De rijstboeren in het district Nickerie zijn dit jaar extra in het geweer ter behoud van hun sector. Heel vaak wordt gezegd dat de boeren politiek verdeeld zijn en dat in hun strijd – hoe bescheiden dan ook – hun belangen niet op de eerste plaats op de agenda staan. De rijstboeren hebben zich voor de verkiezingen flink geroerd en zelfs openbare plaatsen bezet. De boeren die toen achter de actie stonden, konden hun acties niet verdedigen. Die acties werden geacht politiek gemotiveerd te zijn. De dc van Nickerie reageerde streng op de bezettingsacties van toen en ruimde de boel op het plein op. De rijstboeren zijn weer van plan om de komende week actie te voeren. Voor de verkiezingen was het een gaan en komen van politieke partijen in het rjstdisctrict. De NDP en de VHP zijn aan de haal gegaan met de meeste stemmen in het district. Vanuit de NDP werd zelfs een rijstexport naar Venezuela op touw gezet en werden er landbouwmiddelen verdeeld. Het is aan deze partijen nu om weer terug te gaan naar Nickerie. Men moet niet zeggen dat men nu geen tijd heeft. De uitslag is bekend, de NDP is danig teleurgesteld, de VHP zit in de oppositie. Er zijn duurzame oplossingen te bedenken voor de rijstsector, in het uiterste geval moeten de boeren ogevormd en bijgeschoold worden en moet misschien ook de productiestructur worden veranderd. De partijvoorzitters moeten nu terug naar de kiezers en hun vertellen dat rond mei 2015 men oprecht met de sector bezig was. De wereldbevolking is aan het groeien en zal sowieso moeten eten. De groeiende wereldbevolking zal het dragvermogen van de aarde onder druk zetten, onder een gewijzigde leefomstandigheid die gekenmerkt zal worden door klimaatsverandering. Suriname moet ruimte vinden in de wereld om rijst te kunnen afzetten, geproduceerd onder meer productieve omstandigheden aan de ene kant en aan de andere kant op een grotere schaal. Het complete areaal van Suriname moet worden ingezaaid, desnoods door een semiparastataal bedrijf als Rijstmaatschappij Suriname. Dit bedrijf kan als modelbedrijf dienen voor de verwerking van rijst en de afzet daarvan. De boeren lijken de laatste jaren door de overheid onder druk te zijn gezet om hun kinderachtig gedrag te verlaten en meer eigenverantwoordelijkheid te accepteren. De rijstboeren waren laatst bereid om zelf een fabriek op te zetten. Dat is een beweging in de goede richting. De rijstboeren moeten een intensieve begeleiding ondergaan waarbij ze zichzelf moeten gaan benaderen. Rijstboeren dienen als ondernemers de bijbehorende incentives te krijgen, als het gaat om kleine en middelgrote ondernemingen moet men ook de betreffende ondersteuning te krijgen. Nu is er een interessante democratische ontwikkeling gaande, de leden van de SPBA hebben hun voorzitter onder druk gezet om een petitie aan te bieden aan de president via de dc. Maar er moet ook een petitie aangeboden worden aan de VHP-voorzitter en die van de PL. In principe behoren leden een voorzitter niet onder druk te zetten om een petitie te schrijven. Het besluit moet gewoon in een vergadering worden genomen en de voorzitter en zijn bestuur moeten daar gewoon gevolg aan geven. Overigens moet opgemerkt worden dat er geen procedure en plicht bestaat om petities te behandelen. Nu draait de petitie om beloftes die door de LVV-minister voor de verkiezingen zijn gedaan: US$ 60 subsidie per hectare, een zak ureum en een zak NPK-mest. Deze zaken zijn beloofd door de LVV-minister. Critici weten dat het toen niet ging om duurzame oplossingen maar zoethoudertjes. Op 11 april zouden de beloften zijn gedaan door de LVV- en de Buza-minister. Uiterlijk eind juli zou aan de belofte worden voldaan, het is niet gebeurd. Voorlopig zou er geen geld zijn om aan de beloften te voldoen.
Opgemerkt moet worden dat de rijstsector op een compleet heilloze weg bezig is en kampt met een zwaar gebrek aan capaciteit. De nadruk van de rijtboeren ligt op persoonlijke contacten en geen duurzame transparante collectieve afspraken en regelingen. Wat wij bezwaarlijk missen is het feit dat de rijstboeren geen woord reppen over hetgeen in de verkiezingsprogramma’s van de NDP van 2010 en 2015 staat en wat additioneel gedaan moet worden. Wat de NDP heeft beloofd is alvast een pluspunt. De rijstboeren hebben nooit aandacht besteed aan zaken als verkiezingscampagnes, regeerprogramma’s en jaarbegrotingen van de regering. De rijstsector heeft ook nooit zelf een strategisch plan laten schrijven hoe de sector duurzaam te redden. Ook nu blijkt dat de rijstboeren alle aandacht besteden aan korte termijn zaken als de uitbetaling. De focus van de rijstboeren en hun organisatie is verkeerd. Men gelooft in guntsverleners en intensieve contacten met hen en niet in collectieve afspraken, waarin individuen op zich geen rol hebben te vervullen. De rijstsector is een belangrijke sector met zeer zwakkestakeholders die niet eens geloven in de kernoplossingen. LVV moet ook dat gaan oplossen. Dat is soms ook nodig.
