‘Wij hebben vanaf het begin aan de beraadslaging niet deelgenomen, omdat wij vinden dat het personeel van de Energiebedrijven Suriname (EBS) geen gesprekspartner is voor ons. De mensen zijn ook in dienst van de EBS. Zeker 3 groeperingen zijn tot de EBS gaan praten. Het is toch vreemd dat je gaat praten tot de boosdoeners en de gegevens door die zelfde boosdoeners worden verstrekt. Een gesprekspartner voor ons is de minister van Natuurlijke Hulpbronnen.’ Dit zegt Sham Binda, voorzitter van de Associatie van Kleine en Middelgrote Ondernemingen in Suriname (Akmos), als reactie op het tegenvoorstel van bedrijven en instellingen die verhoogde stroomtarieven moeten betalen. Van de 20.000 bedrijven die bij de Kamer van Koophandel en Fabrieken staan geregistreerd, zijn 600 bedrijven geselecteerd voor het betalen van de marktconforme stroomtarieven.
‘Ik vind dit dus geen neutrale benadering.’ Naar zeggen van Binda moest de EBS eerst worden doorgelicht. ‘Het cijfermateriaal wat betreft de mogelijke besparingen moest op tafel worden gelegd. Natuurlijk moet ook een beredenering van de uitgaven en de kostprijs door deskundigen worden uitgerekend. Wij van het bedrijfsleven zijn geen deskundigen. En het is moeilijk om te gaan praten met een directie die deskundig is, maar tegelijkertijd partij is. Wij hebben geen zicht op het cijfermateriaal van de EBS. Je kunt zeggen dat ze geld nodig hebben, maar hoeveel bespaar je zelf, en wat zijn je inspanningen tot besparing?’
Hoe is de EBS tot de selectie gekomen?
‘Wij zijn van mening dat in de wet nog steeds het gelijkheidsbeginsel telt. Je kunt niet voor een bepaald deel de energieprijs verhogen. Ik vraag me af op basis waarvan de EBS criteria heeft gesteld om te zeggen wie in aanmerking komt voor verhoogde tarieven. Aan de andere kant zijn er ook grootgebruikers die de verhoging niet hebben gehad. Ik vraag me dus ook af hoe men aan de selectie komt. Al zijn het overheidsbedrijven, het geld wordt door iemand betaald en de betaler is het volk. Wij van de Akmos zijn van oordeel dat het geld niet bij het bedrijfsleven moet worden gehaald, maar bij het grote deel van het volk, en dat zijn de huishoudens.’
Volgens Binda wordt er in bijna elk huis geïnvesteerd in een beetje gemak. Naar zijn oordeel moet een ieder voor zijn of haar gemak wat meer betalen. ‘Het bedrijfsleven moet juist worden geaccommodeerd, omdat er daar werkgelegenheid wordt geboden en de Staat zijn inkomsten daar heeft.’ Doorvoering van de verhoging van de tarieven op het bedrijfsleven zal volgens Binda een spin-offeffect hebben op de totale samenleving. ‘Als je met een bedrijf niet verder kan, ga je als eerst kijken waar je kunt bezuinigen. En ik heb tot nu toe de bezuinigingsmaatregelen van EBS niet gezien. Hoe kan ik dan praten met je als ik geen inzicht heb over je bedrijfsvoering. Wij kunnen alleen via de minister, die met heldere cijfers op tafel komt, praten.’ Volgens Binda zal de beraadslaging tussen de Algemene Aannemersvereniging, de Vereniging Surinaams Bedrijfsleven, Suriname Business Development Center en de KKF, en EBS niets opleveren. ‘Het is niet het bedrijfsleven daar, het is maar een klein deel van het bedrijfsleven. Men moet niet doen alsof het totale bedrijfsleven daar vertegenwoordigd is. Men mag beraadslagen, maar men zal zichzelf in de vingers snijden’, aldus Binda.
