Wanneer een aantal Surinamers zijn gedachten uitspreekt, dan kost het veel moeite om enige logica daarin te herkennen en (causale) verbanden te leggen. Sociologen hebben nog niet vastgesteld dat er iets als een ‘Surinaamse logica’ bestaat, het gaat derhalve steeds om beperkt denken en om onontwikkeld vermogen om verantwoord te redeneren en conclusies te trekken. We refereren wat het bovenstaande betreft aan een als los zand aan elkaar hangend bericht van een afdeling van de coalitiepartij, die zich groter waant dan de overige afdelingen in Suriname. Een nieuwe ontwikkeling die inmiddels norm is geworden, is dat er in Suriname overhaaste beslissingen worden genomen en uitspraken worden gedaan, waarop men bij een nadere beschouwing weer terug moet komen. Een beperkt vermogen om te lezen en een ongezonde perceptie over de rol van de vrije media in de democratische samenleving zijn de hoofdoorzaken van ondoordachte oerreacties, die ten grondslag liggen in de wereld aan veel ellende. Het wereldnieuws in beeld is een begrip in de Surinaamse samenleving, maar menig Surinamer leert de lessen daaruit niet. Men is ontvankelijk voor het vernietigende en men neemt steeds afstand van leefwijzen, die ons land kunnen maken tot een lager hooginkomensland. Even recapitulerend, daags terug wordt een bericht door onze krant geplaatst waarin zichtbaar wordt gemaakt hoe burgers andere burgers verbaal aanvallen op basis van hun etnische achtergrond. Het bericht wordt geplaatst om de regering wakker te schudden en de betreffende diensten te alarmeren van mogelijke uitwassen, als gevolg van een politiek escalerende situatie. In het bericht wordt aangegeven dat de betreffende aanvaller aangeeft dat hij tot de coalitiepartij behoort dat de president de persoonlijke keus van God voor Suriname is, althans woorden van gelijke strekking. Uit deze goddelijke oorsprong zouden naar het schijnt enkele personen, waaronder de betreffende wiens uitspraken in de krant zijn afgedrukt, het recht ontlenen om agressief te reageren op basis van etnische achtergrond. Wanneer een krant de aandacht vraagt voor mogelijke escalatie en de onbezorgdheid illustreert met voorbeelden vanuit de social media, dan is het verband niet te leggen met het propageren van discriminatie etc. De betreffende voorzitter van de politieke afdeling is niet in staat om in 1 zin aan te duiden wat de krant verkeerd heeft gedaan, hij heeft dat nergens gepoogd aan te duiden. De krant die waarschuwt voor rassenhaat op de media zodat de autoriteiten de zaak kunnen volgen, wordt nu zelf beschuldigd discriminatie en rassenhaat te promoten. De volgelingen van de betreffende afdelingsvoorzitter worden door hem opgeroepen om in het openbaar kranten te verbranden. Dat is een verschijnsel dat we in de media vaker zien in het Midden-Oosten bijvoorbeeld al decennialang (Libanon etc.), moeten wij met geweld en alles erom heen die richting opgaan? Vanwaar worden wij op deze wijze beïnvloed? De Amerikaanse vlag wordt in het Midden Oosten vaker verbrand, Amerikaanse doelen worden door dezelfde groepen ook fysiek aangevallen. Waar men de Amerikanen niet fysiek kan aanvallen, uit men de wens om fysiek aan te vallen door de vlag te verbranden. Het verbranden van de krant verraadt de inborst van de verbrander, een diepe wens om fysiek aan te vallen. Een grote hobbel om daartoe over te gaan, is dat het de negatieve krachten die van oorsprong geloven in geweld, niet is gelukt om de sfeer in het land zodanig te verpesten door haat aan te wakkeren dat men fysieke aanvallen kan plegen. De huidige coalitie moet met een paar van zijn exponenten, die vuur spuwen, heel voorzichtig zijn, men heeft een geschiedenis waarin een patroon van bewezen geweld tegen de media gedocumenteerd is. Dan hebben we het over het platbranden en sluiten van mediahuizen. De oproep om het bedrijf, dat een werkgever is met tientallen Surinaamse werknemers die honderden gezinsleden verzorgen en naar school sturen, te boycotten en kranten te verbranden, komt van een bekrompen geest die enkele fasen van ontplooiing niet heeft kunnen meemaken. De bedoeling van de krant is nooit geweest om rassenhaat te promoten en de krant heeft nooit gezegd dat de coalitiepartij rassenhaat promoot. Van meer wijsheid getuigt de reactie van het managementteam, dat eerst nadenkt en daarna communiceert. ‘Onze multiculturaliteit is onze nationale trots als partij en in de internationale gemeenschap ons hoogste goed. Laten wij dit koesteren, voeden en verder uitbouwen’, zegt het managementteam.’ De partij doet een beroep op de totale Surinaamse gemeenschap om elkaar te respecteren, te waarderen en lief te hebben. Laten wij onszelf waarderen en Suriname hoog houden, te allen tijde, aldus het managementteam. Wij staan wat dit betreft op dezelfde golflengte
