Van de NPS wordt gezegd dat die een zinkend schip is. Veel schuld wordt gelegd in de schoenen van de vorige voorzitter en voormalige president. In diezelfde trend is een onlangs aangedikt interview van de NDP met een dochter van de voormalige NPS-leider Jopie Pengel. De houding van de voorlaatste NPS-voorzitter tegenover corruptie- en malversatieaantijgingen gericht tegen de PL zouden de partij de das hebben omgedaan. De NPS zou naar verluidt verder moeten afzakken qua zetels. Het is de NDP gelukt om NPS’ers te strikken voor uitvoering van het door haar uitgestippelde regeerbeleid. Nu is er binnen de NPS veel commotie rondom een NPS-assembleelid uit Para. Al geruime tijd wordt beweerd dat deze NPS’er gevoelig is voor avances vanuit de paarse partij. Hij zou teveel gezien worden met NDP’er en in NDP-kringen. Frappant genoeg begreep hij een strategie om de coalitie te bewegen om de eigen agendapunten zelf te ondersteunen middels aanwezigheid niet en was hij als enige NF’er aanwezig op de vergadering, waardoor de zgn. sociale wetten konden worden aangenomen. Hij praat dat dan goed op de radio. Vervolgens legt hij zich neer bij een oppositieafspraak over de jaarrede en komt hij op de radio zijn verontschuldigingen aanbieden. Duidelijk is dat de parlementariër teveel rekening houdt met de sentimenten bij de NDP-achterban en minder met die van de NPS. Onlangs is de parlementariër gezien aan een tafel die vanwege de aankleding bedoeld was voor NDP’ers. Hij had zich zodanig op de activiteit geposteerd dat het erop leek dat hij NDP’er was geworden. Nu is er djoegoe djoegoe in Para. Op een vergadering zou de NPS’er niet rustig hebben kunnen zitten en zou hij hebben verhinderd dat zijn vermeend gedrag aangaande de NDP werd besproken. Het heeft er veel weg van dat de NPS weer een coryfee aan het kwijtraken is aan de NDP. De positie van de NPS wordt dan weer wankel in de combinatie en tegenover de VHP en de PL. Deze twee partijen kunnen straks blijken de twee grootste te zijn uit de verkiezingen.
Hoe de samenwerking binnen de NF-combinatie na 2015 uitpakt, laat zich niet raden. De NDP zou VHP kunnen uitnodigen voor een samenwerking. Die zal dan zitten met een dilemma van de zogenaamde verbroederingspolitiek oftewel het samengaan van de VHP met de NPS. Het is wel opvallend dat de VHP politiek stabiel is gebleven in de haast afgelopen regeerperiode, in die zin dat het de NDP niet in significante mate is gelukt om prominente VHP’ers te verleiden tot ‘verraad’ of ‘overspel’ jegens de eigen partij. Er is wel ontevredenheid ten aanzien van de wijze waarop de VHP-leiding met overlopers uit met name de NDP omgaat en waarop omgegaan wordt met decennialange partijloyalisten. Maar het is de NDP toch niet gelukt om voor afkalving te zorgen bij de VHP. Dat zou kunnen liggen aan het feit dat zowel vriend als vijand uitgaat van een groei van de partij bij de komende verkiezingen. Een partij met kansen en aspiraties trekt toch wel aan. Anders is het gesteld met de NPS. Een ontevreden NPS’er heeft na zich te hebben gedistantieerd van de partij(leiding) inmiddels een eigen partij opgericht en zal dus onder meer leden aantrekken uit de NPS-achterban.
Voorts zijn meerdere NPS’ers dichtbij de huidige regering en sommige zelfs in belangrijke betrekkingen. Een laatste voorbeeld is de dc van Commewijne. De NPS heeft aan deze persoon de ruimte gegeven om op eigen risico en voor eigen rekening de functie te bekleden. Het meehelpen uitvoeren van het algemeen uitgestippelde beleid van de regering stuitte niet op bezwaar van deze partij. Opvallend is ook de reactie van de NPS-voorzitter op de aanstelling van zijn broer als Financiënminister. In politieke stellingnames van de NPS-voorzitter doorklinkt nog steeds teveel de aangename familieband tussen de broers. De NPS-voorzitter is dus niet zover kunnen gaan met zijn politieke rolvervulling dat hij heeft kunnen zeggen dat zijn broer in een verkeerd politiek kamp zit en/of dat hij het jammer vindt dat zijn broer deel is van een verkwistend beleid van de regering. Het mag niet verwacht worden van de NPS-voorzitter dat hij dit uit zichzelf zegt, maar er is bij de benoeming van de minister enkele malen uitdrukkelijk naar de mening van de NPS-voorzitter gevraagd. Wat de posities na 2015 betreft, zijn er NDP’ers die graag de VHP erbij willen in een regering. De VHP was trouwens ook de eerste en meest favoriete kandidaat om de regering te vormen in 2010. De deur is tot aan het definitief moment open gehouden en de afwijzing is pijnlijk overgekomen bij de NDP. De wonden zijn nu geheeld. Wanneer er zware kritiek van de VHP gaat richting de NDP (in DNA), dan gaan er bij de achterban van de NDP ook stemmen op voor een samenwerking tussen de NDP en de NPS. De PL is nu duidelijk uit de regeercoalitie. De gevoelens waren intens na het uitzetten van de PL door de NDP, maar intussen zijn de gemoederen gaan bedaren. De PL ziet dat partijprominenten worden ontheven of buiten spel worden gezet, maar intussen verwacht men dat al. Een samenwerking tussen de NDP en de PL wordt niet uitgesloten. De enige partij die al heeft gezegd dat ze niet met een bepaalde partij wil samenwerken, is de BEP. Die wil niets hebben van de Abop. Maar ook hier zijn er vele redenen op te noemen die een uiteindelijk samengaan tussen de twee partijen zouden kunnen rechtvaardigen. Intussen is binnen het NF ook duidelijk dat de VHP-voorzitter niet zonder meer als presidentskandidaat zal worden geaccepteerd. De BEP heeft daarvoor de eigen voorzitter, de NPS is nog niet eruit en de eigen voorzitter heeft binnenin voor die post concurrenten en de PL die zal pragmatisch uitgaan van de onderlinge stemmen- of zetelverhoudingen. In de resterende 7 maanden kunnen nog meer maskers gaan vallen van politici die hun betrouwbaarheid zullen verliezen.
