Paul Somohardjo: ‘Vriend van mijn vijand is ook mijn vijand’

Voor partijvoorzitter Paul Somohardjo van de Pertjajah Luhur geldt een gouden regel die hij altijd zal blijven handhaven: ‘de vriend van mijn vijand is ook mijn vijand’. Met de vijand bedoelt hij de NDP die reeds geruime tijd aan de regeermacht is. Partijen die gezamenlijk in zee gaan met deze partij worden door de partijvoorzitter aangeduid als ‘ook een vijand’. Ook Somohardjo heeft geluiden opgevangen binnen het politieke veld dat de groep kapitalisten van een bepaalde politieke partij graag een samenwerking wenst met de NDP. Volgens Somohardjo moet hij daarom ook deze oud-partner heel nauwlettend in de gaten houden.
De PL-leider legt er de nadruk op dat deze oud-partner haar kiezers heeft voorgehouden om te blijven strijden tegen armoede, tegen het verkwistend beleid van de huidige regering. ‘Het volk wil naar de stembus gaan, omdat zij verandering van beleid wil.’ Voor Somohardjo is de essentie dat hij de democratie altijd zal blijven koesteren. ‘Je krijgt het niet aangeboden op een gouden dienblad. Ik heb het met bloed, zweet en tranen moeten bekopen’, aldus de PL-topper, die gedurende het militair regime het land via ‘de Franse kant’ moest ontvluchten om niet geëxecuteerd te worden.
Een recent voorbeeld van geldverkwistend beleid dat gevoerd wordt, is het plaatsen van betonnen palen langs de weg door de Energiebedrijven Suriname. Het argument dat een bepaalde houtsoort niet meer te verkrijgen is, die als paal langs de weg zou kunnen dienen, vindt de politicus een drogreden. Somohardjo stelt voorop dat in deze kwestie zeker een ‘njang’ is gemaakt bij de uitvoering van het project. Vooral wanneer hij in ogenschouw neemt, de noodlijdende positie van de EBS enerzijds en anderzijds het aangaan van een lening om de bepaald niet goedkope betonnen palen te plaatsen. ‘En de waas van onduidelijkheid die er heerst rondom deze verwikkelingen. Bij mij gaat het om de functionaliteit. De houten palen functioneren goed. Waarom ga je die opeens vervangen met peperdure betonnen palen.’ Deze situatie vergelijkt hij met ‘het vervangen van een fluorescent lamp in je huis met een dure moderne lamp’. ‘En deze dure moderne lamp is niet cash gekocht, maar middels het aangaan van een lening. Als je geld hebt, mag je het natuurlijk kopen. Maar je hebt al geen geld, je houdt je handen al op als een bedelaar, dan ga je een lening aan om een dure lamp te kopen.’
Asha Gajadien-Bhagwat

error: Kopiëren mag niet!