De kwestie van de PL-bushouders heeft veel raakvlakken met de problematiek in de rijstsector. Ook de PL-bushouders klagen al jaar en dag over het een en hetzelfde probleem en ook bij deze ondernemers heeft het er veel weg dat de overheidsinstanties die moeten ordenen, niet geïnteresseerd zijn in het probleem. Ook bij de PL-bushouders is het zo dat ze gebundeld zijn in een organisatie (met nog andere routes erbij). Het is deze organisatie, de PLO, niet gelukt om een oplossing te forceren via het ministerie van TCT en Juspol. Waarom hebben TCT en Juspol geen aandacht voor de problemen van de PL-bushouders? Het kan te maken hebben met de politiek. Het is niet uitgesloten dat de PL-bushouders niet behoren tot de achterban van de politieke partij, die gaat over de betreffende ministeries. Het probleem van de PL-bushouders van illegale bussen op de routes die klanten pikken, is begonnen in de NF-periode. Het betreffende ministerie van TCT was toen in handen van de Abop en Juspol in handen van de VHP. Dezelfde ogenschijnlijke onwil of onmacht zagen we toen en zien we nog steeds. Als het probleem niet aan te pakken is, dan betekent dat dus dat het mogelijk is in Suriname om, zonder enige wet te overtreden, commercieel in voertuigen, los van personenauto’s, personen te vervoeren. Hoe zou dat mogelijk zijn? Komt het omdat men niet parkeert op een door TCT aangewezen officiële parkeerplaats? Schiet de wetgeving tekort? Noch TCT en de politie, noch de bushouders kunnen exact aangeven waar de schoen wringt. Er is sprake van oneerlijke concurrentie op de drukke en lange PL-route. De illegale bushouders hebben in de meeste gevallen of een vergunning om alleen in de zijwegen van de Indira Gandhiweg te rijden of ze hebben helemaal geen vergunning. De bushouders vragen zich af of zij zich ook niet moeten bekommeren om een vergunning. We nemen aan dat een vergunning verplichtingen met zich meebrengt. In het verleden is vanuit het ministerie heel hard uitgehaald naar de bushouders. Er is zelfs op gegeven moment gedreigd dat vergunningen zouden worden ingetrokken. Diezelfde hardheid zien wij bijvoorbeeld in de bejegening van de marktventers van de Centrale Markt. Men zwaait heel snel met zware sancties. Het is dus opvallend dat met problemen van bepaalde groepen en sectoren de overheid de zaak op zijn beloop laat. In andere gevallen is men bang voor fysieke schade en is men heel slagvaardig in het zorgen voor oplossingen. Het valt op dat er behoorlijk wat ministeries zijn, die hun stakeholders en belangengroepen niet erkennen en hen niet aanmerken als te zijn een partner. Het gevolg is dat ook geen officiële fora worden gecreëerd om op regelmatige basis consultaties te houden, zodat pijnpunten van de belangengroepen op de agenda komen en de groepen zelf in de gelegenheid worden gesteld om mee te denken bij het formuleren van oplossingen. Dat missen we bij LVV en ook bij TCT. De belangengroepen zijn op bescheiden niveau wel gebundeld, maar de betreffende ministeries doen niets aan de versterking van de institutionele capaciteit van deze organisaties. Kennelijk doen de organisaties ook iets structureel fout en zijn ze niet in staat om een wezenlijke bijdrage te leveren. Wat moet er in het geval van de PL-bushouders gebeuren. De belangengroep weet het zelf kennelijk ook niet. De uitkomst van wat ook gedaan wordt, moet echter wel zijn dat de illegale bushouders niet meer verschijnen op de route. Vreemd is wel de houding van de PLO-voorzitter, die het een en ander bijvoorbeeld wijt aan de bureaucratie. De organisatievoorzitter verzuimt om daarbij concreet te zijn en aan te geven waar de zaken precies klem zitten. Waarom deze voorzichtige houding? Heeft het misschien te maken met belangenverstrengeling en de politiek of angst voor rancune? We zijn het er niet mee eens wanneer de PLO zegt dat ze weinig kan doen. De PLO kan meehelpen om de zaak te bestuderen en binnen de administratie en wettelijke regelingen mogelijke oplossingen te bedenken. De oplossingen moet men ook delen met de burgerij. De PLO moet werken aan het opzetten van overlegstructuren. Geheel lijdzaam en hulpeloos hoeft de PLO niet te zijn. De PLO-voorzitter noemt de politie van De Nieuwe Grond, waar de medewerking niet wordt verkregen, maar ook hier is hij terughoudend en niet concreet. Is er onwil of onmacht bij de politie? Heeft de politie een wettelijke basis om in casu op te treden? Op basis van welke wetgeving kan, mag of moet de politie optreden? De oneerlijke concurrentie op de PL-route moet ophouden. Het is TCT die in samenwerking met Juspol en de PLO moet zorgen voor korte termijn en duurzame oplossingen, zoals creatie van wet- en regelgeving. De beste duurzame oplossing voor dit probleem kan bereikt worden via inspraak en formele overlegstructuren en een heroriëntatie inzake het beleid op TCT. Een sterkere vertegenwoordiging van de belangen is ook een relevante issue in deze.
