Door het kabinet van de president is aangekondigd dat in deze maand de reshuffling van het kabinet in deze maand een feit moet zijn. Er zullen gesprekken worden gevoerd om in de komende weken de reshuffling af te ronden. In de samenleving en breed in de politiek bestaat de overtuiging dat reshuffling geen doel heeft en van geen nut zal zijn. Het probleem waarmee Suriname kampt, heeft niet te maken met het disfunctioneren van ministers. Het heeft in de eerste plaats te maken met een ongewenste situatie waarin wij terecht zijn gekomen en dat is de situatie dat de Staat geen geld heeft om uit te geven. Een tweede probleem is dat de Surinaamse regering er niet in slaagt om uit deze situatie te komen. Dit tweede heeft in tweede instantie wel te maken met ministers, maar in eerste instantie met het overall beleid en de regeerkoers die op het hoogste niveau wordt ingezet. Die regeerkoers wordt altijd in enkele woorden uitgedrukt. De voorgaande regering (2000-2010) werd getypeerd met ‘zuinigheid’, ‘stabiliteit’, ‘prudent beleid’, ‘de man met 10 schone vingers’ en ‘chantagepolitiek’. Vooralsnog wordt deze regering in verband gebracht met ‘corruptie-faciliterend beleid’, ‘straffeloosheid’, ‘precaire situatie’, ‘a len’len’libi’, ‘niks no fout’ en ‘sociaal akkoord’. De algemene regeerkoers, de rode draad in het regeerbeleid’ wordt via leiderschap vastgesteld op het hoogste niveau. Algemeen bestaat de indruk dat er geen algemene regeerkoers is gezet dat ministers dwingt en aanspoort om beleid te maken en uit te voeren. De regering heeft zich niet gecommitteerd aan streefcijfers die gehaald moeten worden. Ministers zijn derhalve ook niet gecommitteerd en verbonden aan streefcijfers. Vorderingen die geboekt worden op de verschillende nivo’s hebben niets te maken met een algemene sturing, maar aan slagvaardigheid van ministers zelf. In deze kan juist gesproken worden van een falende aansturing en koersbepaling. Onze ministers zijn in principe aan hun lot overgelaten, er is geen convergerende aansturing waarbij alle neuzen in een bepaalde richting wijzen. Een ander groot probleem dat de ministeries en de ministers nu hebben, is dat ze geen middelen ter beschikking hebben om beleidsmaatregelen uit te voeren. Er zijn middelen die bij wet (in de begroting) zijn goedgekeurd, maar de ministers kunnen met veel moeite over deze gelden beschikken. Over het algemeen is nooit aangetoond dat een reshuffling ooit heeft gewerkt bij dit regiem en de indruk bestaat niet dat de reshuffling nu wel iets ten goede zal veranderen. Als gekeken wordt naar het huidig ministersteam dan is het allang hoogtijd dat de minister van Financiën wordt vervangen. Deze persoon heeft zowel als CBvS-governor als in de ministersfunctie schromelijk tekort geschoten. Voornaamste oorzaak voor dit disfunctioneren, is een totaal ontbrekend respect voor Suriname, Surinaamse instituten en Surinamers. Twee ministers met wie wel concrete afspraken moeten worden gemaakt, zijn dat van LVV en TCT. Al geruime tijd wordt geroepen om een moderne opzet van de agrarische sector die de jongeren aanspreekt. Vanuit LVV worden er geen maatregelen genomen om burgers te stimuleren een agro-ondernemer te worden. Er worden soloacties ondernomen door de minister, waarbij het de structuren van LVV negeert. Er zit kader op LVV dat beter geschoold is dan de minister, maar dit wordt niet ingezet. Het is deze minister nog niet gelukt om uit de ‘election campaign mode’ te komen. Een tweede minister die het zwaar laat afweten, is die van TCT, met name op het beleidsgebied toerisme. Al het positiefs dat zich nu ontwikkeld kan op conto van private instellingen worden toegeschreven, terwijl een toerisme bevorderend klimaat nog vereist is. Er wordt vanuit de politiek (lees: TCT) niet gewerkt aan een klimaat gericht op de bevordering van het ontstaan van gecertificeerde toerismebedrijven, waaronder inbegrepen touroperators, ressorts in het binnenland, opvangfaciliteiten, eetgelegenheden, entertainment en cultuurbedrijven. Vanuit HI worden er maatregelen getroffen om het business doen iets gemakkelijker te maken, maar het gaat allemaal nog te traag. De verkwisting van staatsmiddelen gaat gewoon door, in de kleine samenleving is dat bekend. Reshuffling van het kabinet zal niets veranderen aan de situatie in Suriname en het functioneren en de prestaties van de regering. Het probleem van Suriname is de regeerkoers, waarbij totaal geen acht wordt geslagen op grondrechten, bestuurlijke normen en waarden en de straffeloosheid. Zo is gisteren ook op de staatsradio in een programma onder de perschef, namens de regering van Suriname dus, verklaard dat de voorzitter van de BvL een gecertificeerde crimineel is. Een uitspraak dat het NJP erger is dan toiletpapier, moest worden terug genomen. De reshuffling is onderdeel van de ‘a no mi’ cultuur en het teken dat de regering geen lerende organisatie is.
