De regering is weer bezig met hearings. Het aantal hearings welke door deze regering is gehouden, kan een record zijn in de geschiedenis van Surinaamse regeringen of de andere regeringen hebben hun consultaties niet gemeld in de pers. Wat voor zin heeft het om in de pers te melden dat de regering consultaties aan het houden is? Draait het om deze publieke mededeling? Als we kijken naar onze grondwet, dan blijkt dat uitgegaan wordt van inspraak van de maatschappelijke actoren, die niet altijd bij naam worden genoemd, in het sociaalmaatschappelijk beleid. Er zijn functionarissen op het kabinet van de president en de vp die houden van hearings, maar het is onduidelijk wat eindelijk met de input wordt gedaan. De laatste keer toen echt is geklaagd over de adviezen die actoren uitbrengen, is toen door de regering het Financieel Economisch Platform (FEP) werd samengebracht. Het FEP dat bestond uit organisaties die normaliter geconsulteerd worden, klaagde dat de adviezen die in het rapport zijn gegeven, niet zijn nageleefd. Naar ons oordeel was dat niet geheel zo. De ideeën kwamen juist uit het FEP, alleen was de uitvoering anders hier en daar. De hearings die door deze regering worden gehouden, zijn eigenlijk om de 3 tot 4 maanden. Steeds zijn de hearings in tijden van economische en politieke crisis. Onder dit laatste worden ook begrepen regeringsformaties en de druk die vanuit het electoraat wordt uitgeoefend. De indruk bestaat sterk dat de regering niet weet wat ze met de hearings moet doen. Nu wordt bericht dat de regering vanaf vandaag tot en met zaterdag voor meer dan dertig maatschappelijke groepen presentaties zal houden. De regering zal de projecten presenteren die moeten leiden tot herstel en groei van de economie. Het gaat om de projecten die opgenomen zijn in het Stabilisatie- en Herstelprogramma. Dit programma is aangenomen en is voor het publiek al geruime tijd toegankelijk. Het programma is goedgekeurd in DNA. We zeiden eerder dat het programma veel ruimte in zich herbergt dat staatsmiddelen worden misbruikt aan projecten. We haalden eerder aan de niet gespecificeerde landbouwprojecten. Er is al eerder geklaagd door niet onbelangrijke mensen dat er door entiteiten onder de LVV zoals Surzwam zwaar gelden zijn verspild en dat er zelfs sprake is van corruptie. De Surzwam-directeur zou door een LVV-minister op non-actief zijn gezet en door de huidige weer zijn gerehabiliteerd. Deze combinatie LVV-Surzwam zou ervoor kunnen zorgen dat een deel van de landbouwgelden verdampt. De vrees dat dit gebeurt is gegrond, omdat er harde aantijgingen zijn geuit vanuit het Rijstorgaan. Het SHP is gepubliceerd, maar een groot deel van de samenleving, ook het geschoolde deel, heeft geen kennis genomen van de inhoud. Wij plaatsten eerder onze kritische kanttekeningen naar het programma toe. Een van ze is dat het programma nauwelijks is uitgewerkt in details. Een opmerking is dat het land volledig aan de grond zit en de regering nu pas projecten voor herstel zal presenteren. De vraag rijst wanneer de uitvoering zal beginnen. Deze projecten zouden nu al in uitvoering moeten zijn. Daarnaast heeft de regering ook eerder plannen gepresenteerd, en daarbij de meningen gevraagd van maatschappelijke groeperingen, maar er nimmer iets mee gedaan. De vraag rijst wat er nieuw is aan deze projecten. De vraag is ook waarom de regering, de president of de vp ondersteund door de productieministers, niet in een kort en bondige persconferentie en een tv-presentatie, alles aan het grotere publiek kan voorhouden. En dan voorhouden hoeveel geïnvesteerd zal worden, wie de projecten en aannemingswerken zal uitvoeren en hoeveel langdurige banen uit deze projecten zal ontstaan. De algemene kritiek voor de timing van de hearings en de presentaties is dat de president een dekking zoekt voor hetgeen hij zal presenteren tijdens de 1 oktoberrede. De vraag rijst ook hoe realistisch de projecten zijn. Het SHP is nog nooit ‘in kleingeld’ vertaald naar de gewone burger. Die weet nog niet wat voor voordeel hij en zijn gezin zullen ervaren uit het SHP. De verklaring voor de presentaties is dat de president bij zijn jaarrede zal zeggen dat hij voor het SHP draagvlak heeft gezocht en dat ook heeft gevonden. Dat is een vast patroon. De grootste aanklacht tegen de huidige werkwijze is dat er geen effectieve en oprechte consultaties plaatsvinden. Er wordt veel voor de vorm gedaan. Op den duur zullen maatschappelijke groepen en de burgerij sceptisch staan tegenover de presentaties en de hearings. De burgerij verwacht ook een presentatie aan het volk. Daarbij moet men alvast zeer helder en concreet zijn. Met name is de bevolking geïnteresseerd hoe zij kan profiteren via banen die zullen vrijkomen. En hoe de stabilisatie van de economie zal intreden.
