Politie niet in staat burger te helpen

1Politie niet instaat burger te helpen1Burger moet middernacht zelf navraag doen over inbraak

De burger gaat meestal naar de politie als die met problemen zit, welke hopelijk door tussenkomst van de politie kunnen worden opgelost. Afgelopen zaterdag werd het tegengestelde waargenomen op de politiepost Uitvlugt, een politiepost die tegen 23.30 uur bemand was met maar 3 politieambtenaren. Een burger moest voor, tijdens en na haar aangifte het probleem van de onderbezetting van de politie aanhoren, terwijl de burger zich op geen enkele manier geholpen heeft gevoeld.
Post onderbemand
Na een inbraak in haar voertuig langs de Lalla Rookhweg (omgeving Hermitage Mall) werd de politie via het nummer 115 om 23:15 uur gebeld. “De politie is onderweg”, werd de aangever doorgegeven. Tegen 23:32 uur wordt de aangever gebeld door de politie van Uitvlugt met de mededeling dat de post onderbemand is. Verzocht werd om zelf naar de post toe te rijden. Gezien een andere keus er niet was, stemde het slachtoffer toe. Opmerkelijk was dat precies tegen de tijd van de constatering van de inbraak er voor de Hermitage Mall, de school van zogenaamde straatparkeerders niet meer te zien was. Deze straatparkeerders zijn een normaal straatbeeld, waar bezoekers van de mall vaker last van ondervinden.
Het koste het slachtoffer nog geen 2 minuten om de post te bereiken. Op het politiebureau werd er een aangifte van het slachtoffer opgenomen. De politie werd gevraagd naar wat voor acties er worden ondernomen, gezien uit het voertuig een laptop en een tas met inhoud zijn meegenomen. Alweer werd hierbij de onderbemensing van het politiebureau enkele keren benadrukt. Het slachtoffer vroeg de commandant als tenminste 1 agent met haar (in haar auto) kon meerijden naar de plek des onheil. Dit, omdat er vaker ‘parkeerwachters’ daar te spotten zijn die mogelijk als ooggetuigen kunnen dienen. De opnemer van de aangifte, die welwillend bleek te zijn, verwees hulpeloos het slachtoffer naar de dienstdoende commandant om dit met hem op te nemen.
Doe het zelf
De commandant op zijn beurt haalde twee dingen aan. Ten eerste gaf hij aan dat het slachtoffer zelf naar de plek des onheil kon gaan om navraag te doen over het geval. Iets wat het slachtoffer als doorsneeburger totaal onverantwoord vond. Het was al over 12 in de ochtend en het was veel te laat voor een ongetrainde jongedame van 26 jaar om zo een stunt uit te halen. Het slachtoffer merkte op dat zij niet in staat zou zijn om informatie uit de mensen krijgen.
“Maar wie garandeert ons als de politie gaat, dat ze de informatie aan de politie zullen geven? Ik weet niet hoe laat de crew komt, maar we gaan het doen. Denkt u dat u alleen in problemen bent? We zitten met 3 agenten hier. Wij hebben 4-5 gevallen om te bekijken. Die gevallen zelf hebben wij niet kunnen bekijken”, was de onvriendelijk reactie van de commandant.
Ten tweede werd het slachtoffer meegedeeld dat zij mocht rijden naar de plek des onheils. Dit, zonder enige verzekering van de aankomst van de politie en/of de wachttijd. Bij de uitdrukkelijke constatering van het slachtoffer dat zij zich niet geholpen voelde, werd haar meegedeeld dat zij op maandag een klacht kon indienen bij de inspecteur op de post. Het slachtoffer was na haar aangifte niet te spreken over de politie. Bij de constatering van de inbraak was dat juist nog niet het geval. Zij verwachtte na haar filmavond rustig naar huis te kunnen rijden. Na de aangifte ging het slachtoffer naar huis zonder haar laptop en een tas met inhoud, maar met de kosten voor de aanschaf van een nieuwe ruit en vooral een hoop woede. Als de woede nou meer op de inbrekers was dan op de politie, is voor het medium niet duidelijk.
Noot van de redactie
Een journalist (de schrijver van dit stuk) van Dagblad Suriname heeft de situatie van begin (constatering van inbraak) tot eind meegemaakt. Dit artikel is niet bedoeld als klacht naar de politie toe. Het schetst gewoon de situatie die burgers dagelijks meemaken. Op donderdag 3 januari werd er ook ingebroken in een voertuig, vlak voor het gebouw van Dagblad Suriname. Het slachtoffer werd nooit enige hulp aangeboden. De politie heeft na ettelijke telefoontjes ook nimmer contact opgenomen met het slachtoffer. Hierbij werd het slachtoffer afgesnauwd door de medewerker van 115.
Als de politie niet eens in staat is om de plek van misdrijf te bereiken, zal de burger zich natuurlijk afvragen in hoeverre zij nog kan rekenen op de politie. Hoe veilig is de burger als de staat tegen half 12 in de avond maar 3 politieambtenaren ter beschikking heeft op een politiebureau met daaraan verbonden een cellenhuis? De politie van Uitvlugt gaat over een groot en dichtbewoond gebied, dat een drukke wijk van Paramaribo is. De minister van Justitie en Politie mag aangeven dat de criminaliteit is afgenomen, het gaat in deze of ook het veiligheidsgevoel bij de burger is toegenomen. Inmiddels heeft het land wel een burger bij, die zich meer niet meer veilig voelt door een ervaring opgedaan op één van de meest bezochte plekken van Paramaribo.

Kavish Ganesh

error: Kopiëren mag niet!