Politiek alternatief niet gemakkelijk, maar ook niet onmogelijk

Er hebben zich de afgelopen een aantal zaken zich afgespeeld die heel opvallend zijn geweest en we toch iets langer bij stil moeten staan. Op de eerste plaats noemen wij het zeer opmerkelijke bericht, waarin wordt aangegeven dat de minister van Biza in en vanwege de dienst bijna is vergiftigd door personen ook ‘in en vanwege de dienst’. De minister was voor een formeel bezoek ergens op een der CBB-kantoren en hij zou daarbij zijn gedrogeerd. Er zou naar vermoeden de nieuw drug ‘sukru’ in zijn eten en/of drinken zijn gedaan. De minister en enkele personen rondom hem hebben zich tegoed gedaan aan het eten en drinken van de besmette dan wel vergiftigde spullen. Er is door de personen aangifte gedaan bij de politie en de politie zou de zaak in onderzoek hebben. De vraag rijst wie er belang bij zou kunnen hebben dat een Biza-minister een drug krijgt toegediend. Het kunnen mensen zijn dat ding hebben gedaan voor de kiek. Het zijn meestal jongeren die dit soort dingen doen en meestal is het dan ook ‘onschuldig’. Maar het kan ook zijn dat het gaat om vijanden van de minister, dus personen die de minister liever zien gaan dan komen. Dat kunnen ambtenaren en diensthoofden zijn waarmee de minister op gespannen voet leeft en met wie hij in aanvaring moet zijn gekomen of die zonder enige spanning een hekel kunnen hebben aan elke minister vanwege de verdorvenheid in de politiek etc. Het kan echter ook gaan om politieke vijanden en om politieke ruzies. In elk geval zou het niet zo moeilijk voor de politie moeten zijn om het te achterhalen en waarom men het vertrouwen van de minister heeft geschonden en het strafbaar feit heeft gepleegd. De plegers moeten worden gestraft voor deze zeer verfoeilijke daad. Voor ministers moet dit voorval een eyeopener zijn. Ministers verschijnen overal op het veld om formele en informele zaken te doen binnen en buiten de kaders van het ministerie. Daarbij krijgt men heel vaak eten en drinken aangeboden die van ergens komen. Soms is de dader gepakt, maar is het kwaad ook al geschied. De ministers en andere hoogwaardigheidsbekleders moeten hun les trekken uit dit voorval. Men moet eten en drinken doen controleren voordat men zich eraan tegoed doet of men moet het vermijden. Het drogeren van een minister is een vertrouwensbreuk die men pleegt en het is een vorm van verraad en een zeer kwalijke zaak. Een andere opvallende zaak is de aankondiging dan wel de oprichting van weer een of meerdere partijen, met name door mensen die vanwege hun leiderschap in massaprotesten aangeduid zijn als activisten en zo zouden zij wellicht ook aangeduid kunnen worden. Er zijn door critici kanttekeningen gemaakt over politici en partijen die niet eens de 1-procent-regeling halen bij de stemming, maar toch in staat zijn om partijen in te schrijven. Ook is gehekeld het steeds door individuen oprichten van micro politieke partijen waar men ‘in een Vitz’ kan vergaderen met de leden. Er zijn in Suriname politieke partijen, die ingeburgerd zijn en waarlangs men cultuurveranderingen kan doorvoeren zodat die partijen wel een toegevoegde waarde krijgen bij participatie in het landsbestuur. De NF-partijen zijn ingeburgerd, maar worden gekenmerkt als te zijn corrupt, etnisch discriminerend en gekaapt door de elite en het kapitaal. Zonder cultuurveranderingen hebben deze partijen geen kracht om verandering te brengen in de situatie waarin Suriname zich verkeert. De NDP wordt ook getypeerd als corrupt, etnisch discriminerend, agressief naar critici en de vrije media en gekaapt door fout kapitaal. Ook deze partij kan bij het verwerven van mandaat (zetels) geen toegevoegde waarde hebben voor de ontwikkeling van Suriname. Er moet verandering komen in deze grote partijen en dat is de uitdaging van de mensen die belangstelling hebben voor de politiek. Nieuwe partijen die opgericht worden, moeten in het bestuur en de top een zodanig gewicht en draagvlak hebben dat het alleen vanwege de bezetting een meerwaarde kan hebben. Partijen als de Ping, Amazonepartij, DA’91, PVP en de nieuwe partijen die zich net aandienden, zijn partijen van individuen en daarmee komen we niet ver in Suriname, misschien slechts in 1 district. Er is ruimte voor een alternatieve politieke partij in Suriname en het moet gaan om hoger kader (alle disciplines) dat komt uit de volksklasse die al gesetteld is en geen schulden heeft, multi-etnisch is samengesteld, de taal van het volk kan praten en bereid is om garanties te geven dat men zich niet over zal geven aan corruptie. Het moet niet gaan om 1 persoon maar het moet gaan om een bestuur van 10 personen die tegen elkaar zijn opgewassen en academisch geschoold zijn. De bestuursleden van deze alternatieve partij moeten bereid zijn om hun vermogen openbaar te maken elk jaar, zodat het volk kan controleren in welke mate men rijker is geworden door eerlijk te ondernemen of te arbeiden. Suriname heeft zo een alternatieve partij van burgers van middelbare leeftijd nodig, die vanwege de etnische samenstelling zetels kan halen in alle districten en de helft van de regering en de DNA op zich kan nemen. De nieuwe politieke partijen, die tijdens de verkiezingen van 2010, 2015 en aan de vooravond van 2020 aan ons aandienen, hebben die allure niet. Het is alleen maar verkwisting en tijdverlies en niet interessant voor de massale kiezer.

error: Kopiëren mag niet!