aanvragers geen visum te verlenen. Of dit werkelijk zal gebeuren kan niet direct worden gezegd. Nederland is een klein maar toch wel een belangrijk Euroland, dat een grote bijdrage levert in het totale bestaan, de instandhouding en functionering van de Europese Unie. In vele instituten van de Europese Unie en ook daarbuiten, bijvoorbeeld bij de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds, heeft Nederland een belangrijke stem. Dat onze minister van Buitenlandse Zaken, Winston Lackin, blijft praten over servetten en tafellakens is misplaatst en een goede diplomaat onwaardig. Lackin beantwoordt de acties van Nederland teveel vanuit zijn emoties en propagandistische instelling.
De eerste actie van Nederland om de EU-ACP vergadering niet in Paramaribo te doen plaatsvinden, is mislukt. Het kan best zijn dat de nieuwe actie van Nederland verder ook geen consequentie zal hebben voor Suriname, met name voor de verdachten van de decembermoorden. Maar voor één van de verdachten kan deze actie wel een direct gevolg hebben, met name voor Harvey Naarendorp, omdat hij de residerende ambassadeur is voor Suriname in Frankrijk, medegeaccrediteerd in het Verenigd Koninkrijk en straks misschien in Duitsland. Het kan best zijn dat Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland en de overige Eurolanden het verzoek van Nederland naast zich neerleggen, want zoals de Nederlandse Buza-minister het zelf gezegd heeft: het is een ver van hun bed show.
Maar toch, voor een diplomaat en helemaal voor een ambassadeur is iedere millimeter van smet op zijn integriteit een belemmering voor een optimaal functioneren. De integriteit van een diplomaat is mede bepalend voor zijn functioneren en voor de toegang die hij heeft tot de autoriteiten van het gastland. Diplomaten worden gezien als leden van een exclusieve en zeer prestigieuze club. Daarom is het zo van belang dat bij de benoeming van diplomaten niet alleen de hoogste standaarden dienen te gelden ten aanzien van professionaliteit en het vermogen om zich volgens een bepaalde etiquette te gedragen, maar ook dient in beschouwing te worden genomen een onberispelijk gedrag en verleden.
Een invalshoek kan nu ook zijn dat Suriname nooit een verdachte die op de lijst staat van verdachten van de decembermoorden, had moeten benoemen tot ambassadeur, die nota bene een werkgebied heeft en krijgt van de belangrijkste drie landen van de Europese Unie. Een minister van buitenlandse zaken met een anticiperende kijk op het internationale gebeuren had kunnen voorzien dat deze ambassadeur ergens in de tijd het doelwit zou kunnen worden van tegenstanders van deze regering. Dat is dus nu gebeurd. Ongeacht of zijn diplomatiek paspoort hem wel of geen toegang zal verschaffen tot de landen van zijn werkgebied, hij is nu in opspraak gebracht en dat is niet positief voor het imago van Suriname en voor de ambassadeur zelf.
De Surinaamse regering moet nu heel wijs gaan handelen teneinde deze zaak goed af te wikkelen. Wordt dit een prestigekwestie in de diplomatieke confrontatie met Nederland? Wordt met voornoemde instelling het algemeen Surinaams belang gediend? Of wordt een afwachtende houding ingenomen? Of besluit de regering om onze ambassadeur in Frankrijk zelf terug te roepen om hem het wegsturen te besparen en Nederland geen genoegdoening krijgt dat onze ambassadeur misschien toch tot ongewenst persoon wordt verklaard? Overigens, na ministers en directeuren zou een reshuffling van ambassadeurs ook een heel goede zaak zijn!
Ambassadeur Mac Donald (15 jaar) in New York, mevr. Manorma Soeknandan (12 jaar) in Guyana. Dit is geen gebruik in de diplomatie. Het Nieuw Front heeft dezelfde fouten ook gemaakt. Door te lang te blijven op een buitenlandse standplaats, neemt het gastland zo een ambassadeur niet meer serieus.
I.B
